سخنی با رئیس‌جمهور منتخب

آقای رئیس‌جمهور! شنبه‌شب بیست‌وپنجم خرداد را دیدید؟ شنبه‌شبی که ایران تا سپیده‌دمان مژه برهم نگذاشت و پیروزی خود و شما را در خیابان‌های شهر جشن گرفت.

آقای رئیس‌جمهور! شنبه‌شب بیست‌وپنجم خرداد را دیدید؟ شنبه‌شبی که ایران تا سپیده‌دمان مژه برهم نگذاشت و پیروزی خود و شما را در خیابان‌های شهر جشن گرفت.

شنبه شبی که میلیون ها زن و مرد و پیر و جوان ایرانی اشک شوق ریختند، عکس یادگاری گرفتند، بوق شادی زدند و از ته دل خندیدند.

می خواهم صمیمانه از شما بخواهم این شنبه شب را هرگز فراموش نکنید و همیشه و در هر شرایطی آن را به خاطر بسپارید.

آقای​رئیس جمهور! شنبه شب، جوانان ایرانی به امید تحقق وعده های شما به خیابان آمدند تا همان گونه که قول داده اید با «کلید» تدبیر شما، قفل مشکلاتشان را بگشایند، امید را مهمان خانه های دلشان کنند و به آینده و داشتن زندگی آرام و شاد، در کشوری که عاشقانه دوستش دارند، دل ببندند.

آقای رئیس جمهور! این چشم های گریان از شوق، این برق نگاه های سرشار از امید، این دست های همراه و این گام های استوار را هرگز فراموش نکنید.

آقای رئیس جمهور! در چشم برهم زدنی، مثل نوشیدن یک جرعه آب زمان می گذرد و چهار سال به پایان می رسد و شما باید در پیشگاه مردم، روبه روی این جوانان امیدوار، این مردان و زنان دل به تدبیر شما سپرده، بایستید و بگویید طی این چهار سال به چند درصد وعده هایتان جامه عمل پوشانده اید.

آقای رئیس جمهور! ایرانیان مردمانی فهیم، قدرشناس و صبورند. به وعده های انتخاباتی خود وفادار باشید و هر جا نتوانستید به وعده ای عمل کنید، صادقانه تنگناهای خود را برای نتوانستن به آنها بگویید؛ حتما می پذیرند، اما به خاطر داشته باشید آنها هرگز دوست ندارند فراموش شوند.

آقای رئیس جمهور! رنگ بنفش را نماد تبلیغات انتخاباتی تان برگزیدید، رنگ زیبایی ا ست، اما بدانید مردم دوست دارند آسمان ایران آبی، گندمزارانش طلایی، دل های مردمش سبز و پرچم سه رنگش همواره در اهتزار باشد.

آقای رئیس جمهور! اعتماد مردم بزرگ ترین سرمایه یک رئیس جمهوراست، هیچ گاه اجازه ندهید این اعتماد خدشه دار شود. قرار ما چهار سال دیگر، همین صفحه و درهمین ستون... البته اگر عمری باقی باشد.

زهرا عرب