بسکتبال ایران فراتر از آسیاست

ایران در بسکتبال کاپ آسیا قهرمان شد این عنوان درست در شرایطی برای ورزش ایران بدست آمد که دید عمومی به نتایج فوتبال چندان خوب نیست و مردم در اعتراض به نتایج فوتبال با توجه به رقم های میلیاردی آنها سعی دارند موفقیت های سایر ورزش ها را به گونه ای خاص جلوه دهند

ایران در بسکتبال کاپ آسیا قهرمان شد. این عنوان درست در شرایطی برای ورزش ایران بدست آمد که دید عمومی به نتایج فوتبال چندان خوب نیست و مردم در اعتراض به نتایج فوتبال با توجه به رقم‌های میلیاردی آنها سعی دارند موفقیت‌های سایر ورزش‌ها را به گونه‌ای خاص جلوه دهند.

در تجلیل مردمی از موفقیت‌های بسکتبال یا والیبال با حضور در لیگ جهانی، سعی می‌شود محرومیت سایر ورزش‌ها در قیاس با فوتبال آشکار شود.

تحت این شرایط موفقیت‌های بسکتبال و والیبال در جامعه بیشتر دیده شده و استقبال عمومی از نتایج تیم‌های ملی فراگیرتر می‌شود.

تیم ملی بسکتبال در کاپ آسیا با هفت بازی پی درپی در بین تعدادی از رقبای آسیایی قهرمان شد. بعد از این بازی‌ها نقطه نظرهای گوناگونی به وجود آمد و با پوشش بی‌سابقه رسانه‌ای بویژه صداوسیما سوالاتی مطرح شد که اساسا بازی‌های کاپ آسیا چیست و چه جایگاهی در بسکتبال آسیا دارد؟

هشت تیم برای اولین بار در سال ۲۰۰۴ کاپ آسیا را پایه‌ریزی کردند. سال ۲۰۰۶ اصلا این بازی‌ها برگزار نشد اما سال ۲۰۰۸ با استقبال پنج تیم مشخص شد که کاپ آسیا برای جا افتادن در بین تیم‌های آسیایی راه طولانی دارد.

در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ اما تعداد تیم‌ها در عدد ده ثابت شد تا از نظر کمی، بسکتبال کاپ آسیا ثبات بهتری پیدا کند.

کاپ آسیا بازی‌های بین‌المللی با محوریت تدارکات تیم‌های آسیایی است. فیبا ـ آسیا هم که می‌خواهد به این بازی‌ها رونق بدهد، آن را انتخابی جام ملت‌ها کرده به طوری که تنها تیم قهرمان می‌تواند سهمیه بازی‌ها در جام ملت‌ها را به دست آورد. البته این نحوه گزینش و انتخابی برای تیم‌هایی مانند ایران یا چین و قدرت‌های اول بسکتبال آسیا چندان مهم نیست چون آنها از مناطق خود در بسکتبال آسیا به جام ملت‌ها راه می‌یابند.

ایران در چهارمین دوره بسکتبال کاپ آسیا برای نخستین بار قهرمان شد در حالی که برای بار دوم بعد از سال ۲۰۱۰ در این بازی‌ها شرکت می‌کرد. دفعه اولی که ایران در کاپ آسیا شرکت کرد بازیکنان تیم «ب» خود را به لبنان میزبان سال ۲۰۱۰ فرستاد و به عنوانی بهتر از ششمی دست پیدا نکرد.

تیم ملی بسکتبال اما در دوره اخیر با قدرت بیشتری روانه بازی‌ها شد. بازیکنانی مانند اصغر کاردوست، آرن داوودی، محمد جمشیدی، روزبه ارغوان و فرید اصلانی تجربیات دوره قبل کاپ آسیا را در این دوره داشتند و تلفیق آنها با محمدصمد نیکخواه‌بهرامی، حامد آفاق و اوشین ساهاکیان ترکیب مناسبی را به وجود آورده بود.

بازیکنان جوان این تیم نظیر امیر صدیقی، سجاد مشایخی، بهنام یخچالی و صالح فروتن گروه دیگری از بازیکنان تیم ملی در این دوره بودند.

ایران هفتمین تیم مسن این بازی‌ها بود اما پنج بازیکن اصلی تیم با میانگین ۲۷ سال، تجربه بالای خود را به رقبای آسیایی تحمیل کردند.

تیم چین با بازیکنان متوسط ۲۰ سال وارد توکیو شد. به غیر از این تیم، کره‌ای‌ها اصلا به کاپ آسیا اعتنا نکردند تا در غیاب این مدعیان، تیم ملی بسکتبال، امیدهای خود را برای قهرمانی پررنگ‌تر ببیند. در چهارمین دوره بسکتبال کاپ آسیا قطری‌ها باز هم با همان ترکیب همیشگی آمده بودند.

بازیکنانی با ملیت‌های مختلف که بعد از بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه تمام شده‌اند. ژاپن با وجود میزبانی نتوانست در فینال برابر تیم ملی نتیجه بگیرد. آنها از ۱۰ سال قبل تیم فعلی را بنا گذاشتند و مربیان خارجی از اروپا و آمریکا نتوانستند برای بسکتبال ژاپن نسخه شفا بخش بپیچند. حتی تابعیت دادن به جی. آر هندرسون که در این بازی‌ها با ۳۵ سال سن در ترکیب ژاپن قرار داشت به داد بسکتبال ژاپن نرسید.

فیلیپین هم در کاپ آسیای امسال تیمی مسن را به توکیو آورده بود. آنها هم در طرح تابعیت دادن به خارجی‌ها و یا جذب بازیکنانی با ملیت فیلیپینی از سایر نقاط جهان به بن‌بست رسیده‌اند و حضور مارکوس دوئیت نتوانسته موفقیت خاصی نصیب بسکتبال این کشور کند.

کاپ آسیا یک بار دیگر قدرت بسکتبال ایران را در آسیا هر چند با حضور تعداد اندک حریفان نشان داد. بسکتبال ایران با برنامه بهتر و با داشتن سیستم در ساختار خود می‌تواند از آسیا فراتر برود. آرزوی همه اهالی بسکتبال رسیدن تیم ملی به موقعیت‌های گذشته‌ای نه چندان دور است.

زمانی که بسکتبال ایران به المپیک پکن پا گذاشت یا در رقابت‌های جهانی ترکیه شرکت کرد. کاپ آسیا وزن پایین‌تری در قیاس با رقابت‌های جام ملت‌ها دارد، اما اکنون یک بار دیگر فرصتی به وجود آمد تا بسکتبال ایران قدر داشته‌هایش را بداند و به المپیک و بازی‌های جهانی در سال‌های متمادی فکر کند.

محمد رضاپور ‌