۲۰ دی ـ ۱۰ ژانویه ـ پاسخ ایران به تصمیم پمپی ژنرال رومی و ...

دهم ژانویه سال ۶۲ پیش ازمیلاد پمپی Pompey ژنرال رومی و یكی از اعضای شورای ۳ نفری ریاست امپراتوری روم اعلام كرد كه سوریه و مناطق اطراف آن ضمیمه قلمرو روم خواهد بود. در آن زمان سوریه …

دهم ژانویه سال ۶۲ پیش ازمیلاد پمپی Pompey ژنرال رومی و یكی از اعضای شورای ۳ نفری ریاست امپراتوری روم اعلام كرد كه سوریه و مناطق اطراف آن ضمیمه قلمرو روم خواهد بود. در آن زمان سوریه به مراتب بزرگتر از امروز و پایتخت آن انتاكیه (Antioch) و شامل جنوب غربی تركیه امروز, قسمتی از اردن امروز و لبنان بود. این تصمیم, چهل روز بعد توسط یك فرستاده ویژه به اطلاع امپراتوری ایران رسانده شد. پاسخ ایران این بود: دست روم از مناطق ساحل شرقی مدیترانه كوتاه. این مناطق از جمله سوریه و ناحیه اورشلیم باید استقلال داشته باشند و یا تحت الحمایه ایران باشند.

این پاسخ دندان شكن بر امپراتوری روم گران آمد و عزم جنگ با ایران را كرد. كراسوس ژنرال دیگر و یكی از اعضای شورای سه گانه ریاست بر روم تداركات لازم برای این جنگ را فراهم كرد و ۹ سال بعد (۵۳ پیش از میلاد) با سپاهی انبوه وارد شرق مدیترانه شد. ارتش ایران به فرماندهی سپهبد «سورنا» به حرکت درآمد و جنگ دو ارتش در منطقه حران (كارهه آن زمان – كنار رود فرات, مرز امروز سوریه و تركیه) آغاز شد. در این جنگ سپاه روم درهم شكست, كراسوس و پسرش كشته و رومیان به مدیترانه ریخته شدند. این جنگ بزرگترین پیروزی شرق برغرب در طول تاریخ بشمار می آید. مورخان نظامی علت پیروزی ایران را برتری اسلحه و تاكتیك جنگ و احساسات شدید ناسیونالیستی ایرانیان دانسته اند. شكست كارهه تحقیر بزرگی برای امپراتوری روم بود. درسی كه از این جنگ باید گرفت این است كه ملتی كه نتواند به موازات زمان اسلحه دفاعی لازم, تكنولوژی مربوط, غرور ملی > روحیه و آمادگی دفاع از خاك, آزادی و استقلال خود را داشته باشد محكوم به بردگی, استثمار و ذلت است.