کمکهای اولیه در بیمار مسموم

شرایطی که فرد مسموم دارای وضعیت بحرانی است شامل وجود نا رسائی تنفسی, تشنج فرد مسموم, وجود کلاپس قلبی – عروقی و اغماء وجود داشته باشد

● اقدامات اولیه در برخورد با بیمار مسموم

شرایطی که فرد مسموم دارای وضعیت بحرانی است شامل: وجود نا رسائی تنفسی، تشنج فرد مسموم، وجود کلاپس قلبی – عروقی و اغماء وجود داشته باشد.

▪ اقدامات :اولیه و اساسی در شرایطی که فرد مسموم دارای وضعیت بحرانی است، شامل حفاظت راه هوائی، برقراری تهویه، برقراری اکسیژناسیون، جلوگیری از آسپیراسیون (برگشت محتویات دستگاه گوارش فرد مسموم به ریه)، کنترل تشنج (در صورتیکه وجود داشته باشد) ، کنترل هیپوکسی (کمبود اکسیژن مسموم)، هیپوتانسیون (فشار خون پائین)، هیپوولومی (کاهش حجم مایعات بدن)، تصحیح اختلالات آب والکترلیت های، اسید وباز و اقدامات علامتی و حمایتی ، رفع علت و شناسائی سم می باشد.

● روشهای اولیه برای شناسایی سم:

گرفتن شرح حال: پس از گرفتن شرح حال باید پاسخ به این سوالات روشن شود

۱) بیمار با چه ماده ای آلوده شده

۲) چه موقع آلوده شده

۳) به چه طریقی آلوده شده

۴) با چه مقداری آلوده شده

۵) چه اقداماتی قبل از ویزیت اولیه توسط متخصص انجام شده

۶) از چه نارحتیهایی شکایت دارد

۷) مهمترین علامتهایزمسمومیت فرد چیست

۸) چه تصمیمی باید برای بیمار گرفته شود .

● معاینات فیزیکی اولیه

یررسی سر و گردن از نظر ضربه، توجه به اندازه تغییرات مردمکها و بررسی بو وترشحات و خشکی دهان، توجه به علائم گوارشی، قلبی، ریوی، عصبی،خونی، پوستی، رفلکسها و توجه به علائم سایر ارگانها

آزمایشات پاراکلینیکی بایستی در صورت نیاز به جستجوی سم در خون ، ادرار ، محتویات معده انجام شود. بررسی تستهای کلیوی، خونی، کبدی، قلبی، ریوی، عصبی و سایر تستهای تخصصی در صورت نیاز میتواند انجام شود.

مهمترین اقداماتی اولیه که در زمان برخورد با فرد مسموم بایستی انجام شود:

▪ آلود گی پوستی:

ـ شستشوی پوست با آب یا آب صابون بمدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه

ـ بررسی علائم و در صورت نیاز تجویز پادزهر

ـ انجام اقدامات علامتی و حمایتی

▪ آلود گی چشمی:

ـ شستشوی چشم با آب یا نرمال سالین به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه

ـ بررسی علائم و د رصورت نیاز تجویز پادزهر مناسب

ـ انجام اقدامات علامتی و حیاتی

▪ آلودگی استنشاقی :

ـ دوری از محوطه آلوده

ـ تجویز اکسیژن

ـ در صورت نیاز تجویز پادزهر مناسب

ـ اقدامات حیاتی و علامتی

ـ آلودگی خوراکی

ـ خارج کردن سم از معده

ـ خنثی کردن سم از معده و روده

ـ دفع سم از روده

ـ دفع سم از خون

ـ تجویز پادزهر مناسب

ـ اقدامات حیاتی و علامتی

خارج کردن سم از معده: معمولاً تا ۴ ساعت پس از مصرف سم بایستی انجام گیرد که با تجویز اپیکا یا شستشوی معده و درصورت عدم دسترسی به آنها با خوراندن آب و تحریک حلق انجام می شود.

▪ اپیکاک: شربتی است بی ضرر که جهت اطفال ۱ تا ۱۰ ساله ۱۵ میلی لیتر و از سن ۱۰ سال به بالاتر۳۰-۱۵ میلی لیتر تجویز می گردد که پس از ۱۵تا ۳۰ دقیقه سبب استفراغ می شود ، در صورت عدم استفراغ میتواند بعد از ۳۰ دقیقه دوز اولیه تکرار می گردد.

مواردی که نبایستی از شربت اپیکاک استفاده شود:

۱) نداشتن رفلکس

۲) خواب آلودگی فرد

۳) اغماء فرد مسموم

۴) وجود تشنج در فرد مسموم

۵) مسومیت با مواد سوزاننده

۶) مسومیت با مواد هیدرو کربور (نفتی)

۷) تمایل و وجود خونریزی

۸) خوردن حجم سفت و سخت توسط مسموم

۹) مسموم بچه کمتر از یکسال باشد

۱۰) بیمار مسموم حامله باشد

۱۱) ایسکمی حاد قلب وجود داشته باشد.

▪ شستشوی معده: از لوله گشاد سوراخ دار دهانی یا لوله بینی استفاده می شود که پس از اطمینان از ورود لوله در معده هر بار حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلی لیتر آب وارد معده نموده و سپس خارج می شود. این عمل را حداقل ۱۰ بار قابل تکرار است. درصورت احتمال آسپیراسیون حفاظت مجاری هوائی لازم است .

▪ خوراندن آب و تحریک حلق : در صورت عدم دسترسی به اپیکا و شستشوی معده از خوراندن آب و تحریک حلق جهت تخلیه محتویات معده استفاده می کنیم که هر بار ۲۰۰ میلی لیتر آب به فرد بالغ خورانده و با تحریک حلق ( با انگشت یا لوله پلاستیکی یا دسته قاشق ) او را وادار به استفراغ می کنیم . این عمل را حدود ۱۰ تا ۱۵ بار تکرار می کنیم تا محتویات معده کاملاً خارج گردد.

▪ خنثی کردن سم درمعده و روده : مهمترین عامل جاذب سموم در معده وروده ذغال فعال می باشد که بلافاصله بعد از شستشوی یا پس از تجویز اپیکا استفاده می نمائیم . دوز اولیه gr/kg ۱ وزن بیمار می باشد . میتوان هر سه ساعت gr/kg ۵ وزن بیمار تکرار شود .

▪ دفع سم از روده: جهت دفع سریع سم یا کمپلکس ذغال با سم و جلوگیری از تشکیل توده ذغال ازمسهل استفاده می کنیم ، بهترین مسهلی که پیشنهاد می شود ، سوربیتول به مقدار ml/kg ۱ از محلول ۷۰ % آن می باشد .

▪ دفع سم از خون: جهت دفع و برداشت سم از خون در صورت داشتن اندیکاسیون از دیورز (افزایش ادرار)، دیالیز صفاق، همو دیالیز (شستشوی خون)، هموپرفوزیون و تعویض خون با پلاسما کمک می گیریم .

▪ اقدامات علامتی و حمایتی: عبارت است از برقراری و حفاظت راه هوایی ، برقراری تنفس کافی، برقراری اکسیژن و گردش خون مناسب و درصورت لزوم اصلاح هیپوکسی، هیپوولمی، هیپو تانسیون و اختلال اسید و باز و اصلاح آب و الکترولیت و کنترل تشنج و ...می باشد

توسط دکتر مهرداد حلوائی

http://iranpest.blogfa.com/۸۷۰۲.aspx