این یک حادثه نبود

«مبانی و اصول آیت الله خمینی که متکی به فقه و سنت شیعه است, دیگر کارآمد نیست», «قطع رابطه با آمریکا, خواسته تحمیلی یک نفر بر کل مردم ایران است

«مبانی و اصول آیت الله خمینی که متکی به فقه و سنت شیعه است، دیگر کارآمد نیست»، «قطع رابطه با آمریکا، خواسته تحمیلی یک نفر بر کل مردم ایران است. دوران تک گویی به سر آمده است»، «حکومت ولایی با حکومت جمهور در تعارض است»، «نظریه کشف در باب ولایت فقیه (دیدگاه امام خمینی) غیرعلمی و مخالف امنیت ملی است»، «جامعه ولایی انحصارگر و مستبد است»، «ولایت فقیه یعنی خودکامگی و توسعه سیاسی نفی خودکامگی است»، «نظریه عینیت سیاست و دیانت (دیدگاه امام خمینی و شهید مدرس) زاییده افکار عامیانه و قدیمی است»، «امام خمینی و شهید نواب صفوی خشونت گرا و کسروی و حکیمی زاده اصلاح طلب بوده اند»، «ولایت فقیه همان دیکتاتوری صالحان است و نظام جمهوری به عنوان دستاورد بزرگ بشریت، بهترین راه برای جلوگیری از دیکتاتوری است»...

اینها تنها بخش کوچکی از هجمه وسیع و حساب شده از سوی کسانی است که داعیه خط امامی و اصلاح طلبی داشته و طی سالهای اخیر، علی الدوام در نشریات زنجیره ای (که مستندات آن موجود است) علیه خط و آرمانهای امام راحل (ره) روا داشته اند.

انتشار تصاویر مربوط به هتک حرمت «عده ای بی ریشه» نسبت به تمثال حضرت امام(ره)، طی هفته ای که گذشت، موجی از اعتراضات مردمی را علیه فتنه انگیزان و مسببین این عمل ناپسند برانگیخت، اما فراتر از توهین به عکس امام(ره) توهین به اندیشه های امام است که نه فقط از سوی دشمنان تابلودار نظام بلکه از سوی عده ای که خود را منتسب به خط امام دانسته و برچسب خط امامی بر پیشانی خود زده اند، سالهاست که صورت می گیرد.

آقایانی که امروز به علت افشای چهره واقعی خود نسبت به پخش تصاویر اهانت به تمثال امام(ره) برمی آشوبند و فریاد وا اماما! سرداده و بیانیه صادر می کنند و اتفاقا نه در عمل بلکه در حرف تابلوی حفاظت و حراست از آثار و اندیشه های آن بزرگوار را یدک کشیده و سالهاست خود را یار امام جا زده اند! چرا طی سالهایی که آن همه علیه اندیشه های امام سمپاشی شد، دم برنیاوردند و سکوت کردند؟! سکوتی که شاید آن روزها- البته شاید- ناشی از غفلت و کوتاهی تلقی می شد ولی امروز که پرده ها کنار رفته و قدری غبار فتنه فرو نشسته، حکایت از همدلی و همراهی آنان با دشمنان امام(ره) دارد.

مشکل اصلی مردم انقلابی و فرزندان خمینی، پاره کردن عکس امام (ره) نیست- اگرچه از این اقدام زشت و نفرت انگیز خون به دل مردم و اشک بر چشمان آنها نشسته و بی صبرانه منتظر دستگیری و محاکمه عاملان اصلی این رخداد شوم هستند- بلکه مساله مردم با این جماعت، ضدیت آنان با «اندیشه و آرمان» امام راحل است.

شخصیت حضرت امام (ره) در بین آحاد مردم انقلابی ایران آنچنان رفیع است که هیچکس نمی تواند در برابر جسارت به عکس ایشان بی تفاوت بوده و غیرت انقلابی اش به جوش نیاید. آیا می توان در مورد اهانت هایی که طی سالهای اخیر علیه تفکر امام خمینی(ره) از سوی مدعیان اصلاح طلبی و حامیان و هوادارانشان صورت گرفته نیز تردید کرد؟ آیا جرقه اهانت به امام، زمانی که یکی از مسئولان دولت اصلاحات در نشریه ای نوشت و گفت: «اگر بخواهیم همه حرف های امام را پیاده کنیم، کشور از هم می پاشد»، زده نشد؟ ماجرای اهانت به امام(ره) یک «حادثه» نبود بلکه «جریان» ممتدی است که سالهاست از سوی دشمنان اسلام و انقلاب کلید خورده و این روزها پرده از چهره پیاده نظام های شکست خورده این لشکر شوم فروافتاده است.

منافقین جدید از یک سو نقاب انقلاب بر چهره زده و داعیه خط امامی و یار امامی دارند و از سوی دیگر با دشمن قسم خورده نظام و انقلاب پالوده می خورند و از تعریف و تایید و تمجید آنان نه تنها اخمی- هر چند ظاهری- بر چهره شان نمی نشیند و بلکه قند هم در دلهای غبار گرفته شان آب می کنند. آنان به تعبیر حکیمانه قرآن، مصداق منافقینی هستند که از یک سو با مومنان ادعای همراهی دارند و چون با شیاطین و دشمنان خدا خلوت کنند با آنان نرد دوستی می بازند.

توهین واقعی به امام(ره) زمانی اتفاق افتاد که آرمان وی در حمایت از مردم مظلوم فلسطین با شعار «نه غزه، نه لبنان» عده ای، زیر پا افتاد. زمانی که شعار «مرگ بر آمریکا» و استکبارستیزی در تجمع ۱۳ آبان آنها حذف شد و زمانی که وقیحانه ادعا کردند باید امام را به موزه سپرد! آیا اینها کمتر از پاره کردن عکس امام (ره) بود؟ آیا سردادن شعار جمهوری ایرانی و حذف علنی عنصر اسلام در این شعار اصیل و انقلابی بدتر از پاره کردن تصویر امام(ره) نیست؟ آیا زمانی که دست به دامان شیخ ساده لوح و مطرود امام و کسی که خون به دل حضرت روح الله(ره) کرده بود، می شوند و برای تایید تحرکاتشان علیه نظام و توطئه سبز اموی فتوا طلبیده و ردای پدر معنوی جنبش ضدانقلابی خود را بر قامتش می پوشانند، اهانت علنی به امام و راه امام (ره) نمی کنند، مگر همین ها نیستند که خود را یاران امام می خوانند؟!

مشکل این جماعت این است که خود را طلبکار امام و انقلاب و مردم می دانند! بد نیست آقایان یک بار هم که شده عناوین و القابی چون خط امام و یار امام و نخست وزیر امام! که سالهاست برای خویش ساخته اند را کنار بگذارند و اگر خود را دلسوز نظام می دانند- که البته برای مردم خلاف این امر ثابت شده است- به روند جریانی که علیه امام و انقلاب طی سالهای اخیر به راه افتاده و این روزها ضدیت با امام را از لا به لای جلسات شبانه، سخنرانیها و نشریات به کف خیابانها کشانده است و همینطور موضع گیریها و بیانیه های خود، نگاهی بیندازند تا بفهمند که برای رسیدن به مقاصد سیاسی و جناحی و کسب مناصب قدرت، همه چیز- حتی امام(ره)- را فدای خود کرده اند. بعید است ندانند که در پیشبرد مقاصد خود هرگز موفق نخواهند بود و مردم و نظام ذره ای، از اهداف و شخصیت والای حضرت امام(ره) کوتاه نخواهند آمد.

حضرت روح الله روح زنده اسلام در کالبد یکایک مردم ایران اسلامی و علاقه مندان به انقلاب است. مردم بر سر آرمانها و راه خمینی بزرگ با هیچ کس معامله و مصالحه نخواهند کرد. اگر مردم ما روزگاری- آن هم بخاطر احترام به امام- با کسانی که خود را منصوب آن بزرگوار می دانستند و در این پوشش به امام عزیز جفا می کردند، سر سازگاری و ملایمت داشتند، امروز دیگر برای امثال کروبی و موسوی و آدم هایی از این جنس، تره هم خرد نمی کنند. مردم عاقل اند و از القاب و عناوین افراد عبور کرده اند. این روزها رفتار و عملکرد آدمهاست که مورد قضاوت مردم قرار می گیرد.

امروز قضیه و سیر جریانی که اهانت علیه انقلاب و ارکان نظام و امام و رهبری را به خیابانها و تجمعات کشانده، برای همه روشن شده است، حتی برای آنهایی که در اشتباه بودند. این جماعت نیز به رغم تذکرات خیرخواهانه و رهنمودهای رهبر معظم انقلاب، اصرار به تکرار خطاهای خود دارند و لجاجت هایی که به خرج داده اند باعث شده تا در دایره طراحی های جدید دشمنان اسلام و انقلاب قرار گیرند. هر چند که در برابر موج توفنده و غیرت دشمن شکن مردم انقلابی راه به جایی نبرده اند.

رهبر انقلاب در سخنان اخیر خود تاکید کردند: «کسانی که در مقابل ملت قرار گرفته اند، بی ریشه هستند و در برابر عظمت ملت ایران و انقلاب اسلامی توانایی ماندن نخواهند داشت... دشمنان ملت ایران و نظام اسلامی همچون کف روی آب هستند که از بین خواهند رفت و آن چیزی که باقی می ماند اصل نظام اسلامی است.»

حمید امیدی