بدحجابی در كنار دیگر گناهان

بدحجابی در كنار دیگر جرم ها و یا گناهانی كه صورت می گیرد در درجه چندم از اهمیت قرار می گیرد و حاكمیت در برابر دیگر گناهان اجتماعی تا چه اندازه حساس است

تردید نباید كرد كه جامعه دینی باید از هنجارهای دینی برخوردار باشد و هر حركتی كه با مقبولا‌ت عرف جامعه در تضاد باشد، می‌بایست مردود شمرده شود. از نگاه جرم‌شناسی پاره‌ای از خطاها هست كه معلول خطاها و یا گناهان دیگری است.

در اینجا نگاه ما به مساله بدحجابی است، كه امروزه از مسائل مهم اجتماعی و رسانه‌ای قلمداد گشته است. پدیده‌بدحجابی معلول كدام خطا و یا گناه دیگری است؟ و اسلا‌م تا چه میزان روی این پدیده حساسیت نشان می‌دهد؟ و آیا علت مشكل امروز جوانان ما، بدحجابی است؟

و اصولا‌، آیا قوای حكومت می‌توانند از لحاظ علمی و جامعه‌شناختی، حجاب را الزامی نمایند و آیا بدحجابی به عنوان یك ناهنجاری می‌تواند یك جرم تلقی شود، تا بدحجاب را به عنوان یك مجرم تلقی نمایند؟ و آیا برخورد با بدحجابی یك تكلیف سیاسی است و یا تكلیف شرعی و اگر تكلیف شرعی است تا چه حد قوانین امر به معروف و نهی از منكر در آن رعایت می‌شود؟ اینها سوالا‌تی است كه پاسخ آن باید روشن شود. ‌

سوال دیگری كه در اینجا مطرح است، اینكه بدحجابی در كنار دیگر جرم‌ها و یا گناهانی كه صورت می‌گیرد در درجه چندم از اهمیت قرار می‌گیرد و حاكمیت در برابر دیگر گناهان اجتماعی تا چه اندازه حساس است؟

اگر پدیده اعتیاد، بیكاری، تورم، گرانی و ترویج مسائل خرافی را در كنار پدیده بدحجابی قرار دهیم، باید دید كدامیك از این گناهان، گناه‌تر است و جامعه را به فساد و تباهی می‌كشاند، مهم‌تر اینكه تا چه میزان در مقام رفع گناهانی كه در لا‌یه‌های زیرین جامعه صورت می‌گیرد و عمده عامل آن فقر و ناداری و احساس بی‌هویتی است برآمده‌ایم؟

اگر كسی به مدت یك هفته صفحات حوادث روزنامه‌ها را بنگرد و آمار كشتار و تجاوز و سرقت را از نظر بگذراند با تعجب انگشت به لب می‌گزد. چرا در یك جامعه دینی، این همه جرم و جنایت صورت می‌گیرد؟ تازه صفحات حوادث روزنامه‌ها بازگوكننده بخشی از جنایاتی است كه اتفاق می‌افتد و بیشتر این حوادث تلخ از چشم عموم پنهان می‌ماند. ‌

این دو گناه را با هم مقایسه نمایید؛ اگر در كنار خیابان زن بدحجابی ایستاده و در چهارراه همان خیابان، خانم باحجابی با داشتن فرزندی در بغل، منتظر باشد تا چراغ قرمز شود و دست تكدی دراز نماید، كدامیك از این دو پدیده گناه‌تر و شوم‌تر است؟ مگر فقر عامل همه بدبختی‌های اجتماعی نیست؟ آن زن باحجابی كه گدایی می‌كند و مشكل مالی ندارد و دروغ می‌گوید، گناهش از اینكه بدحجاب باشد، بیشتر است.

در دنیای امروز، نمی‌توان با پدیده خطا، گناه و جرم برخوردهای فیزیكی كرد. براساس آمار، برخوردهای فیزیكی، آمار خیلی از جرائم را پایین نیاورده است. نمونه عینی آن جامعه ما است. آیا میزان آمار بدحجابی پایین آمده است؟

عجیب اینكه خطیب جمعه تهران برای تایید برخوردهای نیروی انتظامی با بدحجابان چنین استدلا‌ل می‌كند كه اكثر مردم خواهان برخورد با این پدیده هستند.سوال این است كه برخورد با جرم- اگر بپذیریم كه بدحجابی جرم است- راه و روش علمی دارد یا باید به داوری مردم گذاشت؟ همان‌طور كه اصل حجاب را، كه یك دستور دینی است، نمی‌توان به داوری مردم گذاشت، روش برخورد با یك عمل غیرشرعی را نیز نمی‌توان به داوری مردم گذاشت.

بهتر این است كه متولیان امور و دلسوزان امنیت اجتماعی برای این سوال پاسخی علمی بجویند كه چرا رغبت دختران جوان به حجاب كمتر می‌شود؟‌ مگر اوایل انقلا‌ب كه حجاب مورد استقبال اغلب دختران قرار گرفت، عامل ترس و تهدید و برخورد باعث آن گشت؟ بلكه عمده عامل آن، اعتماد میان مردم و مسوولا‌ن، به‌ویژه روحانیت بود. آیا امروز آن اعتماد وجود دارد و یا كمتر نگشته است؟! امام علی(ع) می‌فرماید چهار چیز حكومت‌ها را از پا درمی‌آورد:

۱) مسوولیت‌ها را به دست نالا‌یقان سپردن

۲) شایستگان را خانه‌نشین كردن

۳) اصول و ریشه‌های دین و امور مردم را رها كردن

۴) به مسائل فرعی و روبنایی رو آوردن. اگر كسی كه توان و لیاقت مسوولیتی را ندارد، آن كار را متعهد گردد، گناهش چندین برابر بدحجابی است و به فرموده پیامبر(ص)، لعنت خدا و ملا‌ئكه در پی دارد.

در روایات آمده است دو چیز باعث جرم و گناه عمومی می‌گردد؛ یكی اتراف و تمركز ثروت و دیگری فقر و خلا‌ء مالی. یعنی فاصله طبقاتی، موجب خیلی از انحراف‌های اجتماعی است و رفاه و فقر دو عامل عمده گناه.

تورم و گرانی همان‌طور كه عده‌ای را به قربانگاه فقر می‌برد، عده‌ای را نیز به تمكن بالا‌ و خوشگذرانی‌های ناهنجار می‌كشاند و این دو چیز، امنیت اجتماعی را تهدید می‌نماید.

با وجود آسیب‌های بزرگی چون گرانی مسكن، گرانی دارو، افزایش پلكانی نرخ‌ها، تقلب در كالا‌، وعده‌های تحقق‌ناپذیر، فراگیری اعتیاد و مصائب دیگری كه گریبان جامعه را گرفته است را نمی‌توان با غفلت از آنها، پدیده بدحجابی را نشانه رفت، چرا كه حضرت علی(ع) در روزهای نخست حكومت خود فرمود: مبارزه من با دو چیز است؛ یكی انحراف در قدرت و دیگری تمركز ثروت. اگر مساله ثروت و قدرت در جامعه سامان یابد، مشكلا‌ت دیگر نیز سامان خواهد گرفت. بنابراین مسوولا‌ن محترم و متولیان امور، در مبارزه با مفاسد اجتماعی معلول را با علت اشتباه نكنند و تلا‌ش نمایند با نگاه علمی و كارشناسی علت‌ها را بشناسند و با آن، با روش علمی مبارزه كنند. ‌

محدتقی فاضل‌میبدی