نگاهی به کارنامه بازیگری فریبرز عرب نیا به بهانه حضور در (چ) حاتمی کیا

فریبرز عرب نیا بازیگری متکی بر میمیک و زبان بدن است. غلوهای خواستنی و اغراق‌های چشم نوازی در نوع نقش آفرینی‌هایش وجود دارد که نه تنها دافعه برانگیز نیست بلکه علت اصلی جذب مخاطب …

فریبرز عرب نیا بازیگری متکی بر میمیک و زبان بدن است. غلوهای خواستنی و اغراق‌های چشم نوازی در نوع نقش آفرینی‌هایش وجود دارد که نه تنها دافعه برانگیز نیست بلکه علت اصلی جذب مخاطب به او و بازی‌هایش به شمار می‌آید. به واقع هر حضورش با نوع نگاه و اکت بدنی خاصی همراه است که بسیار مویی و دقیق بر قامت کاراکتر می‌نشیند و پرسونای یک ستاره عاصی و معترض را به شمایل هنری‌اش می‌بخشاید. او در نقش‌های دارای کمترین اکت بدنی نیز درخشیده است و نمونه بازی خاصی را با تکیه بر فن بیان به سرانجام رسانده است که در این زمینه می‌توان به حضور غافلگیر کننده اش در شکلات داغ اشاره داشت. در زیر به کارنامه این بازیگر مهم و تاثیرگذار نگاهی تیتروار می‌اندازیم.

- وصل نیکان (ابراهیم حاتمی کیا، ۱۳۷۰): مسیر بازیگری هموار است

- مسافران (بهرام بیضایی، ۱۳۷۰): استارت‌هایی برای ستاره شدن

- من زمین را دوست دارم (ابوالحسن داودی، ۱۳۷۲): نقشی که به او نمی‌آمد اما خوب بازی کرد

- ضیافت (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۴): سرگرد تمام عیار

- سلطان (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۵): من غیرت دارم

- جهان پهلوان تختی (بهروز افخمی، ۱۳۷۶): درخشان در بستری از معما و تنش

- شوکران (بهروز افخمی، ۱۳۷۷): منحصر به فرد در بازتاب غم و تردید از طریق نگاه

- شیفته (محمدعلی سجادی، ۱۳۷۸): تن به هر نقشی نده

- هزاران زن مثل من (رضا کریمی، ۱۳۷۸): شوهر آهو خانم

- رنگ شب (محمدعلی سجادی، ۱۳۷۹): هنوز می‌شد به او امیدوار بود

- هفت پرده (فرزاد مؤتمن، ۱۳۷۹): شاید وقتی دیگر

- از صمیم قلب (بهرام کاظمی، ۱۳۷۹): نقش عشق

- دختری در قفس (قدرت الله صلح میرزایی، ۱۳۸۱): پلیس کاریکاتوری

- عطش (محمدحسین فرح بخش، ۱۳۸۱): سرقت نافرجام

- برگ برنده (سیروس الوند، ۱۳۸۲): رودست خورد

- پروانه (عباس رافعی، ۱۳۸۲): کم اهمیت

- باج خور(فرزاد مؤتمن، ۱۳۸۲): تنشی که به کار نقش نیامد

- شکلات داغ (حامد کلاهداری، ۱۳۸۸): محک بازیگری

- پرتقال خونی (سیروس الوند، ۱۳۸۹): در دام مختار

- خاک و آتش (مهدی صباغزاده، ۱۳۸۹): بی اهمیت

- پنهان (مهدی رحمانی، ۱۳۹۰): اشتباه در انتخاب نقش

- وکیل (سیروس مقدم، ۱۳۸۱): هنوز توان بالایی داشت

- مختارنامه (داود میرباقری، ۱۳۸۳تا ۱۳۸۷): شمایل یک قهرمان ابدی

نویسنده : آرین مهرپور