سالوادور دالی

شاید تابلوی "تداوم حافظه" The Persistence of Memory وی برای ما از همه تابلوهایش آشناتر باشد. احتمالا دومین تابلوی مشهور دالی برای ما تابلوی خواب یا sleep است. در این تعبیر رویایی و عجیب از خواب، فقط سر …

شاید تابلوی "تداوم حافظه" The Persistence of Memory وی برای ما از همه تابلوهایش آشناتر باشد. احتمالا دومین تابلوی مشهور دالی برای ما تابلوی خواب یا sleep است. در این تعبیر رویایی و عجیب از خواب، فقط سر خواب بیننده دیده می شود و در پشت آن پس زمینه‌ای از تصاویر رویا‌مانند وجود دارد، این تصویر بیان می‌کند که تنها نبود یک تکیه‌گاه کافیست تا خواب بیننده بیدار شود و این نشان دهنده شکنندگی خواب و رویاها است.

سالوادور دالی به سال ۱۹۰۴ در فیگرس اسپانیادر خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد و دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در زادگاه خود در کوهپایه‌های پیرنه یا در ویلای ییلاقی خانواده‌اش سپری کرد . سپس به آکادمی هنرهای زیبای سان فرناندو در مادرید رفت .

در ۱۹۲۵دالی با برپایی نمایشگاه انفرادی‌اش دربارسلون به شهرت رسید .سه سال بعد، سه تابلوی او از جمله «سبد نان » در نمایشگاه بین المللی کارنگی در پیتسبورگ آمریکا به نمایش درآمد و شهرتش را از مرزهای اسپانیا فراتر برد.

سال بعد او به پاریس رفت و یک نمایشگاه انفرادی برپا کرد . همچنین به گروه سوررئالیست‌های پاریس پیوست .

او در۱۹۳۴ با گالا الوار همسر سابق پل الوار شاعر فرانسوی ازدواج کرد و با او به آمریکا سفر کرد. او در فیلم‌های سگ آندلسی و عصر طلایی با لوییس بونوئل همکاری کرد و طراحی صحنه‌های رؤیا در فیلم طلسم شده آلفرد هیچکاک را برعهده داشت .

دالی به زودی به عنوان یکی از رهبران برجسته جریان سورئالیسم شناخته شد و نابلوی «تداوم حافظه» او همچنان یکی از مهمترین آثار این سبک است . اما اختلاف دیدگاه‌های دالی - که سیاست گریز بود - با سوررئالیست‌ها -که دارای مشی سیاسی مشخص و چپ‌گرایانه بودند- بالا گرفت و او در پی محاکمه‌ای که گروه در ۱۹۳۴بر پا کرد رانده شد . با این وجود دالی در طول این دهه با شعار «سورئالیسم یعنی من » در نمایشگاه‌های متعدد سوررئالیست‌ها شرکت می‌کرد و حتی اثری از او آغازگر نخستین نمایشگاه جمعی آثار سوررئالیست در آمریکا بود . هرچند که همزمان اعضای گروه در بیانیه ای بر مرزبندی میان خود و دالی تأکید کردند . اما دالی از ۱۹۴۰ این روند را تغییر داد و گرایش به سبک تازه‌ای یافت که خود آن را «کلاسیک » می‌خواند.

دالی سال‌های جنگ و ۳ سال پس از آن را در آمریکا گذراند . موزه هنر مدرن در نیویورک مهمترین برنامه مرور بر آثار دالی را در ۱۹۴۱ ترتیب داد. او پس از بازگشت به اسپانیا زندگی تازه‌ای را آغازکرد، گرایش و توجه به مایه‌های مذهبی در کنار مضامین تاریخی و علمی در آثار او پررنگ‌تر شد. در سال‌های پس از ۱۹۴۹ ، ۱۸ اثر روی بوم‌های بزرگ نقاشی کرد که بیشتر بر همین مایه‌ها و مضامین متمرکز بودند . درمیان این آثار، مسیح مصلوب سنت جان (درگلاسکو، اسکاتلند)، کشف آمریکا به وسیله کریستف کلمب (در مجموعه موزه ) و مراسم شام آخر (در مجموعه گالری ملی در واشنگتن ) نامدارتر هستند .

در همین زمان دالی ایمان دوران جوانی‌اش به مذهب کاتولیک را بازیافت تا جایی که او و گالا مراسم ازدواج خود را برای بار دوم در یک کلیسا در نزدیکی شهر اسپانیایی گیرونا تکرار کردند .

در ۱۹۸۲ گالا درگذشت . دالی از آن پس سلامتی‌اش را به تدریج از دست داد تا این که در ۱۹۸۴ در یک آتش‌سوزی به شدت سوخت . او بقیه عمرش را در بستر بیماری سپری کرد تا آنکه سرانجام بر اثر حمله قلبی در سال ۱۹۸۹ در زادگاه خود درگذشت .

http://shalamshoorba.blogfa.com/post-۳۸۶.aspx