کودک از دوستی چه می‌فهمد؟

تا همین چند سال پیش، متخصصان معتقد بودند کودکان ۱ تا ۳ ساله، درک درستی از دوستی ندارند و بازی کردن آنها در کنار هم‌دیگر به معنای ارتباط اجتماعی‌شان نیست.
آنها مانند دو خط موازی، …

تا همین چند سال پیش، متخصصان معتقد بودند کودکان ۱ تا ۳ ساله، درک درستی از دوستی ندارند و بازی کردن آنها در کنار هم‌دیگر به معنای ارتباط اجتماعی‌شان نیست.

آنها مانند دو خط موازی، صرفا کنار هم هستند اما هر کدام‌شان جداگانه بازی می‌کنند. اما نتایج تحقیقات جدید، نظر متخصصان را تغییر داده. تازه‌ترین پژوهش‌ها حاکی از آن است که در فاصله ۱ تا ۲ سالگی، ارتباط کودک با هم‌سن‌وسالانش مانند آزمایشگاه روابط اجتماعی است. کودک در این سال‌های ابتدایی زندگی‌اش یاد می‌گیرد که مثلا پرتاب کردن اسباب‌بازی‌ها با یک دوست بسیار لذت‌بخش است. کودکان هنگام بازی، حرکات و رفتار یکدیگر را تقلید می‌کنند و تاثیرات رفتار‌های دیگری بر محیط را یاد می‌گیرند. این مطلب نگاهی می‌اندازد به اصول دوست‌یابی کودکان از ۱ تا ۳ سالگی.

از ۱ تا ۲ سالگی

قبل از اینکه یک گردان کودک ۱۸ ماهه را به خانه‌تان دعوت کنید تا با فرزندتان دوست شوند، به خاطر بسپارید که قرار است با بچه‌های بسیار کوچکی سر و کار داشته باشید که اولین تجارب اجتماعی خود را آغاز کرده‌اند و هنوز دامنه احساس محبت و هم‌دلی‌شان خیلی محدود است. کودکان در این سن مثل غارنشین‌ها رفتار می‌کنند. ممکن است ابتدا اسباب‌بازی‌شان را به کودک دیگر تعارف کنند و چند دقیقه بعد با همان اسباب‌بازی کودک مقابل‌شان را کتک بزنند!

شراکت و مشکلات:

در دوستی کودکان آداب معاشرت و ادب اجتماعی معنا ندارد. تمرکز اصلی کودکان اشتراک بازی‌ها و اشیای اطراف است. آنها معذرت‌خواهی و احترام متقابل را نمی‌شناسند. اگر چیزی توجه کودک را جلب کند، می‌رود و از دست هم‌بازی‌اش بیرون می‌کشد. آنها هنوز قادر نیستند به کودک دیگری نگاه کنند و با خود فکر کنند که: «اون از عروسک من خوش‌اش اومده و داره باهاش بازی می‌کنه، بذارم بازی‌اش تموم شه بعد می‌رم عروسکو برمی‌دارم...»

زمان بازی:

سعی کنید زمانی را برای بازی فرزندتان در نظر بگیرید که خسته و گرسنه نباشد تا بهانه نگیرد و با انرژی به تجربه‌های مشترک با هم‌سن و سال‌هایش بپردازد.

تعداد هم‌بازی‌ها:

بچه‌های کوچک در گروه‌های دو نفره بهتر بازی می‌کنند زیرا در بازی دو نفره، دیگر مشکل کم‌توجهی و توجه بیشتر به یک نفر مطرح نیست.

اسباب‌بازی‌های مشابه:

در این سن و سال کودکان دوست دارند از یکدیگر تقلید کنند. سعی کنید اسباب‌بازی‌های مشابهی را در دسترس آنها قرار دهید تا هنگام بازی سر یک ماشین و یا عروسک داد و بیداد راه نیفتد.

مراقبت والدین:

هنگامی‌ که تمام پایه‌های بازی را برای فرزندتان ریختید، نباید او و هم‌بازی‌اش را به حال خود رها کنید. شما و والدینِ دیگر هم‌بازی‌ها باید مراقب باشید که بازی بچه‌ها جریان آرامی‌داشته باشد و اگر سر یک اسباب‌بازی دعوا شده سر بچه‌ها را به چیز دیگری گرم کنید. می‌توانید دو تا اسباب بازی تقریبا مشابه را به فرزندتان بدهید و او را تشویق کنید تا یکی از آنها را به هم‌بازی‌اش بدهد. در این صورت کودک می‌فهمد قرض دادن اشیا خطرناک نیست.

از ۲ تا ۳ سالگی

از این سن به تدریج روابط اجتماعی کودک پیشرفت می‌کند که مهم‌ترین آن احساس وفاداری است. اگر دوستی درد داشته باشد، کودک می‌رود او را می‌بوسد و نوازش می‌کند. مفهوم «اشتراک» کم‌کم در ذهن کودک شکل می‌گیرد. آنها با اشتیاق اسباب‌بازی‌هایشان را به هم‌بازی‌ها نشان می‌دهند و آنها را تشویق می‌کنند آنها را بردارند و بازی کنند.

دوست صمیمی:

نباید انتظار دوستی‌های صمیمی‌ دوران دبستان را از فرزندتان داشته باشید اما از این سن، کودک، کودک دیگری را که با او علاقه و سلیقه‌های مشترکی دارد، انتخاب می‌کند و با او صمیمی‌می‌شود. آن دو از یکدیگر تقلید می‌کنند و یک جای کوچک را که فقط خودشان دو تا در آن، جا شوند پیدا می‌کنند. این مکان، قلمروی آنهاست. آنها در این قلمرو برای هم آواز می‌خوانند، قصه می‌گویند، می‌خندند، بازی می‌کنند و همدیگر را عصبانی می‌کنند و گاهی با هم قهر می‌کنند.

نظارت بزرگ‌ترها:

وقتی فرزندتان دوستی پیدا کرد بهتر است دوست فرزندتان را به خانه دعوت کنید و با والدین او رابطه داشته باشید. در این صورت فرزندتان احساس امنیت می‌کند و می‌تواند کم‌کم تنهایی هم به خانه آنها برود و بهانه شما را نگیرد.منبع: parents