آیین نامه نحوه فعالیت, وظایف و اختیارات روابط عمومی دستگاه های اجرایی

اجرای سیاست های تبلیغاتی دولت, همکاری با رسانه های گروهی جهت انعکاس مناسب عملکردهای بخش های مختلف, برنامه ریزی, تهیه و اجرای طرح های تبلیغاتی سازمان, اجرای مناسب مراسم و مناسبت ها, ایجاد حسن رابطه بین کارکنان و مسوولان دستگاه مربوطه از طریق برگزاری جلسات داخلی, افکارسنجی و از وظایف عمده روابط عمومی هر وزارتخانه یا سازمان محسوب می گردد

نظر به اهمیت و نقش اساسی مردم در نظام جمهوری اسلامی و لزوم استحکام مردم و مسوولان و رسالت سنگینی که دستگاه های اجرایی در حفظ و گسترش این ارتباط بر عهده دارند و پیرو بخشنامه شماره ۳۳۷۹۰ مورخ ۱۶/۴/۱۳۶۴ نخست وزیر وقت و ابلاغیه مورخ ۶/۴/۱۳۷۴ معاون اول وقت رییس جمهور، «آیین نامه نحوه فعالیت، وظایف و اختیارات روابط عمومی دستگاه های اجرایی» به شرح ذیل به تصویب رسید.

●● «آیین نامه نحوه فعالیت، وظایف و اختیارات روابط عمومی دستگاه های اجرایی»

● ماده ۱)

در این آیین نامه واژگان در معانی ذیل به کار می روند:

▪ روابط عمومی: اداره کل روابط عمومی دستگاه های اجرایی یا واحدهای مشابه

▪ شورا: شورای اطلاع رسانی دولت

▪ سخنگو: سخنگوی دولت جمهوری اسلامی ایران

● ماده ۲)

اجرای سیاست های تبلیغاتی دولت، همکاری با رسانه های گروهی جهت انعکاس مناسب عملکردهای بخش های مختلف، برنامه ریزی، تهیه و اجرای طرح های تبلیغاتی سازمان، اجرای مناسب مراسم و مناسبت ها، ایجاد حسن رابطه بین کارکنان و مسوولان دستگاه مربوطه از طریق برگزاری جلسات داخلی، افکارسنجی و ... از وظایف عمده روابط عمومی هر وزارتخانه یا سازمان محسوب می گردد.

▪ تبصره ۱: شرح وظایف تفصیلی روابط عمومی ها ظرف دو ماه با پیشنهاد سخنگوی دولت از سوی شورای اطلاع رسانی دولت تهیه خواهد شد.

ـ تبصره ۲: ادغام واحدهای روابط عمومی و امور بین الملل با یکدگر تنها در صورتی مجاز است که تشکیلات روابط عمومی امکان و قابلیت اجرای کلیه وظایف خود در کنار فعالیت های بین المللی دستگاه را داشته باشد.

● ماده ۳: امور تبلیغاتی و اطلاع رسانی دستگاه های اجرایی و شرکت ها و موسسات دولتی و کلیه دستگاه های مشمول

▪ تبصره: سخنگو و رییس شورای اطلاع رسانی دولت مکلف است به صورت مستمر نظارت لازم را بر اجرای صحیح این سایت ها به عمل آورد.

● ماده ۴)

روابط عمومی هر وزارتخانه، سازمان و دستگاه اجرایی زیر نظر مستقیم بالاترین مقام هر دستگاه اداره و مسوول آن سخنگوی رسمی دستگاه محسوب می گردد.

ـ تبصره ۱: انتصاب مسوول روابط عمومی دستگاه های اجرایی در عالی ترین سطح دستگاه از میان افراد دارای خلاقیت، تحرک و آگاهی سیاسی- اجتماعی و آگاهی های رسانه ای با مشورت سخنگو و در بخش های داخلی هر دستگاه با مشورت مسوول روابط عمومی دستگاه مربوطه صورت خواهد گرفت.

ـ تبصره ۲: دستگاه های اجرایی مکلفند ترتیبی اتخاذ نمایند که کلیه فعالیت های قابل انتشار و ارتباطات تمامی بخش های دستگاه به صورت متمرکز از سوی روابط عمومی مرکزی دستگاه صورت پذیرد.

ـ تبصره ۳: در صورت تشخیص عالی ترین مقام دستگاه مربوطه، سخنگوی دستگاه از میان معاونین و دیگر مدیران دستگاه مربوطه با رعایت تبصره ۱ این ماده صورت خواهد گرفت.

● ماده ۵)

به منظور انسجام بخشی، اتخاذ شیوه های مناسب و وحدت رویه دولت در امور ارتباطی و تبلیغی، مجمع روابط عمومی دستگاه های اجرایی متشکل از کلیه مدیران روابط عمومی دستگاه ها و معاونین مطبوعاتی و فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ریاست سخنگو و رییس شورای اطلاع رسانی دولت و دبیری شورا تشکیل خواهد گردید.

ـ تبصره ۱: جلسات مجمع حداقل بایستی هر دو ماه یکبار برگزار گردد.

ـ تبصره ۲: مجمع روابط عمومی در مراکز استان ها به ریاست استاندار و دبیری مسوول روابط عمومی استانداری و با شرکت کلیه مسوولان روابط عمومی دستگاه های استانی و فرمانداری های استان تشکیل می گردد.

ـ تبصره ۳: هزینه های اجرایی مجمع به صورت سالیانه در بودجه سنواتی ذیل ردیف های نهاد ریاست جمهوری محاسبه خواهد گردید.

● ماده ۶: به استثنای وزارء و معاونان آن ها و رده های همتراز، انجام هرگونه مصاحبه و انتشار هرگونه خبر و اطلاعیه بایستی از طریق روابط عمومی دستگاه صورت پذیرد.

● ماده ۷: واحد های روابط عمومی حداکثر تا اسفند ماه هر سال برنامه های سال بعد ارتباطی، اطلاعاتی و انتشاراتی خود را بر اساس برنامه سالانه وزارتخانه یا سازمان متبوع خود تنظیم و برای تصویب شورای اطلاع رسانی دولت ارایه خواهد نمود.

● ماده ۸: هزینه های روابط عمومی از جمله هزینه های ضروری وزارتخانه ها و سازمان ها تلقی شده و دستگاه ها موظفند پنج در هزار بودجه جاری پیشنهادی خود به سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور را برای فعالیت های روابط عمومی محسوب و هنگام مبادله موافقتنامه با سازمان مدیریت آن را منظور نمایند.

● ماده ۹: این آیین نامه در ۹ ماده و ۹ تبصره به تصویب رسیده و از زمان ابلاغ لازم الاجرا می باشد و کلیه آیین نامه، دستورالعمل ها و بخشنامه های مشابه از جمله تصویب نامه ۸۱۵۵۸-۲۸/۱۲/۱۳۵۳ هیات وزیران وقت فاقد اعتبار می باشد.