کلی گویی هایی از معیار غلوگویی ها

نگاهی به فیلم قلاده های طلا

فیلم«قلاده های طلا» درتلاش است تا جریانات را سهل‌الوصول ختم به خیر کند و قصد دارد با رعایت بی‌طرفی از جانبداری‌ها دور شود اما فی الواقع اینگونه نیست. فیلمساز با انتخاب خواهر و برادری در یک خانواده که هریک نمادی از یک جریان و حزب هستند می‌خواهد ازنمادگرایی سخن بگوید اما در ادامه به مستندات می‌پردازد و در انتها ازهمین نماد برای پیوند دادن این جریانات استفاده می‌کند.

در این فیلم عامل اصلی ایجاد جنبش اعتراضی سال ۸۸، یکی از ماموران ام‌ای ۶ انگلستان است که در قالب معاون وزارت اطلاعات عمل می‌کند و در نهایت شناسایی و دستگیر می‌شود و جنبش اعتراضی هم همراه با توطئه انگلستان شکست می‌خورد.

در «قلاده های طلا» تمام کشته‌شدگان توسط همین جاسوس انگلیسی کشته شده‌اند و شعار‌های جنبش اعتراضی هم توسط وابستگان به همین عامل اطلاعاتی طراحی می‌شود. فیلم به کلی گویی‌ها بسنده می کند و با شعارهایی که بعضا مورد پسند برخی از سفارش دهندگان و مخاطبان قرارمی گیرد پیش می رود؛

فیلم به دشمن شناسی و دشمن ستیزی اشاراتی دارد و کلی گویی‌ها در همان غلو گویی‌ها می ماند به‌طوری ‌که یکی از مقامات اطلاعاتی امنیتی قول می‌دهد که دوروزه بساط اعتراضات را جمع می‌کند به گونه ای که در فیلم حتی یک نفر وجود ندارد که به فکر شناخت مساله انتخابات و حل آن باشد.

در فیلم آدم‌های رده بالا از مامور انتظامی گرفته تا معاون وزارت اطلاعات همه جاسوس هستند و اینجاست که از بعد تکنیکی فیلمساز گرفتار یک روایت مستند است که از دراماتیزه کردن قصه و پاسخ به کنش‌ها بازمی‌ماند. دلایل برای این جاسوس شدن‌ها چندان ازمنطق برخوردار نیست . مامورها توانایی هرکاری را دارند و مدام درحال تکه انداختن به یکدیگر هستند. یک مامور رده پایین دستور آزادی می دهد و وقتی آن شخص به خاطر این اشتباه کشته می‌شود، اندکی احساس ناراحتی نمی‌کند و آن را بخشی از ماجرا می‌داند. حال ماموری (حیایی ) قرار است جاسوس را پیدا کند آن هم وقتی از کار معلق شده است. مامورانتظامی هم جاسوس است چون چند سال پیش برای گرفتن ویزا به سفارت رفته است و از همان زمان حاضر شده هرکاری انجام دهد تا بتواند به دیدن پسرش به انگلیس برود.

در اینجا ماموران نیروی انتظامی مدام به ماموران وزارتخانه اطلاعات هشدارمی‌دهند اوضاع از کنترل خارج شده ولی آنها اعتنایی ندارند واین جریان به گونه‌ای پیش می رود که گویی بیشتر به تخریب وزارتخانه و عملکرد آن می‌پردازد. با این حال فیلمسازسعی کرده توهین به طرفین انتخابات در فیلم نباشد و بیشتر اتفاقات بعد از انتخابات ۸۸ را یک پروژه طراحی‌شده از خارج و آدم‌های شکست‌خورده انقلاب می‌داند. طالبی می‌خواهد در این فیلم صف مردم را از صف افرادی که به دنبال تنش و درگیری بوده‌اند جدا کند. با این حال کارگردانی طالبی در شبیه سازی درگیری‌های پس از انتخابات و هدایت سیاهی لشگر ها و واکنش‌های خیابانی قابل ستایش است.

نویسنده : محسن سلیمانی فاخر