چشم اندازی به فرآیند ورود امام ره به خاک وطن

یکی از لحظات حساس و شورانگیز در انقلاب بزرگ اسلامی ملت ایران, ورود روح پاک و مطهر خدا یعنی روح الله به خاک گلگون وطن بود, ورودی که آمدنش باعث گردید تا آخرین نفس های رژیم دجال پهلوی نیز قطع گردد و آخرین امیدهای آنان ناامید گردد

یکی از لحظات حساس و شورانگیز در انقلاب بزرگ اسلامی ملت ایران، ورود روح پاک و مطهر خدا یعنی روح‌الله به خاک گلگون وطن بود، ورودی که آمدنش باعث گردید تا آخرین نفس‌های رژیم دجال پهلوی نیز قطع گردد و آخرین امیدهای آنان ناامید گردد.

با مساعد شدن شرایط برای تحقق حکومت اسلامی و با وجود تزلزل هر چه بیشتر در ارکان حکومت منفور پهلوی، امام (ره) نیز آمادگی خود را برای مراجعت به وطن اعلام نمودند. خبر مراجعت امام (ره) به میهن اسلامی، شور و هیجان وصف‌ناپذیری را در میان ملت ایجاد نمود. مردم مسلمان ایران با شور و اشتیاق از نقاط مختلف کشور برای شرکت در مراسم استقبال از رهبر انقلاب راهی تهران شدند. تهران شور و نشاطی دیگر داشت و همه جا و همه کس حکایت از ورود قریب الاتفاق امام (ره) می‌نمود.

کارمندان هواپیمایی کشوری که مدتی بود در اعتصاب به سر می‌بردند، با شنیدن خبر بازگشت امام، اعلام کردند که یکی از هواپیماهای ۷۴۷ را به نام «پرواز انقلاب» برای انتقال رهبر انقلاب، از تهران به پاریس خواهند برد. علی‌رغم مخالفت دولت قلابی بختیار، با تلاش کارکنان مسلمان و مبارز رادیو و تلویزیون قرار گردید که مراسم ورود امام (ره) به کشور به طور مستقیم از تلویزیون پخش گردد. علی‌رغم شور و اشتیاق مردم برای ورود امام (ره) به کشور، دشمنان انقلاب اسلامی و مخصوصا ایادی رژیم منفور پهلوی به دنبال راه چاره بودند.

به عنوان مثال ارتشبد قره‌باغی، رئیس ستاد ارتش، در خاطرات خود در این رابطه می‌نویسد: ...« تنها راه جلوگیری از آمدن آقای خمینی که به نظرم رسید، استعفا از مقام ریاست ستاد بزرگ ارتشداران بود.

نتیجه این کار از دو حال خارج نبود؛ یا در شورای سلطنت با نظر من مبنی بر جلوگیری از ورود آقای خمینی موافقت می‌شد و یا من از قبول مسئولیت کناره‌گیری کرده و شاهد حوادث ناگوار و از هم پاشیدگی مملکت نمی‌شدم ...» (۱)

همچنین ارتشبد فردوست رئیس دفتر ویژه شاه پیرامون مراجعت امام (ره) اظهار می‌دارد: ...« گفته می‌شد که بختیار از روزی که نخست‌وزیر شد، هر روزه از ساعت ۶ تا ۸ بعدازظهر کمیسیونی در نخست‌وزیری تشکیل می‌داد که در آن نماینده ساواک، نماینده شهربانی، نماینده ژاندارمری، نماینده اداره دوم ارتش، رئیس ستاد ارتش و فرماندهان سه نیرو شرکت داشتند. در این کمیسیون از مسائل انتظامی و اطلاعاتی و امنیتی صحبت می‌شد و بخش قابل اعتنایی از جلسات مصروف طرح نقشه برای جلوگیری از ورود امام می‌گردید ... در همین کمیسیون بود که طرح انفجار هواپیمای امام نیز مطرح شد ...» (۲)

همچنین بازگشت قریب‌الوقوع امام (ره)، بیش از همه ژنرال چهار ستاره آمریکایی، هایزر را نگران کرده است. او که مامور حفظ سیستم آمریکایی حکومت می‌باشد در گزارش خود به هارولد براون - وزیر دفاع آمریکا - به وی می‌گوید: ...« اعضای گروه [کودتا] خبر بازگشت [امام] خمینی را به من داده و خواستار آن شده‌اند که آمریکا کاری انجام دهد ... بازگشت روز جمعه [امام] خمینی خیلی زود است ...» (۳)

همچنین هایزر در ادامه خاطرات خود چنین می‌نویسد: «به اعتقاد من، آمریکا باید تهدید واقعی را می‌شناخت. خطر بالقوه اصلی که به جامعه‌ای برای آمریکا منجر می‌شد، بازگشت سریع [امام]خمینی به ایران بود. اگر امروز تعداد زیادی از افراد ارتش، به شاه وفادارمانده بودند، تعداد قابل توجهی هم بودند که طرفدار [امام]خمینی بودند و تعداد کمی هم کمونیست. نیروهای مسلح متقاعد شده بودند که بازگشت [امام] خمینی به معنای پایان مطلق حیات شاه است.» (۴)

همچنین توطئه دشمنان انقلاب فقط به این امور مختص نشد بلکه در جلسه شورای امنیت ملی تصمیم به بستن فرودگاه توسط فرمانداری نظامی و نیروی هوایی، گرفته شد و رادیو اعلام کرد «فرودگاه مهرآباد به علت عدم آمادگی برای پذیرفتن هواپیماها بسته است.» (۵)

امام (ره) با آن بینش و بصیرت الهی، فارغ از دسیسه‌هایی که برای جلوگیری از مراجعت ایشان در جریان است، در سخنرانی ۴ بهمن ۱۳۵۷ در نوفل لوشاتو، تصمیم خود را جهت بازگشت به میهن اسلامی اظهار می‌کنند.

همچنین درایران نیز با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه و جلوگیری از آمدن رهبر انقلاب، تظاهرات و اعتراضات مردم در شهرهای بزرگ و کوچک کشور و علی‌الخصوص تهران شدید‌تر گردید. در تهران، مردم پایتخت و خیل شهرستانی‌هایی که برای استقبال از امام (ره) به تهران آمده بودند، با برپایی راهپیمایی گسترده به سوی فرودگاه مهرآباد، اعتراض و خشم خود را از بسته شدن فرودگاه‌ها ابراز می‌کنند. تعدادی از پرسنل نیروی هوایی در اعتراض به تعطیلی فرودگاهها و لغو سفر رهبر انقلاب،‌طی تظاهراتی به منزل آیت‌الله طالقانی روانه گردیدند.

سفارت آمریکا در تهران در گزارش خود به واشنگتن، اوضاع داخلی ایران را این چنین توصیف می‌کند: ...« ایران در انتظار [امام] خمینی است. بختیار عهد می‌کند که محکم بایستد ... آیت‌الله‌های میانه رو خود را از بختیار دور می‌کنند. بختیار نخست‌وزیر، دیشب ملت را مورد خطاب قرار دادو اظهار داشت که وی استعفا نخواهد داد ... اعتصابات بدون کاسته شدن ادامه می‌یابد. کارگران (کارکنان) مخالف، شب گذشته درست پس از اینکه وی (بختیار) سخنرانیش را شروع نموده بود، برق را قطع کردند ... کارکنان رادیو و تلویزیون ملی ایران رسما از قبول رئیس جدیدشان امیر مسعود برزین خودداری نموده‌اند. کارکنان وزارت دادگستری نیز اظهار داشته‌اند هیچ وزیری را که توسط بختیار منصوب شده است، قبول نخواهد کرد.

در همین حال کمیته منتخب امام خمینی در رابطه با تنظیم اعتصابات از کارکنان پست و مخابرات خواست تا به منظور رفع نیاز و ارسال مواد پستی و برقراری ارتباطات هموطنان بویژه در آستانه ورود امام به ایران،‌اعتصاب خود را پایان دهند. این درخواست بلافاصله مورد اجابت کارکنان اعتصابی قرار گرفت.» (۶)

تصمیم قاطع و الهی امام (ره) مبنی بر آمدن به ایران و حمایت گسترده مردم ایران در تظاهرات میلیونی از این تصمیم سبب گردید تا رژیم منفور پهلوی از مواضع خود عقب بنشیند و با باز کردن فردگاه، امکان بازگشت امام (ره) را به وطن فراهم سازد. ورود امام (ره) به میهن سرآغاز شمارش معکوس برای سرنگونی همیشگی و ابدی سلطنت پهلوی بود و سرآغاز دوران حکومت و حاکمیت اسلامی برای مردم ایران بود. حاکمیتی که تلالوی انوار درخشانش سالیان سال است که فضای کشورمان را نورانی و عطرآگین ساخته است.

منابع:

۱- اعترافات ژنرال، خاطرات ارتشبد عباس قره‌باغی، تهران، انتشارات نشر نی، ص۲۰۸ .

۲- ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، حسین فردوست، تهران موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، ج ۱، ص ۶۰۷ .

۳- ماموریت در ایران، ویلیام سولیوان، ترجمه محمود مشرقی، انتشارات هفته، ص ۱۷۶ .

۴- همان، ص ۱۷۸ .

۵- اعترافات ژنرال، خاطرات ارتشبد عباس قره‌باغی، تهران، انتشارات نشر نی، ص۲۲۶ .

۶- روزنامه اطلاعات، ۴/۱۱/ ۵۷.

مرتضی اسماعیل‌ زاده