از سرزمین جومونگ و یانگوم

ادبیات ملت کره در ایران به رغم استقبال شدیدی که مخاطبان ایرانی از سریال‌های کره‌ای «یانگوم» و «افسانه جومونگ» کرده‌اند؛ تاکنون ناشناخته مانده است اما به تازگی کتابی با عنوان …

ادبیات ملت کره در ایران به رغم استقبال شدیدی که مخاطبان ایرانی از سریال‌های کره‌ای «یانگوم» و «افسانه جومونگ» کرده‌اند؛ تاکنون ناشناخته مانده است اما به تازگی کتابی با عنوان «چانگ هیویی» شامل داستان‌هایی چند از تاریخ و فرهنگ ملت کره با ترجمه «پونه ندایی» توسط نشر «امرود» منتشر شده است. چندان بعید نیست که مخاطب دچار تب شده این سریال‌ها، استقبالی هم از این کتاب، به رغم موجی که این سریال‌ها درجامعه ما ایجاد کرده‌اند بکند. اینکه تیری در تاریکی – با تصور شباهت این داستان‌های کره‌ای به داستان جومونگ و یانگوم - بیندازند. در واقع فراگیری این موج می‌تواند این مخاطبین را کنجکاو کرده وگوشه چشمی نیز در ادامه تب جومونگی‌شان به این کتاب بیندازند. ضمن اینکه مشترکاتی مضمونی نسبی همچون عشق، خانواده و زندگی نیز میان این کتاب و سریال‌ها می‌توان یافت. به هر حال ترجمه ادبیات ملت «کره» و رفتن مخاطب سراغ آن با هر انگیزه و بهانه‌ای خوشایند است و می‌تواند شروعی خوب برای شناخت ادبیات وفرهنگ این ملت باشد هر چند که انگیزه مترجم این داستان‌ها هیچ نسبتی با موج «جومونگ» و «یانگوم» در جامعه ما (با توجه به فعالیت‌های فرهنگی او بین ایران و کره) ندارد و نگارنده هم قصد مقایسه این آثار را نداشته بلکه از ایجاد نشدن موج استقبال از آثار ادبی در کنار دیگر آثار که به مراتب غنای آنها از آثار ادبی کمتر است؛ حسرت خورده است. «چانگ هیویی» ترکیبی از واژه‌های چانگ (وفاداری به کشور و مردم)، هیو (فداکاری)، ووآ (عشق برادرانه) و یی (راه پاکدامنی در زندگی) است و هر کدام از این واژه‌ها فصلی از کتاب هستند. در داستان‌های این کتاب، حرمت به کرامت انسان‌ها مبنا قرار گرفته وبه مفاهیمی شامل: فداکاری، صداقت، نیک‌اندیشی، گرامیداشت خانواده و محبت میان اعضای آن، عشق به انسان و میهن، پاکدامنی، شرافت، ساده‌زیستی و قناعت، وفاداری، خویشتنداری انسانی در برابر وسوسه‌های پلید پرداخت شده است.

در این داستان‌ها به پرهیز از خشونت و ستایش و نهادینه کردن اندیشه‌های صلح‌آمیز با پرتوافکنی‌های حکیمانه ملهم از عرفان شرقی از جمله «کنفوسیوسی» و «بودایی» آن توجهی جدی شده است. جالب آنجاست که خواننده در این میان با خرافه‌اندیشی‌ها و عرفانی آبکی-که این روزها مد شده- مواجه نمی‌شود و هر چه هست اندیشه‌های حکیمانه مبتنی بر خرد، مکاشفه و دوراندیشی است که همواره مصلحت جامعه انسانی را مد نظر قرار داده و هدف آموزه‌های راویان این داستان‌ها جز ترویج زیستی انسانی نیست. اغلب این داستان‌های فولکلور، حکم لطیفه هم یافته و به گونه‌ای ساده و روان روایت شده‌اند. شباهت‌هایی نیز به حکایت‌های ایرانی دارند و به نوعی در زمره ادبیات تعلیمی اخلاق مدار قرار می‌گیرند. نمایاندن شمایی کلی از تاریخ، آداب و رسوم، عقاید، خلق وخوها و رفتارهای ملت کره در این قصه‌ها بسیار برجسته است. به‌طوری که فضاسازی‌ها و ترسیم وقایع داستانی خواننده را به عمق زندگی و فرهنگ مردم کره می‌برد. داستان‌های «چانگ هیویی» فضای زندگی مردم کره در دوران‌های گذشته را در ذهن خواننده نیز مجسم کرده و گذشته‌های دور مردمان شرق آسیا را تداعی می‌کنند. یعنی ذهن مخاطب را به تاریخ سرشار از قصه و افسانه‌های شیرین رجعت داده و برای لحظاتی چند از این زندگی مدرن تکنولوژیک وشلوغ فارغ می‌شویم ودر دل این روایت‌های جذاب ساده سیر می‌کنیم. در پایان باید گفت، تلاش مترجم در هر چه ساده‌تر و روان‌تر بودن ترجمه‌هایش از این داستان‌ها، صداقت در ترجمه و پرهیز از تکلف‌های بی‌مورد با توجه به گونه ادبی این قبیل آثار و در مقایسه با کارهایی از این دست، به جذابیت این قصه‌های عامیانه به‌طور مضاعفی افزوده وعلاوه بر این، با انتخاب این ادبیات ناشناخته فصلی تازه در پیوند میان فارسی‌زبانان با ملت کره گشوده است.