یکشنبه, ۱۴ بهمن, ۱۴۰۳ / 2 February, 2025
مجله ویستا

نسخه ماشین سازان


نسخه ماشین سازان

با وجود آنكه منابع زیرزمینی مثل زغال سنگ و آهن و مس و به وفور در ایران یافت می شود, تولیدكننده ایرانی برای بهره مندی از این مواد اولیه مجبور است قیمتی را بپردازد كه مصرف كننده خارجی می پردازد

وقتی‌ صحبت‌ از‌ تولید‌ به‌ میان‌ می‌‌آید،‌ صدای‌ گلایه‌ و‌ شكایت‌ همیشه‌ باید‌ بلندتر‌ از‌ عزم‌ و‌ اراده‌ و‌ امیدواری‌ به‌ گوش‌ برسد.

تولیدكنندگان‌ ابتدا‌ وضعیت‌ تولید‌ دستگاه‌های‌ پیش‌از‌چاپ،‌ برخی‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ سیلك‌اسكرین‌ و‌ پد‌ پرینتر‌ و‌ یووی‌ و‌ سیستم‌های‌ پس‌ از‌ چاپ‌ را‌ تشریح‌ می‌‌كنند‌ و‌ از‌ مشكلات‌ تولید‌ می‌‌گویند.

علی‌ الباقر‌ مدیرعامل‌ ماشین‌سازی‌ الباقر‌ نوسان‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ را‌ از‌ مهم‌ترین‌ مشكلات‌ تولید‌ نام‌ می‌‌برد:‌ <با‌ وجود‌ آنكه‌ منابع‌ زیرزمینی‌ مثل‌ زغال‌سنگ‌ و‌ آهن‌ و‌ مس‌ و‌ ...‌ به‌ وفور‌ در‌ ایران‌ یافت‌ می‌‌شود،‌ تولیدكننده‌ ایرانی‌ برای‌ بهره‌مندی‌ از‌ این‌ مواد‌ اولیه‌ مجبور‌ است‌ قیمتی‌ را‌ بپردازد‌ كه‌ مصرف‌كننده‌ خارجی‌ می‌‌پردازد!‌ متاسفانه‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ اصلا‌ ثبات‌ ندارد.‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ به‌ نسبت‌ قیمت‌ نفت‌ تغییر‌ می‌‌كند،‌ طی‌ مدت‌ اخیر‌ قیمت‌ آهن،‌ مانند‌ دلار‌ به‌طور‌ دائم‌ در‌ نوسان‌ بوده‌ است.‌ قیمت‌‌ در‌ آهن‌فروشی‌ها‌ مانند‌ صرافی‌ها‌ شده‌ است.‌ با‌ افزایش‌ قیمت‌ آهن‌ و‌ تورم‌ ۲۵‌ درصدی‌ دینام،‌ فكر‌ می‌‌كنید‌ چه‌ قیمتی‌ می‌‌توانیم‌ برای‌ دستگاه‌ها‌ اعلام‌ كنیم؟‌ سال‌ گذشته‌ دینام‌ گیربكس‌ در‌ بازار‌ سعدی‌ به‌ وفور‌ یافت‌ می‌‌شد،‌ اما‌ امسال‌ به‌طور‌ ناگهانی‌ در‌ بازار‌ ناپدید‌ شد.‌ ما‌ مجبور‌ شدیم‌ دستگاه‌ سفارش‌ داده‌ شده‌ را‌ بسازیم‌ و‌ حتی‌ رنگ‌ هم‌ بزنیم‌ و‌ بعد‌ از‌ آن‌ گیربكس‌ را‌ اضافه‌ كنیم.

به‌طور‌ كلی‌ قیمت‌‌ مواد‌ مصرفی‌ و‌ مواد‌ اولیه‌ در‌ صنایع‌ ایران‌ ثبات‌ ندارد.‌ خاطرم‌ هست‌ كه‌ چند‌ سال‌ پیش‌ كه‌ یك‌ بطری‌ نوشابه‌ در‌ ایران‌ ۱۵۰‌ تومان‌ قیمت‌ داشت،‌ قیمت‌ یك‌ بطری‌ نوشابه‌ در‌ عربستان‌ یك‌ ریال‌ بود.‌ هم‌ اكنون‌ قیمت‌ نوشابه‌ در‌ ایران‌ به‌ ۵۰۰‌ تومان‌ رسیده،‌ اما‌ همچنان‌ در‌ عربستان‌ یك‌ ریال‌ ثابت‌ مانده‌ است.‌ تصور‌ كنید‌ كه‌ این‌ عدم‌ ثبات‌ قیمت‌ها‌ چه‌ صدماتی‌ به‌ صنعت‌ واردكرده‌ است.

دلمان‌ از‌ این‌ می‌‌سوزد‌ كه‌ از‌ نظر‌ منابع‌ مواد‌ اولیه‌ ایران‌ كشوری‌ غنی‌ محسوب‌ می‌‌شود.‌ این‌كه‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ صادراتی‌ ایران‌ برای‌ مصرف‌كننده‌ خارجی‌ گران‌ باشد،‌ منطقی‌ است،‌ اما‌ چرا‌ با‌ آن‌ قیمت‌های‌ گران‌ باید‌ به‌دست‌ تولیدكننده‌ ایرانی‌ برسد؟‌ یكی‌ از‌ دلایل‌ پایین‌ بودن‌ قیمت‌ اجناس‌ چینی‌ این‌ است‌ كه‌ همه‌ مواد‌ اولیه‌ به‌ كشور‌ چین‌ وارد‌ و‌ پس‌ از‌ تولید‌ خارج‌ می‌‌شود.

در‌ ماشین‌سازی‌ الباقر‌ حدود‌ ۷۰‌ درصد‌ از‌ قطعات‌ برقی‌ اولیه‌ برای‌ ساخت‌ دستگاه‌های‌ صحافی‌ و‌ حدود‌ ۷۵‌ درصد‌ از‌ قطعات‌ هیدرولیك‌ آن‌ از‌ خارج‌ تهیه‌ می‌‌شود.‌ آهن‌ و‌ چدن‌ برای‌ بدنه‌ دستگاه‌ و‌ میلگرد،‌ پمپ،‌ شیر‌ فشار‌ شكن‌ و‌ ...‌ از‌ تولیدات‌ داخل‌ تهیه‌ می‌‌شود.

قیمت‌ قطعات‌ برقی‌ در‌ خیابان‌ لاله‌زار‌ با‌ نرخ‌ دلار‌ تغییر‌ می‌‌كند.‌ در‌ همه‌ دنیا‌ وقتی‌ مدل‌ جدید‌ یك‌ قطعه‌ صنعتی‌ وارد‌ بازار‌ می‌‌شود،‌ قیمت‌ مدل‌ قدیمی‌ پایین‌ می‌‌آید.‌ جالب‌ اینجاست‌ كه‌ این‌ اتفاق‌ در‌ ایران‌ روی‌ نمی‌دهد.‌ به‌ عنوان‌ مثال‌ یك‌ قطعه‌ برقی‌ با‌ قیمت‌ یك‌ دلار‌ از‌ تایوان‌ وارد‌ ایران‌ می‌‌شود‌ و‌ با‌ قیمت‌ ۱۰-۹‌ دلار‌ در‌ بازار‌ عرضه‌ می‌‌شود.‌ اما‌ پس‌ از‌ یك‌ سال‌ قیمت‌ آن‌ درایران‌ به‌ ۱۳-۱۲‌ دلار‌ می‌‌رسد‌ در‌ حالی‌ كه‌ قیمت‌ اصلی‌ آن‌ كمترشده‌ و‌ شاید‌ به‌ هشتاد‌ سنت‌ رسیده‌ باشد.>

الباقر‌ مشكل‌ نقدینگی‌ را‌ از‌ دیگر‌ مسایل‌ مبتلابه‌ تولیدكنندگان‌ می‌‌داند‌ و‌ می‌‌گوید:‌ <در‌ ایران‌ سیستم‌ مشخص‌ و‌ تعریف‌شده‌ای‌ برای‌ خرید‌ و‌ فروش‌ تعریف‌ نشده‌ است.‌ اگر‌ امكان‌ خرید‌ نقد‌ نباشد‌ -‌كه‌ اكثر‌ اوقات‌ هم‌ این‌گونه‌ است‌-‌ ‌سیستم‌ چك‌ حاكم‌ می‌‌شود.‌ صحاف‌ برای‌ خرید‌ دستگاه‌ چك‌ می‌‌پردازد‌ و‌ عنوان‌ می‌‌كند‌ كه‌ ناشر‌ هم‌ در‌ قبال‌ صحافی‌ كتاب‌ به‌ او‌ چك‌ پرداخت‌ كرده‌ است.‌ اما‌ آهن‌فروش‌ از‌ تولیدكننده‌ای‌ مانند‌ ما‌ چك‌ قبول‌ نمی‌‌كند‌ و‌ استدلالش‌ این‌ است‌ كه‌ قیمت‌ آهن‌ روز‌ به‌ روز‌ تغییر‌ می‌‌كند،‌ پس‌ قیمت‌ خرید‌ آن‌ هم‌ به‌ روز‌ و‌ نقد‌ است.‌ سیستم‌ چك‌ به‌ قدری‌ مشكل‌ساز‌ است‌ كه‌ حتی‌ در‌ عراق‌ هم‌ رایج‌ نیست.>‌

محمد‌ كیامرثی‌ مدیر‌ ماشین‌سازی‌ كیامرثی‌ با‌ دیدی‌ انتقادی‌تر‌ شرایط‌ و‌ مسایل‌ حاكم‌ بر‌ ماشین‌سازی‌ در‌ صنعت‌ چاپ‌ را‌ تشریح‌ می‌‌كند:‌ <اگر‌ بخواهم‌ در‌ یك‌ جمله‌ ماشین‌سازی‌ را‌ تشریح‌ كنم،‌ باید‌ بگویم‌ روند‌ آن‌ منفی‌ است.‌ روزگاری‌ ماشین‌سازان‌ صنعت‌ چاپ،‌ از‌ جایگاه‌ خوبی‌ در‌ تولید‌ برخوردار‌ بودند،‌ در‌ حالی‌ كه‌ امروز‌ صنعتگران‌ با‌ سیلی‌ صورت‌ خود‌ را‌ سرخ‌ نگه‌ می‌‌دارند.‌ در‌ حالی‌ كه‌ شركت‌ اشتال‌ روزی‌ ۵-۴‌ دستگاه‌ ورق‌تاكنی‌ كتاب‌ تولید‌ می‌‌كند،‌ من‌ به‌ عنوان‌ یك‌ تولیدكننده‌ هر‌ دو‌ ماه‌ یك‌ بار‌ این‌ تعداد‌ دستگاه‌ را‌ تولید‌ می‌‌كنم‌ كه‌ البته‌ نام‌ این‌ روند‌ را‌ نمی‌‌توان‌ تولید‌ گذاشت.‌

در‌ تمام‌ كشورها‌ مواد‌ اولیه‌ كشور‌ به‌ خارج‌ گران‌تر‌ از‌ داخل‌ كشور‌ عرضه‌ می‌‌شود.‌ چون‌ مواد‌ اولیه‌ به‌ نوعی‌ اشتغال‌زاست.‌ آهن‌ و‌ آلومینیوم‌ و‌ ...‌ به‌ دستگاه‌ تبدیل‌ می‌‌شود.‌ اما‌ در‌ ایران‌ عكس‌ این‌ قضیه‌ اتفاق‌ می‌‌افتد.‌ مواد‌ اولیه‌ ارزان‌ از‌ كشور‌ خارج‌ شده‌ و‌ به‌ ماشین‌ و‌ ابزارآلات‌ گران‌قیمت‌ تبدیل‌ می‌‌شود‌ و‌ با‌ قیمت‌ بالا‌ به‌ مصرف‌كننده‌ داخلی‌ فروخته‌ می‌‌شود.‌ آلومینیومی‌ كه‌ از‌ ایران‌ به‌ چین‌ فرستاده‌ می‌‌شود،‌ ارزان‌تر‌ از‌ آلومینیوم‌ در‌ داخل‌ كشور‌ است!

متاسفانه‌ در‌ ماشین‌سازی‌ ایران،‌ انبوه‌سازی‌ مفهوم‌ ندارد‌ و‌ بودجه‌ جداگانه‌ای‌ جهت‌ تحقیقات‌ و‌ كسب‌ تخصص‌ در‌ نظر‌ گرفته‌ نمی‌‌شود،‌ چون‌ اصلا‌ سرمایه‌ شخصی‌ برای‌ این‌گونه‌‌ كارها‌ تعریف‌ نشده‌ است‌ و‌ در‌ شرایطی‌ كه‌ انبوه‌سازی‌ امكان‌پذیر‌ نیست،‌ نه‌ تولیدكننده‌ راضی‌ است‌ و‌ نه‌ مصرف‌كننده.‌ در‌ دنیا‌ سیستم‌ تولید‌ دستگاه‌ بر‌ اساس‌ تقاضا‌ محكوم‌ به‌ فناست.

از‌ طرفی‌ تولیدكننده‌ به‌ قدری‌ درگیر‌ جور‌ كردن‌ پول‌ برای‌ خرید‌ مواد‌ اولیه‌ و‌ پرداخت‌ وام‌ها‌ است‌ كه‌ فرصتی‌ برای‌ این‌ كار‌ باقی‌ نمی‌‌ماند.‌ اگر‌ اوضاع‌ به‌ همین‌ منوال‌ پیش‌ برود،‌ تولید‌ به‌ سمت‌ واسطه‌گری‌ پیش‌ می‌‌رود،‌ یعنی‌ كاری‌ كه‌ در‌ شأن‌ تولیدكننده‌ ایرانی‌ نیست.>‌

امیر‌ طهماسبی‌ (مدیر‌ ماشین‌سازی‌ تامپیران)‌ مشكل‌ عدم‌ نظارت‌ دولت‌ را‌ بر‌ واردات‌ دستگاه‌ها‌ مطرح‌ می‌‌كند:‌ <وزارت‌ صنایع‌ و‌ معادن‌ در‌ مورد‌ تولیدات‌ داخل،‌ بحث‌ استاندارد‌ و‌ كیفیت‌ را‌ مطرح‌ می‌‌كند.‌ دستگاه‌های‌ تامپوپرینت‌ مكمل‌ تولیدات‌ صنعتی‌ است‌ و‌ وزارت‌ صنایع‌ از‌ طریق‌ ارگان‌های‌ وابسته‌ مثل‌ سازمان‌ پژوهش‌های‌ علمی‌ و‌ صنعتی‌ ایران،‌ سازمان‌ مخترعین‌ و‌ مبتكرین،‌ موسسه‌ استاندارد‌ و‌ ...‌ مسایل‌ ایمنی‌ مكانیكی‌ و‌ الكترونیكی‌ تولیدات‌ را‌ كنترل‌ می‌‌كند،‌ ولی‌ بر‌ كیفیت‌ دستگاه‌هایی‌ كه‌ وارد‌ می‌‌شود،‌ نظارت‌ ندارد.‌ دستگاه‌های‌ چینی‌ با‌ قیمت‌ و‌ كیفیت‌ پایین‌ به‌ راحتی‌ وارد‌ كشور‌ می‌‌شوند.‌ در‌ حالی‌ كه‌ مصرف‌ سالیانه‌ پدپرینت‌ در‌ كشور‌ ۵۰۰‌ عدد‌ است،‌ به‌ راحتی‌ امكان‌ تولید‌ دستگاه‌های‌ پد‌ پرینت‌ در‌ داخل‌ كشور‌ وجود‌ دارد‌ و‌ نیازی‌ به‌ واردات‌ آن‌ نیست.>‌

از‌ نظر‌ محمدجعفر‌ سیدمرتضایی‌ مدیر‌ شركت‌ نگارپردازان‌ تصویر‌ -‌تولیدكننده‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ سیلك‌ اسكرین‌ -‌ ‌به‌ تدریج‌ شرایط‌ اقتصادی‌ رو‌ به‌ ثبات‌ و‌ پایداری‌ می‌‌رود‌ و‌ او‌ افق‌ روشنی‌ را‌ برای‌ وضعیت‌ تولید‌ و‌ فروش‌ دستگاه‌های‌ ایرانی‌ پیش‌بینی‌ می‌‌كند.‌ او‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ را‌ از‌ نظر‌ تولید‌ این‌گونه‌ تقسیم‌بندی‌ می‌‌كند:‌ <یكسری‌ از‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ مانند‌ سیلك‌ اسكرین‌ به‌طور‌ كامل‌ در‌ داخل‌ كشور‌ امكان‌ تولید‌ دارد،‌ البته‌ با‌ قطعات‌ وارداتی.‌ در‌ مورد‌ دستگاه‌ چاپ‌ افست،‌ هنوز‌ تولیدكننده‌ای‌ انگیزه‌ لازم‌ را‌ برای‌ تولید‌ این‌ دستگاه‌ها‌ پیدا‌ نكرده‌ است.‌ شاید‌ تكنولوژی‌ پیشرفته‌‌ و‌ تخصصی‌ دستگاه‌های‌ افست‌ یكی‌ از‌ علل‌ نبود‌ انگیزه‌ برای‌ تولید‌ آن‌ باشد.‌ با‌ این‌ حال‌ خلا‌ تولید‌ دستگاه‌ افست‌ در‌ ایران‌ به‌ خوبی‌ احساس‌ می‌‌شود.>‌

جنبه‌های‌ مدیریتی‌ و‌ بازاریابی‌ و‌ به‌ویژه‌ قابلیت‌ حضور‌ در‌ بازارهای‌ جهانی‌ و‌ رعایت‌ استانداردهای‌ بین‌المللی‌ را‌ نیز‌ نباید‌ نادیده‌ گرفت.‌ بهرام‌ وحدت‌ ضمن‌ بیان‌ مسایل‌ مختلف‌ به‌ این‌ جنبه‌ تاكید‌ ویژه‌ای‌ دارد.

بهرام‌ وحدت‌ مدیر‌ ماشین‌سازی‌ فوژان‌ ارغوان‌ از‌ تاثیر‌ عدم‌ نقدینگی‌ تولیدكنندگان‌ بر‌ وضعیت‌ تولید‌ یاد‌ می‌‌كند:‌‌ <وجود‌ مشكلات‌ اقتصادی‌ و‌ عدم‌ حمایت‌های‌ مالی‌ از‌ سوی‌ دولت‌ و‌ بانك‌ها،‌ سبب‌ می‌‌شود‌ كه‌ ماشین‌ساز‌ برای‌ ساخت‌ ماشین‌آلات‌ و‌ فراهم‌ آوردن‌ قطعات‌ و‌ لوازم‌ مورد‌ نیاز‌ دستگاه‌ها،‌ وقت‌ و‌ ذهن‌ خود‌ را‌ معطوف‌ به‌ ساخت‌ دستگاهی‌ كند‌ كه‌ كیفیت‌ مطلوب‌ دستگاه‌های‌ خارجی‌ را‌ نداشته‌ باشد.‌ در‌ این‌ میان‌ تولیدكننده‌ باید‌ به‌ تنهایی‌ راهی‌ پیدا‌ كند‌ تا‌ به‌ تولید‌ و‌ بقا‌ ادامه‌ دهد.

از‌ آنجایی‌ كه‌ اصولا‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ و‌ بسته‌بندی‌ كالاهایی‌ سرمایه‌ای‌ محسوب‌ می‌‌شوند،‌ تولیدكنندگان‌ نیازمند‌ مساعدت‌های‌ مالی‌ بیشتری‌ از‌ سوی‌ بانك‌ها‌ هستند.‌ ولی‌ متاسفانه‌ عدم‌ وجود‌ حمایت‌ها‌ باعث‌ شده‌ تا‌ كشورهای‌ منطقه‌ از‌ قبیل‌ تركیه،‌ چین،‌ تایوان،‌ كره‌ و‌ هندوستان‌ سهم‌ قابل‌ توجهی‌ از‌ بازار‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ و‌ بسته‌بندی‌ ایران‌ را‌ به‌ خود‌ اختصاص‌ دهند‌ و‌ مبلغ‌ قابل‌ توجهی‌ ارز‌ برای‌ خرید‌ این‌ دستگاه‌ از‌ كشور‌ خارج‌ می‌شود.‌ اگر‌ فقط‌ قسمت‌ اندكی‌ از‌ این‌ ارز‌ در‌ اختیار‌ واحدهای‌ تولیدی‌ و‌ ماشین‌سازی‌ قرارگیرد،‌ قدرت‌ ساخت‌ دستگاه‌های‌ مورد‌ نیاز‌ مشتری‌ به‌ چند‌ برابر‌ می‌‌رسد.

وجود‌ فاصله‌ بسیار‌ زیاد‌ میان‌ استانداردهای‌ صنعت‌ چاپ‌ داخل‌ كشور‌ نسبت‌ به‌ استانداردهای‌ جهانی‌ بسیار‌ واضح‌ است.‌ از‌ طرفی‌ تولیدكنندگان‌ تمایل‌ و‌ انگیزه‌ای‌ جهت‌ دریافت‌ استانداردهای‌ صنعتی‌ چاپ‌ به‌خصوص‌‌CE و‌‌ISO از‌ خود‌ نشان‌ نمی‌‌دهند،‌ چون‌ به‌ مزایای‌ آن‌ در‌ ایجاد‌ سفارشات‌ چاپی‌ و‌ بهینه‌سازی‌ فرآیند‌ تولید‌ آگاه‌ نیستند.‌ در‌ مجموع‌ می‌‌توان‌ گفت‌ عدم‌ توجه‌ بخش‌ دولتی‌ در‌ این‌ زمینه‌ باعث‌ شده‌ تا‌ صنعت‌ ماشین‌سازی‌ چاپ‌ و‌ بسته‌بندی‌ به‌ خواب‌ فرو‌ رفته‌ و‌ پا‌ به‌ پای‌ صنعت‌ چاپ‌ جهان‌ پیش‌ نرود.

امروز‌ دانش‌ فنی‌ تولیدكنندگان،‌ اپراتورها‌ و‌ چاپكاران‌ در‌ بخش‌های‌ مختلف‌ صنعت‌ چاپ‌ به‌صورت‌ تجربی‌ كسب‌ شده‌ است.‌ این‌ تجربیات‌ با‌ استعداد‌ فعالان‌ صنف،‌ به‌ صورت‌ بالفعل‌ درآمده‌ كه‌ در‌ حد‌ خود‌ جای‌ تحسین‌ هم‌ دارد،‌ اما‌ با‌ تخصیص‌ دادن‌ مراكز‌ خاص‌ آموزش‌ فنی،‌ علمی‌ و‌ تئوری‌ می‌‌توان‌ تجربه‌ ماشین‌سازان‌ ایرانی‌ را‌ با‌ دانش‌ مهندسی‌ جهان‌ انطباق‌ داد‌ و‌ كاربرد‌ نرم‌افزاری‌ مناسب‌ مكانیك‌ و‌ ماشین‌سازی‌ را‌ بیشتر‌ كرد‌ و‌ هماهنگی‌ لازم‌‌ را‌ میان‌ چاپكار‌ و‌ سازنده‌ دستگاه‌ برای‌ به‌دست‌ آوردن‌ كیفیت‌ و‌ بالا‌ برقرار‌ كرد.‌ متاسفانه‌ تا‌ به‌ حال‌ هیچ‌ ارگان‌ رسمی‌ و‌ صلاحیت‌داری،‌ نسبت‌ به‌ این‌ امر‌ مهم‌ اقدامی‌ صورت‌ نداده‌ است.‌ در‌ صنعت‌ ایران‌ آن‌چه‌ خلا‌ آن‌ بسیار‌ احساس‌ می‌‌شود،‌ نظارت‌ بر‌ كار‌ سازندگان‌ است.‌ ما‌ به‌ عنوان‌ ماشین‌ساز‌ اعلام‌ می‌‌كنیم‌ كه‌ یك‌ تشكل‌ بازرسی‌ باید‌ از‌ اعتبار‌ پلاك‌ ایرانی‌ دفاع‌ كند.‌ چون‌ به‌ عنوان‌ مثال‌ ما‌ با‌ رعایت‌ قوانین‌ كارگری‌ و‌ پرداخت‌ ضرایب‌ قانونی‌ فروش‌ و‌ ...‌ مراحل‌ تولید‌ و‌ فروش‌ را‌ به‌ انجام‌ می‌‌رسانیم،‌ همین‌ مساله‌ قیمت‌ تمام‌ شده‌ را‌ اندكی‌ افزایش‌ می‌‌دهد.

گاهی‌ مشتریان‌ به‌ علت‌ عدم‌ تحقیق‌ و‌ آشنایی‌ كافی‌ با‌ روند‌ تولید‌ با‌ ماشین‌هایی‌ با‌ قیمت‌ پایین‌تر‌ مواجه‌ می‌‌شوند،‌ بدون‌ آن‌كه‌ به‌ شرایط‌ تولید‌ آن‌ توجه‌ داشته‌ باشند،‌ همین‌ مساله‌ یك‌ ناامنی‌ را‌ در‌ ذهن‌ خریدار‌ محصولات‌ ایرانی‌ ایجاد‌ می‌‌كند.‌ كنترل‌ و‌ نظارت‌ بر‌ تولیدات‌ از‌ سوی‌ یك‌ ارگان‌ مشخص،‌ اطمینان‌ خرید‌ را‌ برای‌ مشتری‌ بیشتر‌ می‌‌كند.>

مهندس‌ سیدحسن‌ مقدم‌پور‌ مدیرعامل‌ شركت‌ آداك‌ و‌ مدیر‌ فنی‌ شركت‌ سیستم‌های‌ تجارتی‌ ایران‌ برنامه‌ تولید‌ شركت‌ را‌ با‌ شرایط‌ بازار‌ هماهنگ‌ می‌‌كند،‌ از‌ نظر‌ او‌ سال‌ گذشته‌ تولید‌ با‌ ركود‌ مواجه‌ شده‌ بود.


شما در حال مطالعه صفحه 1 از یک مقاله 2 صفحه ای هستید. لطفا صفحات دیگر این مقاله را نیز مطالعه فرمایید.