دعوت به سفری هیجان‌انگیز

رمان «پیش از آن که بخوابم» نوشته اس.‌جی. واتسون پس از چاپ با استقبال مخاطبان در سراسر جهان روبه‌رو شد، به طوری که در مدت کوتاهی جزو پرفروش‌های آمازون، نیویورکر و بسیاری از سایت‌ها و نشریات قرار گرفت و ترجمه آن به زبان‌های مختلف دنیا آغاز شد.

رمان «پیش از آن که بخوابم» نوشته اس.‌جی. واتسون پس از چاپ با استقبال مخاطبان در سراسر جهان روبه‌رو شد، به طوری که در مدت کوتاهی جزو پرفروش‌های آمازون، نیویورکر و بسیاری از سایت‌ها و نشریات قرار گرفت و ترجمه آن به زبان‌های مختلف دنیا آغاز شد. این رمان تاکنون به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده و جایزه‌های بسیاری را به خود اختصاص داده است.

رمان «پیش از آن که بخوابم» با ترجمه شقایق قندهاری توسط نشر آموت در ایران منتشر شده است و در نمایشگاه کتاب تهران هم مورد استقبال مردم قرار گرفت.

نشریه «ریدرز دایجست» با نویسنده رمان «پیش از آن که بخوابم» گفت وگویی کرده که بخش هایی از آن را برای شما ترجمه کرده ایم.

فکر و ایده اصلی «پیش از آن که بخوابم» از کجا شکل گرفت؟

من ماجرای مردی به اسم هنری مولایسون را می خواندم که در بیست و هفت سالگی پس از یک عمل جراحی دچار فراموشی شدید شد. او ۸۲ سال عمر کرد ولی در کل این مدت موفق نشد هیچ خاطره جدیدی برای خود بسازد. این تصویر برایم تکان دهنده بود که این پیرمرد هر روز صبح وقتی از خواب بیدار می شود، وقتی در آیینه به خودش نگاه می کند انتظار دارد فردی بیست و هفت ساله را ببیند. آنجا بود که متوجه شدم خاطراتمان چه نقش حیاتی و مهمی در شکل بخشیدن به وجود فردی ما دارند و همین ایده نخستین باعث شکل گیری کل رمان شد.

دشوارترین و چالشی ترین عنصر این رمان چه بود؟

من تصمیم گرفتم داستان را از زبان اول شخص بازگو کنم؛ از دیدگاه کسی که به فراموشی حاد مبتلا شده است. همین موضوع مرا با چالش های تکنیکی خاصی روبه رو کرد؛ چراکه باید خیلی حواسم را جمع می کردم تا ببینم شخصیت اصلی ام ـ کریستین ـ در هر موقعیت از چه چیزهایی خبر دارد و از چه مسائلی بی خبر است.

برای خلق این اثر چقدر تحقیق کردید؟

چون می خواستم داستان تا جای ممکن از نظر علمی و پزشکی دقیق باشد، قبل از نوشتن اثرمطالعه و تحقیق جدی کردم. علاوه بر این می خواستم بدانم کسی که با اختلال حافظه زندگی می کند، در چه وضع به سر می برد و چه مشکلاتی دارد. بعلاوه جنبه تصویری و بصری را هم در نظر داشتم تا مثلا بدانم در این شرایط یک کافه چه حالتی دارد.

دوست دارید مخاطبان پس از خواندن این رمان، چه چیزی با خود به یادگار ببرند؟

این داستان مهیج و ترسناک است و چند جا خواننده را غافلگیر می کند. به این ترتیب امیدوارم وقتی خوانندگان این رمان را به پایان می رسانند، حس کنند سفر هیجان انگیزی را پشت سر گذاشته اند. در ضمن می خواستم از آنها درخصوص هویت، عواملی که ما را امروز به کسی تبدیل کرده که هم اینک هستیم، سالخوردگی و طبیعت و عشق بپرسم.