مهم ترین پیام ماه رمضان, نزدیکی بیشتر انسان با قرآن مجید و تعالیم آن است

ماه رمضان, ایستگاه تقوا است ایستگاه و مرکزی که در آن روزه داران, در این تابستان های بلند, لب از خوردن فرومی بندند و دست از کارهای زشت برمی دارند تا رضای خدا را از آن خود کنند

مهم ترین پیام ماه رمضان، نزدیکی بیشتر انسان با قرآن مجید و تعالیم آن است. بخشی از بنیاد تعلیم قرآن- آنچنان که مکرر تصریح شده و اساس بعثت پیامبران الهی و به ویژه شخص رسول اکرم (ص) بوده- اخلاق و ترویج آن است. خداوند در کتاب خویش، پاکی همه جانبه انسان را مورد توجه قرار داده است؛ پاکی نفس نه تنها در اعمال و رفتار و گفتار و ظاهر، بلکه پاکی باطن انسان. باطن انسان باید به گونه ای باشد که شرارت و خسارت به دیگران را با صفاتی چون خودخواهی، بخل، تهمت و... از خود دور کند و قلب، روح، دل، روانی پاک و بی ذره ای غبار داشته باشد. در سوره شمس، خداوند بعد از قسم های فراوانی که مطرح می شود، به نفس، روح و جان انسان قسم یاد می کند و قسم می خورد به کسی که این جان را سامان داده و یادآور می شود که فطرت بشری می تواند نیک و بد را از هم تمییز دهد. پس از این مقدمه پرشور و پرحماسه است که قرآن بیان می کند، رستگار کسی است که قلب خود را از زشتی ها پاک کند، چراکه تا قلب انسان خالص نشود، زبان و وجود آدمی پاک نمی شود. از قضا، قرآن معیارها و موازینی برای این خلوص و پاکی ذکر کرده که براساس شرایط فعلی سیاست داخلی کشور، پرداختن به یکی از این موارد را لازم می دانم. قرآن می فرماید قلب کسی که شهادت درست را کتمان کند و آن را بازنگوید، گناهکار است. رستگار کسی است که قلبش را از آلودگی ها، کدورت ها و زشتی ها پاک کند و شکست خورده و ذلیل و خوار کسی است که نفس خود را از بدی پاک نکرده، گرفتار حسد و خودخواهی و در نتیجه گرفتار ظلم باشد. به روزه داران عزیز در این ماه مبارک توصیه می کنم که قرآن و تعالیم اخلاقی آن را جدی بگیرید؛ از گمان های بد بپرهیزید، در کار دیگران تجسس نکنید، دنبال فاش کردن اسرار دیگران نباشید و عیب آنها را بازگو نکنید که این کار عین خوردن گوشت مردار برادر است. ماه رمضان، ایستگاه تقوا است؛ ایستگاه و مرکزی که در آن روزه داران، در این تابستان های بلند، لب از خوردن فرومی بندند و دست از کارهای زشت برمی دارند تا رضای خدا را از آن خود کنند. در چنین شرایطی است که کسی درمی یابد، همسایه اش، هم وطنش، فردی در قاره ای که او در آن زندگی می کند و چه بسا افرادی در کره زمین، گرسنه هستند. شناخت مصائب و مشکلات جهان از چنین دریچه ای آغاز می شود و ماه رمضان، فرصتی برای آن است. در چنین شرایطی واقعا عجیب است که چرا بعضا تعالیم واقعی قرآن در ماه رمضان به فراموشی سپرده می شود. چرا در پاره ای تریبون ها، برخی سخنان سست گفته می شود. چرا به بزرگان مملکت اتهام های ناروا زده می شود. چرا سخنانی را می شنویم که نه بنیه علمی و اجتهادی دارند و نه همسو با تعالیم اخلاقی قرآنند. ماه رمضان باید ما را بیدار کند، باید متوجهمان کند به اولویت ها و تعالیم قرآن مجید و اگر این اتفاق میمون رخ دهد، هر رمضان، بلوغ انسانی تازه ای در ما ایجاد می کند.

حسین انصاری راد