چرا درمان در اورژانس انجام نمی‌شود؟

زن جوانی برای بررسی ضایعات پوستی به بیمارستان مراجعه کرد. او یکراست به اورژانس آمده و درخواست ویزیت پزشک اورژانس را می‌کند.

زن جوانی برای بررسی ضایعات پوستی به بیمارستان مراجعه کرد. او یکراست به اورژانس آمده و درخواست ویزیت پزشک اورژانس را می‌کند.

پزشک اورژانس چند سوال از وی پرسیده و با وجودی که بیمار به اورژانس مراجعه کرده است، مشکل وی را بدون درمان رها کرده و او را به متخصص پوست معرفی می کند.

شاید شما هم با چنین شرایطی روبه رو شده باشید که پزشک اورژانس برای مشکل شما راه حل فوری عنوان نکرده و توصیه به پیگیری سرپایی می کند.

پرسشی که خیلی از بیماران مطرح می کنند، این است که چرا پزشکان اورژانس درمانی را آغاز نمی کنند؟ چرا درمان به پزشک دیگری واگذار می شود؟

باید توجه داشت که اورژانس مکانی برای رفع مشکلات حاد، یعنی به تازگی بروز کرده است که خطر جدی و یا ناخوشی فراوانی برای بیمار ایجاد می کند.

وقتی بیمار از یک ماه قبل دچار ضایعات پوستی شده، پس شرایط او دیگر اورژانسی نیست. این بیمار باید به متخصص پوست مراجعه کند تا درمان و در صورت نیاز نمونه برداری برایش انجام شود، اما اگر همین بیمار دچار گزش شده بود، موردی اورژانسی به حساب می آمد و لازم بود که درمان های لازم در اورژانس آغاز شود.

تعدادی از مشکلات بیماران اورژانس می تواند ناشی از علل خطرناک یا منجر به آسیب جدی یا دائم شود که باید بسرعت تشخیص و درمان شود.

به فرض، بیماری با سردرد مراجعه می کند، علت سردرد بسیار وسیع است مانند کار زیاد، خستگی، سرماخوردگی، میگرن، تومور مغزی و خونریزی مغزی. پس ابتدا باید دلیل وخیم مانند خونریزی مغزی را رد کرد.

وقتی که علل جدی رد شد، آن وقت با توجه به درد و میزان ناراحتی که برای بیمار ایجاد کرده لازم است، درمان شروع شود.

علامت درد بسته به شرایط بیمار، شدت و اثری که بر زندگی فرد دارد، درمان می شود. گاهی چنان درد شدید است که لازم به استفاده از داروهای تزریقی و حتی مخدر است و در مقابل، گاهی تنها با دستور دارویی خوراکی، بیمار مرخص می شود.

بیماری های مزمن اگر عارضه ای حاد به همراه نداشته باشد، نیازی به درمان در اورژانس ندارد. به فرض، در بیماری که مبتلا به نارسایی کلیه است، اگر نارسایی وی به طور ناگهانی تشدید نشود و تغییری در وضع خلقی، هوشیاری اش ایجاد نشود معمولا قابل ترخیص از اورژانس است.

گاهی بیماری مزمن بیمار، عارضه می دهد. در این حال، درمان اورژانسی و حتی بستری لازم می شود.

به فرض، کودکی که آبله مرغان دارد در سیر بیماری دچار سرفه یا تنگی نفس می شود. این به معنای عارضه است و باید بیمار به اورژانس انتقال داده شود.

بیمار یا همراهان از کجا باید بفهمند که چنین علامتی مهم و اورژانسی است؟

وظیفه پزشک معالج بیمار این است سیر بیماری را تشریح کند و علائم خطر را که نشان از نیاز به مراجعه فوری است، بیان کند.

گاهی علائم خطر برای بیمار یا همراه وی در برگه ای نوشته شده و در اختیارشان قرار می گیرد. بروز هر یک از علائم بیمار نشان می دهد وی نیازمند بررسی و درمان فوری است.

دکتر بهروز هاشمی

متخصص طب اورژانس