رسوایی دلارهای تبلیغاتی گروه رجوی

در ۸ سپتامبر ۱۹۹۷ در یک نشریه چاپ آمریکا جریان یک افتضاح مالی, مربوط به کمک های مالی مجاهدین خلق به گروه خاصی از نمایندگان کنگره و کانون فعالیت های دموکراتیک مجلس سنا, افشا گردید و واکنش هایی را برانگیخت

در ۸ سپتامبر ۱۹۹۷ در یک نشریه چاپ آمریکا جریان یک افتضاح مالی، مربوط به کمک‏های مالی مجاهدین خلق به گروه خاصی از نمایندگان کنگره و کانون فعالیت‏های دموکراتیک مجلس سنا، افشا گردید و واکنش‏هایی را برانگیخت. ماجرا از این قرار بود که طبق اطلاعات موجود در کمیسیون انتخاباتی فدرال، کمک‏های مالی مزبور که بیش از ۲۰۴ هزار دلار بود، طی یک دوره ۳ تا ۵ سال، از آوریل سال ۱۹۹۳ تا نوامبر سال ۱۹۹۶، به چند نفر از نمایندگان کنگره پرداخت شده‏اند. این نمایندگان از حامیان سازمان بودند. طی دوره پرداخت کمک‏های مالی، دریافت‏کنندگان این کمک‏ها اظهارنظرهای رسمی حمایت‏آمیز فراوانی ابراز داشته و نامه‏هایی خطاب به همکاران و رییس جمهور، وزیر امورخارجه و سایر مقامات بلندپایه نوشته‏اند و از دولت ایالات متحده خواهان شناسایی و حمایت از مجاهدین خلق، و نیز تشکیلات سیاسی آن، شورای ملی مقاومت و شاخه نظامی آن مستقر در عراق (ارتش آزادیبخش ملی) شده‏اند.

ارشدترین دریافت کننده کمک‏های مالی سخاوتمندانه سازمان، نماینده دمکرات ایالت نیوجرسی، رابرت توریسلّی بوده است که در انتخابات سال ۱۹۹۶ به مجلس سنا راه یافت. یکی از اولین کمک‏های مالی به فعالیت‏های تبلیغاتی توریسلّی در کنگره، چکی به مبلغ ۱ هزار دلار بود که در تاریخ ۲۶ اکتبر ۱۹۹۳ توسط خانم رامش سپهرراد، در اپرینگ فیلد ایالت ویرجینیا پرداخت شده است. به گفته ایرانیان تبعیدی و طرفداران سازمان، خانم سپهرراد در تشکیلات زنان سازمان فعالیت می‏کند و در شمار زیادی از گردهمایی‏های آن شرکت داشته است. او در طی یک دوره دوساله مجموعا ۵ هزار دلار به فعالیت‏های تبلیغاتی مختلف دفتر شورای ملی مقاومت در واشنگتن، پرداخته است.

اسناد کمیسیون انتخاباتی فدرال نشان می‏دهد که توریسلّی در موضع کاندیدای مجلس، مجموعا ۴۹ هزار دلار از دفاتر، حامیان و طرفداران سازمان دریافت کرده است. وی همچنین، در حد فاصل زمانی اوت ۱۹۹۵ تا نوامبر ۱۹۹۶ نیز، مجموعا ۸۲ فقره چک هزار دلاری و دو فقره چک ۵۰۰ دلاری دریافت داشته است. مجموع کمک‏های مالی سازمان به توریسلّی به ۱۳۲ هزار دلار می‏رسد. همچنین چک‏هایی به مبلغ ۱۳ هزار دلار نیز از طرف شهریار کیامنش به [کانون ]فعالیت‏های دمکراتیک مجلس سنا، در حد فاصل ماه مه ۱۹۹۴ تا اکتبر ۱۹۹۶، ارسال شده بود. کیامنش یکی از فعالان رده بالای سازمان می‏باشد که سال‏های زیادی را همراه با سازمان در بغداد سپری کرده است. در ماه مه سال ۱۹۹۴، آقای کیامنش، کارفرمایی خود را در شرکت «فن‏آوری‏های برتر آمریکا» مستقر در الکساندریای ایالت ویرجینیا قید نمود. این اعتقاد وجود دارد که این شرکت وابسته به سازمان بوده و از آن ـ به طور گسترده ـ برای دادن کمک‏های مالی وی در سال ۱۹۹۶ تحت نام «جامعه ایرانیان در آمریکا» در شهر فالز چرچ ایالت ویرجینیا به ثبت رسیده‏اند. این انجمن با گروه وابسته دیگری به مجاهدین خلق به نام «جامعه ایرانیان در ویرجینیا» ارتباط دارد که از آن به طور وسیع برای جلب حمایت اعضای کنگره در سال ۱۹۹۵ استفاده شده است. اگر مبالغ فوق‏الذکر به کمک‏های مالی داده شده به توریسلّی اضافه شود مجموع کمک‏های مالی سازمان به او بر ۱۵۵ هزار دلار بالغ خواهد شد.

چک‏های مزبور به تعداد زیادی به مرکز تبلیغاتی توریسلّی در سنا ارسال شده‏اند تا بدین وسیله در میان دیگر کمک‏ها از نظرها پنهان بمانند. همه چک‏ها، به جز سه مورد، در کنار سایر کمک‏های مالی سازمان ارسال شده‏اند. در اول اوت سال ۱۹۹۵، مرکز مبارزات تبلیغاتی توریسلّی چهارده چک مرتبط با سازمان را، به مبلغ ۱۴ هزار دلار، دریافت کرد. قابل ذکر است که چهار نفر از ارسال‏کنندگان چک‏ها به صندوق تازه تأسیس شده توریسلّی در سنا، همچنین در همان روز چک‏های دیگری به مبلغ هزار دلار به صندوق مبارزات تبلیغاتی توریسلّی در مجلس نمایندگان ارسال کرده بودند. در تاریخ ۲۲ دسامبر، ۱۷ هزار دلار، و در تاریخ ۲۹ دسامبر، ۱۹ هزار دلار دیگر به صندوق توریسلّی در سنا واریز گردیده است. در تاریخ ۱۱ ژانویه ۱۹۹۶، ۹ هزار دلار، ۲۵ مارس، ۱۴ هزار دلار، و ۱۳ مه مبلغ ۸ هزار دلار دیگر به حساب این صندوق واریز شد.

آخرین پول پرداختی به مبلغ ۳ هزار دلار در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۹۶، یعنی یک روز قبل از برگزاری انتخابات، واریز شده است. از مجموع این کمک‏های مالی، هزار دلار از سوی یکی از فعالان رده بالای سازمان به نام فاضله رسولی، و ۲ هزار دلار دیگر از سوی مدرسه فارسی زبان «مهر ایران» در شهر برک ایالت ویرجینیا پرداخت شده است. مدرسه مزبور از سوی سازمان اداره می‏شود و بخشی از شبکه خدمات عمومی آنها است تا در برابر مدرسه فارسی زبانی که از سوی جمهوری اسلامی ایران در مرکز اسلامی پوتماک تأسیس شده است، قد علم کند. چک مدرسه «مهر ایران» از سوی مدیر مدرسه به نام منصوره زمانی ارسال شده است. دیگر آمریکاییان ایرانی‏تبار، در مقاطع مختلف، کمک‏هایی به فعالیت‏های تبلیغاتی توریسلّی نموده‏اند، چراکه علاوه بر حمایت علنی این نماینده از سازمان، او یکی از مدعیان نقض حقوق بشر در ایران است. در میان سرشناس‏ترین این افراد می‏توان از سفیر سابق ایران، هوشنگ انصاری، نام برد. وی که مدیر چندین شرکت سرمایه‏گذاری است، به نماینده جمهوری‏خواه ایالت نیویورک، الفونسو... [جا افتادگی در متن انگلیسی]، ۴ هزار دلار به توریسلّی و نیز ۵۰ هزار دلار به کاندیداهای مختلف جمهوری‏خواه و ... کمک کرده است.

دیگر آمریکایی ایرانی‏تبار سرشناسی که به [کانون ]فعالیت‏های توریسلّی در مجلس سنا کمک کرده است، حسن نمازی است که مدیر یک شرکت سرمایه‏گذاری در نیویورک است. خسرو سمنانی، یک کارخانه‏دار ساکن سالت لیک‏سیتی ایالت یوتا، نیز پیشتر چکی به مبلغ ۵۰۰ هزار دلار برای [کانون ]فعالیت‏های توریسلّی در مجلس نمایندگان ارسال داشته بود. البته کمک‏های نمازی، سمنانی و انصاری به طور جداگانه و بدون ارتباط با سایر کمک‏های مالی، ارسال شده‏اند. به علاوه که آنها به هیچ عنوان ارتباطی با افراد کمک‏کننده وابسته به سازمان نداشته‏اند. هر سه نفر فوق‏الذکر در جامعه بازرگانی آمریکا، شناخته شده‏اند.

نکته جالب توجه آن است که افراد امضاکننده چک‏ها از ذکر شماره تلفن خودداری کرده‏اند، و در اکثر موارد نیز شماره تلفن کارفرمایان آنها ذکر نشده است. برخی از این شرکت‏های کمک‏کننده نیز به‏طور شکار از سوی آگاهان به عنوان شرکت‏های پوششی سازمان شناخته شده‏اند. به گفته منابع ایرانی و دولتی آمریکا، دیگر شرکت‏ها نیز از سوی سازمان‏های مجری قانون در آمریکا، به عنوان شرکت‏های پوششی سازمان معرفی گشته‏اند.

پس از توریسلّی، دیگر دریافت‏کنندگان کمک‏های مالی سازمان عبارت بودند از: نماینده جمهوری‏خواه ایالت ایندیانا، دَن برتون ۱۰ هزار دلار؛ گری اکرمن، نماینده دمکرات نیویورک ۱۸ هزار و ۲۵۰ دلار؛ باب نِی، نماینده جمهوری‏خواه از ایالت اوهایو ۴ هزار دلار و ادولفوس تانز، نماینده دمکرات ایالت نیویورک که هزار دلار دریافت کرده است.

۷ هزار دلاری که جیمز ترافیکنت، نماینده جمهوری‏خواه ایالت اوهایو، از منابع سازمان دریافت داشته است، بالاترین مبلغ کمک‏ها به فعالیت‏های تبلیغاتی وی بوده است که دربرگیرنده ۵/۱۷ درصد کل کمک‏های سازمان‏ها و افراد، در چرخه انتخاباتی ۹۶ـ۱۹۹۵، می‏شده است. هر پنج نماینده کنگره و سناتور توریسلّی از حامیان آشکار بوده و در اغلب اوقات بانی نامه‏هایی شده‏اند که در آنها، خواهان حمایت نمایندگان از شورای ملی مقاومت و رهبران آن، یعنی مسعود و مریم رجوی، می‏شدند و از وزارت امور خارجه [آمریکا ]می‏خواستند که با این سازمان به گفتگو بپردازد. به نظر می‏رسد که همین اقدامات موجب افزایش کمک‏های مالی سازمان شده است. زیرا سرازیر شدن پول‏ها زمانی آغاز شد که سازمان در سال ۱۹۹۳ با مشکل بزرگی در کنگره مواجه بود. در این دوران مخالفت با سازمان، به رهبری سناتور جان مک کین و لی همیلتون، رییس وقت کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان، در جریان بود. همیلتون و مک کین نامه‏هایی در سال ۱۹۹۳ از وزارت خارجه به تاریخ ۲۰ دسامبر، برای مجاهدین خلق فرستادند که ویرانگر بود.

در پی وخامت چشمگیر جوّ کنگره و خصومت علنی وزارت خارجه علیه این گروه، دفتر شورا در واشنگتن دی سی برآن شد که با استفاده از کمک‏های مالی آمریکاییان ایرانی‏تبار، حمایت نمایندگان کنگره را که برای فعالیت‏های سازمان در آمریکا مهم است، جلب کند.

یک روز پس از دریافت نامه وزارت خارجه، هریک از چهار تن افراد مظنون به حمایت از سازمان، مبلغ هزار دلار برای کمک به فعالیت‏های تبلیغی نماینده جمهوری‏خواه کنگره، دَن برتون ارسال داشتند. از اکتبر ۱۹۹۳ تا آوریل ۱۹۹۴، حامیان سازمان و سمپاتیزان‏های آن، ۱۳ هزار دلار دیگر به نماینده کنگره، توریسلّی کمک کرده‏اند. این کمک مقدماتی، ظاهراً به منظور مقابله با تلاش‏های همیلتون و مک کین صورت گرفت.

در اوایل سال ۱۹۹۴، سناتور مک کین مصوبه‏ای را ارائه داده بود که طبق آن به سازمان و شورای مقاومت، رسماً، عنوان سازمان‏های تروریستی داده می‏شد و از وزارت خارجه خواسته می‏شد تا گزارشی علنی از فعالیت‏های سازمان منتشر سازد. به تحریک توریسلّی و برتون، اعضای مجلس حاضر در آن جلسه، لحن درخواست مک کین در لایحه قانونی ۴ آوریل وزارت خارجه را حذف کردند. هم‏زمان، دفتر شورای مقاومت در واشنگتن، علناً مک کین را به تسیلم شدن در برابر خواست جمهوری اسلامی متّهم ساخت، و ادّعا نمود که یک فرد ذی‏نفوذ که مأمور دولت جمهوری اسلامی بوده است، به گرمی از تلاش‏های مک کین بر ضد سازمان استقبال کرده است.

زمانی که از سخنگوی دفتر شورا در واشنگتن دی سی در مورد کمک‏های مالی آن به مبارزات تبلیغاتی برخی از نمایندگان، سؤال شد، او قول داد تا در زمان دیگری موضوع کمک‏های مالی شورا و سازمان را با سؤال‏کنندگان مورد بحث قرار دهد.

در اواسط سال ۱۹۹۴، در زمانی که وزارت خارجه آمریکا گزارش سالانه خود را درباره تروریسم بین‏المللی منتشر ساخت، شرایط سازمان وخیم گشت. در این گزارش برای اولین بار، نام سازمان و شورای مقاومت در بین سازمان‏های تروریستی آمده بود. به گفته یکی از سخنگویان دفتر ضد تروریسم وزارت خارجه آمریکا، آنها همواره مجاهدین خلق را به عنوان یک گروه تروریستی تلقی می‏کرده‏اند، اگرچه نام آنها تا سال ۱۹۹۴ در فهرست این دفتر ذکر نشده است.

در اواسط سپتامبر ۱۹۹۴، این خبر در کنگره پیچید که وزارت خارجه آمریکا در آخرین مراحل تهیه گزارش خود درباره سازمان است. نمایندگان، در تلاش برای جلوگیری و خنثی کردن گزارش مزبور، خواهان انجام گفتگو با شورای مقاومت گردیدند. بیانیه جداگانه‏ای نیز در همین راستا از سوی نمایندگان کنگره آمریکا انتشار یافت.

دو روز بعد، هواداران سازمان به رهبری رییس سازمان زنان مجاهدین خلق، به نام بهجت دهقان، ۵ هزار دلار به ستاد فعالیت‏های برتون ارسال داشتند. دهقان، در تاریخ ۹ اکتبر، مبلغ ۳ هزار دلار نیز برای اکرمن فرستاد. در تاریخ ۲۴ اکتبر، هدایت مصطفوی که در دفتر شورای مقاومت در واشنگتن دی سی مشغول فعالیت بود، به همراه ۸ تن دیگر، مبلغ ۹ هزار دلار به توریسلّی کمک کردند. از ماه اکتبر ۱۹۹۴ تا دسامبر ۱۹۹۵، مصطفوی، شخصاً، هزار دلار دیگر به توریسلّی و ۳ هزار دلار به برتون کمک کرد، اگرچه اسناد فعالیت‏های تبلیغاتی بیانگر آن هستند که هزار دلار از مبلغ فوق‏الذکر پس داده شده است، قابل توجه است که احتمالاً به دلیل فراتر رفتن کمک‏های مزبور از حد مجاز ـ هزار دلار برای هر مورد فعالیت تبلیغاتی ـ بوده است که این کار صورت گرفته است.

گام بعدی این نمایندگان در راستای شناسایی و حمایت از سازمان، نامه حمایت‏آمیز آنان، یعنی توریسلّی، اکرمن، ترافیکنت، و برتون در بهار و تابستان سال ۱۹۹۵، خطاب به سایر نمایندگان بود. در تاریخ ۸ ژوئن، نمایندگان مزبور یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار کردند تا اعلام کنند نامه‏ای به حمایت از شورای مقاومت، توسط ۱۹۴ نماینده کنگره به امضا رسیده است و در تاریخ ۳۰ مه برای کلینتون ارسال شده است. در ۵ ژوئیه، این نمایندگان متن نامه‏ای را منتشر ساختند که مدعی بودند از امضاء ۲۰۲ تن از نمایندگان برخوردار است. در این نامه از رییس جمهوری آمریکا خواسته شده بود تا «از خواست مردم ایران برای دستیابی به دمکراسی حمایت شود» و اعلام شده بود که شورای ملّی مقاومت به رهبری مسعود رجوی، به تحقق امر دمکراسی در ایران کمک خواهد کرد. بیان این قسمت از نامه باعث شد که چندین تن از نمایندگان کنگره آمریکا، از جمله نماینده دمکرات ایالت ویرجینیا به نام جیمز موران، اعلام کنند که آنها این نامه را تحت عنوان دیگری امضا کرده‏اند. این اقدام، چندین تن از نمایندگان کنگره را برآن داشت تا امضاهای خود را پس بگیرند. بسیاری از این نمایندگان در پی ارسال نامه‏های شخصی از سوی رییس حزب جمهوری‏خواه کالیفرنیا، جان هرینگتون، به این کار ترغیب شدند.

پس گرفتن امضاء از سوی موران، نماینده کنگره، حائز اهمیت زیادی بود، چراکه، قبل از آن، توسط حسین پناهی از وی درخواست شده بود که در یک گردهمایی اعضای سازمان در واشنگتن دی سی سخنرانی کند. دکتر حسین پناه که به عنوان یک جراح قلب شهرت دارد، در تاریخ ۲۴ ژوئیه، به نام نماینده یک گروه غیرانتفاعی ایرانی در ویرجینیا، به دفتر موران مراجعه نمود تا اعتراض خود را نسبت به پس گرفتن امضا به وی ابراز کند. به همراه او تعداد ۹ نفر از دیگر سمپاتیزان‏های سازمان نیز بودند که به دلیل تغییر موضع این نماینده، اعضای دفتر وی را مورد تهدید قرار دادند.

هواداران سازمان، تعهد خویش را نسبت به بانیان نامه حمایت‏آمیز برخی از اعضای کنگره به کلینتون، با افزایش کمک‏های مالی به فعالیت‏های تبلیغاتی آنان تقویت کردند. آنها، در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۱۹۹۵، مبلغ هزار دلار به مبارزات تبلیغاتی برتون کمک کردند، و در تاریخ اول اوت، ۱۴ هزار دلار دیگر نیز به توریسلّی داده شد که به تازگی به عضویت مجلس سنا درآمده بود. در تاریخ ۲۷ اکتبر، مبلغ ۷ هزار دلار از منابع سازمان، به گری اکرمن کمک شد. با افزودن ۷ هزار دلار پرداختی به توریسلّی در تاریخ ۴ آوریل، و ۹ هزار دلار دیگر در این میان، مجموع مبالغ پرداختی بابت یک نامه حمایت‏آمیز، به ۴۰ هزار دلار رسید.

مشاورین تبلیغاتی این نمایندگان، هیچ گاه توضیح شفافی در رابطه با این کمک‏ها نداده‏اند. از طرفی کمک‏کنندگان نیز از گفتگو درباره کمک‏های مالی‏شان به مبارزات تبلیغاتی این نمایندگان، خودداری ورزیدند.

یک مقام عضو سازمان‏های مجری قانون در آمریکا که با فعالیت‏های سازمان و موضوع کمک‏های مالی به مبارزات تبلیغاتی آشنایی داشت، ضمن مرور مستندات این جریان اظهار داشته است: «این کمک‏ها به طور حتم بیانگر یک فعالیت هماهنگ، برای تأثیر گذاشتن بر کنگره می‏باشد». نکته قابل ذکر این است که طبق قانون آمریکا دریافت کمک‏های مالی از اتباع خارجی، برای مبارزات تبلیغاتی نمایندگان، غیرقانونی و ممنوع است، مگر آن که این اتباع خارجی از کارت سبز ـ که سند شهروند آمریکایی بودن است ـ برخوردار باشند. یک مقام آمریکایی کمیسیون انتخابات، در این باره اظهار داشت که برخی از این کمک‏کنندگان فاقد کارت سبز بوده‏اند و به این ترتیب، کمک‏های آنها به وضوح جنبه غیرقانونی پیدا می‏کند. البته در کمک‏های سازمان، از این گونه موارد نقض آشکار قانون فعالیت‏های انتخاباتی آمریکا، بسیار دیده می‏شود که از جمله آنها می‏توان از کمک‏های شورای ملی مقاومت، که در آمریکا یک سازمان خارجی محسوب می‏شود، نام برد. کمک‏های مالی افراد شاغل در شورا، در واشنگتن، را نیز باید مطابق مورد فوق طبقه‏بندی کرد، از جمله کمک ۵ هزار دلاری هدایت مصطفوی به مبارزات تبلیغاتی توریسلّی و برتون، و ۵۰۰ دلار ارسالی از جانب عبدالناصر به ادولفوس تانز و ۳۵۰۰ دلار کمک داده شده از سوی پزشک ساکن برک ایالت ویرجینیا، حسین پناهی، نیز جزو کمک‏های گروه مزبور تلقی می‏شود، زیرا دکتر پناهی شخصاً در کنگره به نفع تشکیلات مزبور به فعالیت پرداخته است.

قانون انتخاباتی کشور آمریکا همچنین به طور خاص پرداخت کمک‏های مالی به نام دیگران را منع کرده است. این حقیقت که چندین تن از افراد خاص در شرکت‏های وابسته به سازمان (اکس کامپیوتر، آمریکن لیدینگ تکنولوژیز، و فینیکس توراند تراول) از این شرکت‏ها برای پرداخت کمک‏های مالی به نمایندگان طرفدار سازمان در کنگره استفاده نموده‏اند، می‏تواند به تحقیقات «کمیسیون انتخاباتی فدرال» آمریکا بینجامد که آیا قوانین مبارزات تبلیغاتی نقض گشته‏اند یا خیر؟ به همین ترتیب، قانون انتخاباتی ایالات متحده آمریکا الزامی می‏سازد که تک‏تک افرادی که به صورت یک گروه در امر فعالیت انتخاباتی فدرال شرکت می‏جویند، می‏بایست که به عنوان یک گروه سیاسی ثبت‏نام کنند.

منبع : سازمان مجاهدین خلق ، پیدایی تا فرجام ،

موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی ،