جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
چالش در سرزمین های اشغالی
منتقدان سینمایی میگویند فیلمسازان فلسطینی (و در راس آنها هانی ابواسد و آن ماری جگیر) با وجود چالشهای زیاد و عمیقی که با آنها روبهرو هستند، توانستهاند خود را در سطح وسیعی در مجامع جهانی و جشنوارههای بینالمللی مطرح کنند.
حتی برخی منتقدان از توفانی صحبت می کنند که فیلم های فلسطینی به راه انداخته اند. این توفان سینمایی در شرایطی به راه افتاد و همگان را درگیر خود کرد که صنعت سینمای فلسطین در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، وضع کاملا متفاوتی دارد. فلسطینی ها دارای یک کشور مستقل نبوده و هنرمندان آن به نوعی آواره و غیرمتمرکز هستند. اقتصاد فلسطینی یک اقتصاد مشخص نیست و در سرزمین های اشغالی با مشکلات زیادی روبه روست. تمام این مسائل باعث می شود در رابطه با فلسطین از یک موقعیت بحرانی سخن بگوییم. اما با وجود تمام این مشکلات، تضادها و دوگانگی ها، جامعه هنرمندان و فیلمسازان فلسطینی هیچ وقت تا این حد نسبت به کار خود جدی نبوده و نتوانسته اند توجه مردم و منتقدان را در سطح بین المللی به خود جلب کنند.
هانی ابواسد که «عمر» او هفته قبل از سوی آکادمی اسکار در فهرست نامزدهای اسکار در رشته بهترین فیلم خارجی سال قرار گرفت، در رابطه با حال و هوای تازه محصولات فلسطینی می گوید: «فلسطینی ها نیاز شدیدی به بیان خود و درونیات خود دارند. آنها می خواهند امیدها و محدودیت هایشان را در معرض دید و قضاوت عمومی قرار دهند. بسیاری از فلسطینی ها بر این باورند سیاستمداران در خلق موقعیت و شرایط بهتر برای آنها شکست خورده اند. اعتقاد آنها این است که اهالی سیاست نتوانسته اند آنها را از مشکل اشغال رها کنند و جامعه بین الملل هم آنها را فراموش کرده است. در حقیقت، شرایط ملت فلسطین طی سال های گذشته بهتر نشده است.» به این ترتیب، این فیلمساز بر این باور است که او و همکارانش می توانند از طریق مدیوم سینما، حرف مردم فلسطین را به گوش کسانی برسانند که مایل به شنیدن حرف ها و درد و رنج آنها هستند.
«عمر» این فیلمساز امسال در جشنواره بین المللی کن به نمایش درآمد و با استقبال خوب تماشاگران و منتقدان روبه رو شد. این درام پرتنش و دلهره آور سیاسی، قصه یک نظامی فلسطینی را تعریف می کند که در شرایط اشغال، مجبور به یک تصمیم گیری اخلاقی و شخصی می شود. او باید بین جاسوسی برای رژیم اسرائیل و حفظ شرافت خود، یکی را انتخاب کند و این در حالی است که برای تصمیم گیری در این باره با یک مشکل و تناقض جدی روبه روست. فیلم هانی ابواسد جایزه ویژه هیات داوران بخش «نوعی نگاه» کن را دریافت کرد و کشورهای زیادی آن را برای نمایش عمومی خریداری کرده اند. فیلم کوتاه «محکوم شده» ساخته احمد و محمد ابوناصر، برادران دوقلوی اهل غزه، درباره زوجی است که تلاش دارند در یکی از ایستگاه های بازرسی اسرائیلی ها در منطقه نوار غزه، گفت وگوی خانوادگی خود را به سرانجامی برسانند. رشید عبدل احمد، تهیه کننده اردنی که در فلسطین کار می کند، می گوید: «این فیلم کوتاه و فیلم ابواسد تنها فیلم هایی بودند که امسال در جشنواره کن حضور داشتند.» این تهیه کننده چند سال است با طرح های فلسطینی همکاری دارد و بر این باور است هنرمندان و کشورهای غرب باید به کمک هنرمندان فلسطینی بیایند.
فیلم «استریوی فلسطینی» را رشید مشاواری کارگردانی کرده که ساکن رام الله است. این فیلم حال و هوایی درام دارد و قصه دو برادر فلسطینی را به تصویر می کشد که قصد مهاجرت به کانادا را دارند. آنها برای مهاجرت با مشکلات زیادی روبه رو هستند و زندگی در یک شهر اشغال شده، مسائل زیادی را پیش روی آنان قرار می دهد.
«گیدافادا» هم فیلمی از رانی ماسالها است که قصه اش در پس زمینه تنها باغ وحش موجود در کرانه باختری رخ می دهد. منتقدان بین المللی سینما استقبال بالایی از این درام اجتماعی در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو کردند. «وقتی تو را دیدم» اثر آن ماری جگیر و مستند «دنیایی که مال ما نیست» اثر مهدی فلیفل هم از دیگر کارهای تحسین شده ای است که طی سال های گذشته در کنار تحسین منتقدان و تماشاگران خارجی، جوایز مهمی را هم از جشنواره های بین المللی گرفته اند.
نمایش عمومی «استریوی فلسطینی» در جشنواره بین المللی فیلم دبی (که چند هفته قبل برگزار شد) با استقبال بالایی روبه رو شد. «عمر» هم در این جشنواره به نمایش درآمد. در کنار آنها، فیلم «آبی شده» اثر راما ماری هم در بخش رقابتی بهترین فیلم کوتاه شرکت داشت. صنعت سینمای فلسطین مثل همیشه نگاه ویژه ای به تولیدات مستند دارد. در «جستجوی ساریس» ساخته جینان کولتر و «عشق من کنار دریا منتظر می ماند» اثر مایس دروازه هم از جمله کارهای تازه ای بوده که مورد توجه زیادی قرار گرفته است. این در حالی است که هنرمندان و تهیه کنندگان فلسطینی به همکاری با سرمایه گذاران و هنرمندان خارجی (هم عرب و هم غیرعرب) هم ادامه می دهند. پنج فیلم جدید فلسطینی به صورت محصول مشترک با کشورهای دیگر ساخته شده است. «غزه دی سی» مشاراوی، کمدی ـ تراژدی «مردان در آفتاب» فلیفل، اولین مستند سینمایی نیراس خوری به نام «پرچم» (که ابواسد یکی از تهیه کنندگان آن بوده است) و مستند «فراموش شده» غدا تراوی، از جمله این محصولات مشترک است. برادران دوقلوی ناصر هم فیلم بلند داستانی «بازیگرگیری» را آماده نمایش عمومی کرده اند. قصه این فیلم هم در غزه اتفاق می افتد.
با وجود تلاش های پی در پی هنرمندان فلسطینی و درخشش فراوان آنها در سطح بین المللی، همگان اذعان می کنند فیلمسازان فلسطینی با چالش ها و مشکلات زیادی در تولید و توزیع فیلم هایشان روبه رو هستند. منتقدان سینمایی می گویند در حالی که فضا و آب و هوای سینمایی فلسطین هر روز که می گذرد رو به افزایش و گسترش است، اما شرایط فیلمسازی آن در مقایسه با سال ۱۹۴۸ بهتر نشده است. به گفته ابواسد: «حتی همکاری هنرمندان بین المللی هم نتوانسته است شرایط کاری را برای هنرمندان فلسطینی راحت تر کند. حتی اگر بگویم شرایط سخت تر شده، حرف بی موردی نزده ام. فیلمسازان ما در همه حال با چالش های مالی روبه رو هستند و در این بین، کار فیلمسازان تازه وارد سخت تر است. ما در شرایط اشغال زندگی می کنیم و تولید فیلم در مناطق اشغالی کار ساده ای نیست. حتی خیلی وقت ها، شرایط فیلمسازی خطرناک هم است. در عین حال، بعضی وقت ها سرمایه گذاران خارجی در ازای پولی که می دهند، یکسری خواسته هایی هم دارند. به همین دلیل، ما برای حفظ استقلال کامل خود باید یک صنعت سینمای مستقل و سرمایه گذاران بومی داشته باشیم.»
آن ماری جگیر هم به دردسرهای تولید فیلم در سرزمین های اشغالی اشاره کرده و می گوید: «حال و هوا و فضای فیلمسازی در رام الله هیچ شباهتی به کشورهای دیگر ندارد و کاملا متفاوت از جاهای دیگر است. یک جورهایی می شود گفت ما در این محل معجزه می کنیم.» او هم مثل ابواسد بر این باور است که باید استودیوهای مستقل فلسطینی را در سرزمین های اشغالی خلق کرد.
استودیوهایی که وی از آنها صحبت می کند، چیزی شبیه استودیوی زاتروپ فرانسیس فورد کاپولا در دهه ۶۰ میلادی است. ابواسد عقیده دارد صنعت سینمای فلسطین تنها زمانی می تواند موفق شود که مردم فلسطین پشت آن قرار گرفته و کاملا از آن حمایت کنند. به گفته وی: «آدم ناسیونالیستی نیستم و به مسائل فراملیتی نگاه می کنم، اما اگر مردم فلسطین حامی اصلی محصولات بومی نباشند، ما چیزی به نام سینمای فلسطین نخواهیم داشت و نمی توان آینده ای را برای آن متصور شد. هیچ سینمای ملی بدون حمایت همه جانبه مردم آن کشور، توانایی ادامه حیات نخواهد داشت.»
اهل فن به این نکته اشاره می کنند که ۹۵ درصد هزینه های تولید «عمر» از سوی منابع فلسطینی تامین شده است، سرمایه گذاران فیلم در غزه و کرانه باختری رود اردن کار و زندگی می کنند. حالا فیلمسازان فلسطینی به دنبال آن هستند که بقیه سرمایه گذاران بومی را پیدا کرده و آنها را به داخل گود بکشانند.
اسکرین اینترنشنال
مترجم: کیکاووس زیاری
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات عراق مجلس شورای اسلامی حسن روحانی دولت سیزدهم نیکا شاکرمی دولت چین مجلس رهبر انقلاب بابک زنجانی شهید مطهری
ایران تهران هواشناسی یسنا سیل هلال احمر روز معلم آتش سوزی پلیس معلم شهرداری تهران آموزش و پرورش
قیمت خودرو سهام عدالت قیمت طلا بازار خودرو حقوق بازنشستگان طلا خودرو قیمت دلار بانک مرکزی ایران خودرو سایپا ارز
عمو پورنگ موسیقی لیلا بلوکات سریال تلویزیون سینمای ایران عفاف و حجاب مسعود اسکویی سینما تئاتر
رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین غزه آمریکا جنگ غزه روسیه حماس ترکیه نوار غزه انگلیس اوکراین
استقلال فوتبال پرسپولیس علی خطیر سپاهان باشگاه استقلال تراکتور لیگ برتر جواد نکونام لیگ برتر ایران رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا
هوش مصنوعی ناسا تبلیغات اپل اینستاگرام گوگل تلفن همراه عکاسی
خواب فشار خون کبد چرب