چقدر دنیا!؟

فرض کنید زمینی به شما داده‌اند و وسطش خط کشیده‌اید؛ اسم نصفش را بگذارید «آخرت» و نصف دیگر را «دنیا»... تو پی در پی، از این قسمت آخرت کنده‌ای؛ آجر، درست کرده‌ای و آن قسمت دنیا را پله …

فرض کنید زمینی به شما داده‌اند و وسطش خط کشیده‌اید؛ اسم نصفش را بگذارید «آخرت» و نصف دیگر را «دنیا»... تو پی در پی، از این قسمت آخرت کنده‌ای؛ آجر، درست کرده‌ای و آن قسمت دنیا را پله گذاشته‌ای و آورده‌ای بالا... آن نصفه آخرت را هم پیوسته، حفاری کرده‌ای و رفته‌ای پائین... در ابتدا، دنیا و آخرت در یک سطح بود اما تو از آخرت برداشته‌ای و روی دنیا گذاشته‌ای و بالا آورده‌ای...

موقع مرگ می‌گویند: از دنیا برو به آخرت؛ یعنی از این بالا، بپر پائین...!

تو می‌ترسی، اما ترس تو از عمل توست؛ وگرنه چه کسی این دیوار دنیا را بالا آورده است؟!

خود تو!...

از آخرت یک گودال بی‌منتها درست کرده است؟! خود تو!

می‌گویند بپر پائین، می‌گویی چطور بپرم؟ اگر از این دیوار صدمتری بپرم توی آن گودال، استخوان‌هایم خرد می‌شود... انسان وقتی توبه می‌کند، یک قسمت از دنیا را برمی‌دارد و می‌گذارد توی آخرت... یواش یواش آخرت می‌آید بالا، دنیا می‌آید پائین... و این دو، هم‌سطح می‌شوند. وقتی به او می‌گویند: بفرمایید برویم، قدم از دنیا برمی‌دارد و راحت می‌رود به سوی آخرت؛ هیچ باکش نیست...

فرودگاه آخرالزمان

هواپیما که می‌خواهد فرود بیاید، باید فرودگاهش مطمئن باشد. اگر یک هواپیمای کوچک بخواهد بنشیند، یک باند دویست‌متری هم کافی است؛ اما یک هواپیمای بزرگ، گاهی تا چند کیلومتر باند برای فرود لازم دارد... چون وقتی می‌نشیند، چرخش چندصد تن فشار، روی یک نقطه وارد می‌کند؛ باید زیرسازی‌اش خیلی محکم باشد... امام زمان‌(عج) که هزار سال در پشت پرده غیبت بوده است، فرودگاهش که فرودگاه نازک‌نارنجی نمی‌تواند باشد!! یک فرودگاه محکمی باید باشد تا بتواند فرود بیاید...