پسر فضایی به زمین می آید

« پسر فضایی» با داستان شبیه پینوکیوی دوران کودکی، توانسته است همان حس را در مخاطبان کودک و بزرگسالان پینوکیو دوست، ایجاد کند. همان طور که می دانید این روزها دیگر دنیای انیمیشن …

« پسر فضایی» با داستان شبیه پینوکیوی دوران کودکی، توانسته است همان حس را در مخاطبان کودک و بزرگسالان پینوکیو دوست، ایجاد کند. همان طور که می دانید این روزها دیگر دنیای انیمیشن به کودکان تعلق ندارد و بزرگسالان را نیز شریک کرده است.

کاراکتر کودک و ابر قهرمان پسر فضایی، اولین بار در ۵۰ سال پیش در مجموعه انیمیشن تلویزیونی «مانگاه» ژاپنی ظاهر و طی ۲ نسل بعد مکرر در سریال های تلویزیونی ژاپنی تکرار شد. در سال ۱۹۶۳ هم یک فیلم سینمایی انیمیشنی سیاه و سفید بر اساس همین کاراکتر ساخته شد.

خلاصه داستان «پسر فضایی»: دکتر تنما ( با صدای نیکلاس کیج)، دانشمند برجسته و شاخصی است که پسر محبوب خود، توبی (با صدای فردی هایمور) را در یک حادثه از دست داده است.

دکتر که افسوس می خورد چرا در زمان حیات توبی نتوانسته است پدر خوبی برای او باشد، تصمیم می گیرد یک آدم آهنی بسازد که کاملا شبیه به پسر مرده اش باشد.

این «توبی آدم آهنی» که همان «پسر فضایی» است، همان خاطرات توبی مرحوم را دارد و کاملا شبیه اوست و از همه مهم تر دارای قدرت های خاص و ویژه ای است که دکتر تنها در آن تعبیه کرده است.

به عبارت دیگر «پسر فضایی» از یک منبع انرژی آبی رنگ تغذیه می شود که توسط پدرش کشف شده، این انرژی آبی کاملا پاک و ایمن است اما در مقابل آن انرژی قرمزی وجود دارد که کثیف و خطرناک است. پسر فضایی و پدرش در جامعه ای زندگی می کنند که «متروسیتی» نام دارد، این جامعه که روی مدار کره زمین واقع شده دارای مشکلاتی است یک رئیس جمهور جنگ طلب به اسم استون (با صدای دانلد ساترلند) در تلاش است تا با استفاده از انرژی خبیث قرمز، سلطه خود را تحکیم کند و برای بار دوم انتخاب شود. در ادامه ماجرا «پسر فضایی» با وجود سن و سال کمش با رئیس جمهور درگیر و سپس عازم کره زمین می شود.

او روی زمین با گروهی از بچه های زمینی مواجه می شود که از قطعات آهنی به درد نخور، آدم آهنی جنگ جو می سازند و پسر فضایی با بر عهده گرفتن رهبری این آدم آهنی ها به جنگ قرمزهایی می رود که کره زمین را حسابی آلوده کرده اند، این جنگ قرمز و آبی می تواند سرنوشت جهان را رقم بزند و...

فیلم بیشتر روی صحنه های جنگ تمرکز کرده است تا پیشبرد طرح داستانی و پرداخت هر چه بیشتر کاراکترها، کارگردان اثر دیوید باوئرز یکی از کهنه کاران انیمیشن سازی در استودیوی معروف «آردمن انیمیشن» است. باوئرز در پسر فضایی توانسته است ۲ سبک انیمیشن سازی غربی و شرقی را درهم بیامیزد و سبک تازه ای خلق کند که بسیار پرتحرک و چشم نواز است.

گرچه بزرگ ترها در واکنش به اشارات سیاسی و انقلابی موجود در فیلم و نیز توجه ضمنی فیلم به مغزشویی جوان های آمریکایی توسط باراک او با ما لبخند خواهند زد، اما بچه ها بی توجه به همه این اشارات سیاسی ضمن فیلم، از صحنه های جنگ و نبرد آدم آهنی ها لذت وافر خواهند برد؛ صحنه هایی که به شدت به فیلم « غول آهنی» شباهت دارد. فیلم انیمشنی «پسر فضایی» در ۹۴ دقیقه ساخته شده است.

دنیای انیمیشن ها این روزها به یکی از مقوله های مورد علاقه دنیای تصویر بدل شده است که کارگردانان بزرگ نیز جذب آن شده و آن را در برنامه کاری آینده شان قرار داده اند، حال تکنیک انیمیشن سازی پیشرفت کرده و تمام شرکت ها و متولیان این امر در حال پیشی گرفتن از یکدیگر و رقابت های حرفه ای هستند، سازه های ۴ بعدی اکنون حرف اول حرفه انیمیشن را می زند.