چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 1 May, 2024
مجله ویستا

گل چین مجلس


گل چین مجلس

حضرت رضا علیه السلام یک شناسنامه شخصی دارد نام وی علی است که خداوند در لوحی به پیامبر اعلام داشت و حضرتش در معرفی دوازده جانشین, وی را با این نام یاد می نماید, و القابی همانند «عالم, رضا, فاضل, صابر» که هر یک تابلویی برای معرفی سیما و سیرت وی می باشند دارد

روز یازدهم ذیقعده است و یاد روز ولادت امام هشتم حضرت رضا (ع) که با تبریک این روز گرامی به شما همکاران، نکاتی را تقدیم می نمایم:

۱) حضرت رضا علیه السلام یک شناسنامه شخصی دارد. نام وی علی است که خداوند در لوحی به پیامبر اعلام داشت و حضرتش در معرفی دوازده جانشین، وی را با این نام یاد می نماید، و القابی همانند «عالم، رضا، فاضل، صابر» که هر یک تابلویی برای معرفی سیما و سیرت وی می باشند دارد، نام پدر وی موسی و نام مادرش «نجمه» است که اندلسی می باشد و پیامبر اعظم در عالم رویا به حمیده فرمود که وی را به موسی فرزندش هبه نماید، تا بهترین انسان روی زمین از او به دنیا آید و آنگاه که امام هشتم به دنیا آمد حضرت موسی بن جعفر علیه السلام به وی تبریک «هنیالک یا نجمه کرامه ربک» گفت. از جهت طهارت و عبادت و هوش سیاسی بانویی ممتاز بود. در یازدهم ذی قعده، شانزده روز بعد از شهادت امام ششم در سال ۱۴۸ در مدینه النبی، به دنیا آمد و در سال ۲۰۳ هجری در آخرین روز ماه صفر توسط مامون عباسی مسموم گشت. حضرت پس از شناسنامه شخصی، شناسنامه شجره ای دارد که به تعبیر قرآن کلمه طیبه است و حیوه طیبه دارد و الگوی انسان کامل می باشد و عصمت خداوندی را در خود دارد و دانشنامه و کارنامه والا و بالا در زندگی ۵۵ حضرت به وضوح دیده می شود.

۲) عصر امام هشتم «۲۰۳-۱۴۸» دوران ویژه بود، منصور دوانیقی قاتل امام ششم قدرت را در دست داشت که به والی مدینه دستور داد جانشین امام ششم را گردن بزند و سپس هادی و مهدی و هارون در عرصه سیاست ظاهر شدند و هارون امام هفتم را به زندان برد و مسموم ساخت، و بعد از هارون، امین و مامون قدرت را به دست گرفتند، جاه طلبی هر دو برادر، صحنه تقابل به وجود آورد و امین به دستور مامون کشته شد. مامون پس از به قدرت رسیدن برای ترمیم جو روانی آن روز و جلوگیری از مرکزیت سیاسی مدینه با محوریت حضرت رضا علیه السلام، امام را با اکراه و اجبار به مرو ایران فراخواند و امام را به اجبار ولیعهد خود ساخت و در نهایت حضرت را مسموم ساخت و پس از آن به بغداد رفت و قدرت و مدیریت خود را ادامه داد. امام هشتم در عصر منصور و هادی و مهدی و هارون با پدر همراهی نمود و در چهار سال زندانی بودن امام هفتم جای پدر را در مدینه گرفت و پاسخگو بود، در دوران هارون با صراحت و صلابت، عکس العمل عمومی و اجتماعی مخالف داشت و از فضای سیاسی بهره گیری افشاگرانه داشت. در دوران کوتاه امین حقایق را بازگو می کرد. آگاه سازی و افشاگری و مقابله با طاغوت دوران خویش مثلث زندگی نامه حضرت می باشد.

۳) امام هشتم در کارنامه امامت ۲۰ ساله «۲۰۳-۱۸۳» خود، آموزش شاگردان گرانمایه «۳۱۷ نفر» را دارد و آگاه سازی افراد ناآگاه را پی گرفت و دفاع از اسلام و قرآن و اهل بیت را وجهه همت خود قرار داد و آن چنان مباحث امامت و ولایت و برتری اهل بیت را آگاهانه درجلسات رسمی و معمولی، بازگو نمود که امام ششم وی را دانشمند اهل بیت «ان عالم آل محمد لفی صلبک ولیتنی ادرکته» معرفی نموده بود و مخالفان اعلام کردند: «انه اولی بالخلا فه منه» حضرت برای خلا فت شایسته تر از مامون می باشد. مامون با مناظرات علمی و کلا می و تاریخی می خواست، وجهه سیاسی خود را در ولیعهدی امام، شایسته معرفی نماید و خود را بایسته هم طرازی امام بنمایاند و از علم و دانش و مشاوره امام بهره گیرد و صد البته قدرت محوری و جاه طلبی و خود کامگی کار خود را انجام داد وحسادت چشم و گوش و وجدان مامون را تیره ساخت و درخانه خود به دست خود امام هشتم رامسموم به زهر نمود و امام از دنیا رفت و در قبه هارونی به خاک سپرده شد. پس از این جنایت به بغداد رفت، تا در جو عمومی مرو، نباشد و مرکز خلا فت یعنی بغداد را داشته باشد که منصور و مهدی و هادی و هارون و امین در آنجا سلطنت و خلا فت نمودند و مدیریت جامعه اسلا می را دارا بودند.

۴) در بخش فرهنگی سخنان دل پذیری از حضرت داریم که چند نمونه را تقدیم می نمایم:

حضرت می فرماید: «صدیق کل امری عقله و عدوه جهله» دوست هر فرد در هر زمان و مکان و حالت، عقل و فکر وخرد وی می باشد، دوستی که هرگز از انسان جدا نیست و در همه حال خیرخواه است و روشنگر، و دشمن هر شخص در همه جا و همه حال و وقت، جهل و ناآگاهی او می باشد، جهل سرآمد همه شرور و فتنه ها و بدی ها، «الجهل راس الشرکله»، است و باید از وی بر حذر بود.

در بیان دیگری فرمود: « لیس العباده کثره الصیام و الصلوه و انما العباده کثره التفکر فی امر الله» عبادت، روزه زیاد و نماز فراوان نیست، بلکه اصل و ریشه واساس عبادت، بسیار اندیشیدن در فرمان های خداوند می باشد، که بر امور تکوینی جهان وامور تشریعی انسان ها جاری و ساری است، خداوند که هزار نام و عنوان دارد ودر دعای جوشن کبیر ماه رمضان و در شب های احیا آنها را یاد می کنیم . امر خداوند در قوانین و مقررات است و در قرآن مجید آمده « الا له الخلق والا مر، تبارک الله رب العالمین» «اعراف ، ۵۴» است.

در سخنی دیگر فرمود «موده عشرین سنه، قرابه» دوستی ۲۰ ساله با فردی، خانواده ای، همسایه و همکاری و همراهی وهمدلی ، رتبه قرابت را با خود دارد و گویا جزو خانواده می گردد.