پی نیمکت می‌گردید یا چمدان بسته‌اید؟

بعضی‌ها روز آخر کارشان که می‌رسد، آرام، اشک گوشه چشم‌شان را می‌گیرد و بی‌خداحافظی می‌روند و در راه برگشت به خانه، همه پارک‌های محله را شناسایی می‌کنند برای نیمکت‌نشینی …

بعضی‌ها روز آخر کارشان که می‌رسد، آرام، اشک گوشه چشم‌شان را می‌گیرد و بی‌خداحافظی می‌روند و در راه برگشت به خانه، همه پارک‌های محله را شناسایی می‌کنند برای نیمکت‌نشینی روزهای تلخ بیکاری پس از بازنشستگی.

برای آنها بازنشستگی یعنی تماشای منظره ثابت روبه‌روی نیمکت یک پارک دور افتاده، کشف انواع دردهایی که انگار در بند بند بدن لانه کرده‌اند.

بازنشستگی برای آنها یعنی بی‌حوصلگی، خواب‌های طولانی و بیداری‌هایی کوتاه که گاه گاه، پیوستگی خواب‌ها را به هم می‌زنند. بازنشستگی برای آنها یعنی تنهایی، فصل آخر زندگی.

اما گروه دیگری هم وجود دارند که روز آخر کارشان با یک جعبه شیرینی بزرگ می‌گذرد؛ جعبه‌ای که آن را به غریبه و آشنا تعارف می‌کنند و در هر تعارف، ذوق زده وعده می‌دهند که دیر یا زود با همکاران قدیمی قرار می‌گذارند و باز می‌بینندشان.

برای این نوع آدم‌ها، بازنشستگی یک فرصت است؛ فرصتی برای انجام کارهایی که روزگاری آرزوی انجام‌شان را داشتند اما شلوغی روزهای کاری، آرزوهای محال‌شان کرده بود.

گروه دومی که درباره آنها می‌گویم همان‌هایی هستند که قرار است سالمندی و بازنشستگی‌شان با نشاط و سرزندگی گره بخورد.

بازنشستگی برای آنها، فصل آخر کتاب زندگی نیست، بلکه یکی از فصل‌های مهیج زندگی است که سال‌ها برای آمدنش نقشه کشیده‌اند تا خیلی از قول‌هایی را که روزگاری به خانواده داده بودند و روزمرگی، عملی کردن‌شان را به تعویق انداخته بود، به سرانجام برسانند.

بازنشستگی برای این آدم‌ها یعنی شرکت در مجامع فرهنگی، کسب تجربه‌های تازه، وقت گذرانی بیشتر در کنار خانواده، سفر، ورزش، تئاتر، سینما، موسیقی و پیاده‌روی‌های دو نفره طولانی و عاشقانه با شریک زندگی‌شان؛ آنقدر شاد و مشتاق که هر بار انگار اولین دیدارشان باشد.

بازنشستگی برای این آدم‌ها یعنی فرصتی برای انتقال تجربیات ارزشمند گذشته به دیگران و فعالیت‌های خیرخواهانه‌ای که می‌توانند گره از زندگی خیلی‌ها بگشایند.

شما جزو گروه اول هستید یا دوم؟ پی نیمکت می‌گردید یا چمدان‌تان را بسته‌اید به قصد سفر؟ اشک‌تان را از گوشه چشم می‌گیرید یا لبخند نشسته روی لب‌تان و سر صبر، برای گوشه دنج فراغت‌تان برنامه‌ریزی می‌کنید؟

خبر بازنشستگی‌تان، شده بزرگترین غصه خانواده یا مژده‌ای برای روزهای طلایی و پرخاطره؟ پیش از آن که تصمیم بگیرید به کدام گروه بپیوندید، یادتان باشد، بازنشستگی، یک واقعیت آمدنی است و فقط نگاه شما می‌تواند آن را به بحران یا فرصت بدل کند.

امروز که روز تکریم بازنشستگان است، در برابر همه شما پیران باتجربه سر تعظیم فرود می‌آوریم و می‌گوییم،‌ بازنشستگی‌تان مبارک.

مریم یوشی‌زاده