گمشدگان دنیای بدون رسانه

از سال های ۲۰۰۴ به بعد سریالی از شبکه های جهانی شروع به پخش شد که لاست(LOST) یا گمشدگان نام داشت.
این سریال تلویزیونی با استفاده از یک فیلمنامه قوی، شخصیت پردازی های بی نقص و موضوعات …

از سال های ۲۰۰۴ به بعد سریالی از شبکه های جهانی شروع به پخش شد که لاست(LOST) یا گمشدگان نام داشت.

این سریال تلویزیونی با استفاده از یک فیلمنامه قوی، شخصیت پردازی های بی نقص و موضوعات جهان شمول به سرعت توانسته است موفقیت هایی فوق العاده در جذب مخاطب دست یابد.حضور شخصیت ها از پنج قاره وجهه ای بین المللی به سریال لاست بخشیده است. به طوری که حداقل هر قاره یک نماینده در میان شخصیت های اصلی دارد.

DVD های این سریال از طریق دستفروشان خیابانی، وب سایت های اینترنتی و حتی سوپرمارکت ها در اختیار مخاطبان ایرانی نیز قرار می گیرد. بدین سبب امروزه کم و بیش در میان وب سایت ها و نشریات ایران نیز نقد ها و واکنش ها در برابر این سریال را می بینیم.

گمشدگان روایت گروهی از افرادی است که در دل پیشرفته ترین کشور های توسعه یافته زندگی می کنند و ناگهان به علت سقوط هواپیمای خود در جزیره ای گرفتار می شوند و تمامی ارتباطات آنان با جهان قطع می شود.

هر چند شاید این قصه را جذاب تر و بهتر در داستان رابینسون کروزوئه شنیده ایم اما نکته جالب داستان گمشدگان جایی است که قهرمانان این داستان در سال های ۲۰۰۴ در این جزیره گرفتار می شوند ...

نکته مهم آن جا خود را می نمایاند که همگی می دانیم رسانه ها در دوران کنونی بیشترین پیشرفت و توسعه را داشته اند و قهرمانان گمشدگان نه تنها امکانات دریافت و ارسال Mail-E رادارا نیستند حتی تلفن همراهی هم برای تماس ندارند.

صبح ها هیچ روزنامه ای برای مطالعه پیدا نمی کنند و شما صدای رادیویی را نمی شنوید و شب هنگام نیز با دیدن اخبار تلویزیون به خواب نمی روند.

گمشدگان در خود این پیام را دارد زندگی بدون رسانه ها نیز ممکن است. ارتباطات آنان در هنگام زندگی در جزیره به بدوی ترین حالت ممکن بر می گردد و بیننده حتی خودکار و کاغذ در دست قهرمانان کمتر می بیند.

جایی که جک شخصیت اول فیلم در دست بن اسیر می شود، بن با فخر به او می گوید: ما این جا تلویزیون داریم و همه چیز را می بینیم. او از انتخاب مجدد بوش به عنوان ریسجمهور و قهرمانی یکی از تیم های ورزشی آمریکا به عنوان مهمترین اتفاقات روی داده در زمان گمشدن جک در جزیره خبر می دهد و جک دیگر از این اخبار حیرت زده نمی شود.

زندگی بدون رسانه و شاید مهم تر از آن زندگی بدون اهمیت "رسانه" مهمترین عامل شکل گیری درام گمشدگان است.

گمشدگان پیامی را از جهان دریافت نمی کنند و به تبع آن پیامی را هم ارسال نمی کنند. تمامی سیگنال هایی که ارسال می کنند تنها برای خودشان پژواک می شود .

آنان از دنیا حذف شده اند چون رسانه ای ندارند. سعید قهرمان عراقی داستان هیچ سندی برای بی گناهی اش در حکومت صدام ندارد زیرا آن زمان رسانه ای نداشته است.

سعید نمونه کامل تناقض در دوران کنونی است. وی با وجود آن که در رشته مخابرات تحصیل کرده ولی یکی از قربانیان اصلی بی رسانگی است.

چارلز ویدمور با یک نمایش رسانه ای توانسته است گمشدگان را مرده جلوه دهد و گمشدگان به دلیل نداشتن رسانه نتوانسته اند زنده ماندن خود را به جهان نشان دهند.

آقای آکو نیجریه ای و جین کره ای نیز قربانی جوامع بدون ارتباطات هستند که هر کدام در آن رشد یافته اند.

بزرگترین موفقیت درام گمشدگان بیشتر در نشان دادن این تضاد ارتباطی است.

در عصر رسانه ها جزیره ای بی رسانه وجود دارد که در این جهان به حیات خود ادامه می دهد در حالی که ساکنان اش از توسعه یافته ترین نقاط کره زمین می آیند.

شاید بی رسانه بودن این جزیره طعنه به دنیایی باشد که ما در آن زندگی می کنیم یعنی رسانه هایی که به وسیله آن فقط زمینی ها با زمینی ها ارتباط دارند.

نویسنده : کاوه ملک زاده