آغاز سال ۲۰۰۷ میلادی برهموطنان مسیحی مبارک باد

سال نو میلادی از امروز آغاز شد هموطنان مسیحی در ایران نیز همزمان با دیگر كشورها, دیشب و امروز با حضور در آئین های مخصوص, فرارسیدن سال ۲۰۰۷ را جشن می گیرند سرور و نورافشانی, شاخصه بارز امروز كشورهای مسیحی نشین است

مسیح (ع) پیامبر صلح و دوستی است كه پیغمبری خود را در چند اصل استوار و ایفا كرد. مبارزه با شرك از مأموریتهای این پیغمبر الهی بود. او با پیام محبت و مودت، دوستی و عدالت، مأموریت یافت تا با یاری خدا و تعالیم الهام شده، انسانها را به سوی آزادی و كمال رهنمون سازد.

بنا بر اعتقاد ارامنه ایران؛ حضرت "عیسی مسیح (ع)" در شب پنجم ژانویه به دنیا آمده و در روز ششم بدست منتظرانش غسل تعمید شده است. در ایران مسیحیان ارمنی در نخستین روز سال نو میلادی پس از شركت در مراسم مذهبی برای دید و بازدید تبریك و شاد باش گویی به دیدار بزرگان خانواده می روند و این مراسم تا شب پنجم ژانویه كه ارامنه در این شب جشن میلاد حضرت مسیح (ع) را برگزار می كنند ادامه می یابد. در كلیساهای ارامنه بر خلاف كاتولیك ها و پروتستان ها كه ۲۵ دسامبر را روز میلاد حضرت مسیح (ع) می دانند. شب پنجم و صبح روز ششم ژانویه را به عنوان عید میلاد و تعمید حضرت عیسی (ع) جشن می گیرند. در شب عید میلاد حضرت عیسی (ع) كه بزرگترین عید مسیحیان ارامنه است بار دیگر مراسم مذهبی باداراك در كلیسا برگزار می شود كه همه مسیحیان در آن شركت می كنند. اكثریت مسیحیان ایران را ارامنه گریگوری تشكیل می دهند كه دارای استقلال كلیسایی هستند و مطابق سنت و اعتقادات خود عمل می كنند.

امروزه سلطه‌گران جهان به خاطر منافع حزب و گروه و پر كردن جیبهای خود شرافت و كرامت و صلح و آرامش انسانها را به مسلخ برده و دروغ و فریب را به جای صداقت و راستی نشانده‌اند و بسیاری از وضعیت جاری جهان خسته‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند كه ساز و كارهای موجود نمی‌تواند آرامش را به انسانها هدیه كند.

گرچه سالی كه گذشت همراه با بی‌عدالتیها، تجاوزها و حق كشیهای زیادی بود، اما نداها و فریادهای خداخواهی و عدالت طلبی هم بلندتر شد و ملتها روز به روز به قدرت ایمان و خدا پرستی آگاه‌ تر می‌شوند و بیشتر از گذشته به صلح و عدالت روی می‌آورند و به ندای پیامبران الهی لبیك می گویند. فلسفه خلق بشر، نیل به قله سعادت و برپایی حیات طیبه، شكوفایی همه استعدادها و جاری شدن عدالت در سراسر زمین است و بر اساس وعده الهی، زمین پس از آنكه توسط مستكبرین و ظالمین از ظلم و عداوت پر شد، با ظهور منجی موعود پر از عدل و داد خواهد شد و همه پیامبران الهی این حقیقت را به روشنی فریاد كرده‌اند.

و اكنون در آستانه سال ۲۰۰۷ میلادی هستیم. به این امید تا با شروع سالی نو؛ مردم جهان نسیمی از مهر و محبت مسیحیت را بچشند و دولت‌های كشورهای مسیحی، حقیقتاً مسیحی باشند و مسیح ‌آسا به آلام مردم جهان توجه كنند.

افسانه های بسیاری درباره پیدایش درخت کریسمس وجود دارد. یکی از آنها داستان سنت بانی فیس (Saint Boniface - یک راهب انگلیسی که کلیسای مسیحی را در فرانسه و آلمان سازماندهی کرد) است.

او در یکی از سفرهای خود به گروهی از بت پرستان برمیخورد که به دور درخت بلوط بزرگی گرد آمده بودند و میخواستند کودکی را برای خدایی به نام تور (Thor)، قربانی کنند. بانی فیس برای نجات جان کودک و جلوگیری از این رسم وحشیانه، درخت تنومند را با یک ضربه مشت خود بر زمین می اندازد. در جای این درخت، یک نهال کوچک صنوبر میروید. این قدیس به بت پرستان میگوید که این صنوبر کوچک، درخت زندگی و نماد زندگی جاویدان حضرت مسیح است.

یک افسانه دیگر میگوید که مارتین لوتر (Martin Luther)، بنیان گذار مکتب پروتستان، در شب کریسمس از میان جنگلی میگذشت. او در حین راه رفتن محو زیبایی هزاران ستاره که از میان شاخه های درختان همیشه سبز جنگل میدرخشیدند شده بود و آنچنان تحت تاثیر این زیبایی قرار گرفته بود که درخت کوچکی را برید و برای خانواده اش برد.در آنجا برای به وجود آوردن منظره جنگل، درخت را با شمعهای کوچکی بر تمام شاخه ها، آراست.

قصه دیگر درباره هیزم شکن فقیری است که سالها پیش، در شب کریسمس به کودک گرسنه و گمشده ای بر میخورد و با وجود فقر فراوان، برای کودک غذا و سرپناهی محیا میکند. هنگام صبح، هیزم شکن بیدار شده و درخت درخشان و زیبایی را در پشت در منزل خود میبیند. آن کودک گرسنه، در واقع حضرت مسیح بوده و درخت زیبا را به عنوان هدیه ای به مرد نیکوکار در آنجا گذاشته بوده است.

عده ای سرچشمه پیدایش درخت کریسمس را، "نمایش بهشت" (Paradise Play) میدانند. در قرون وسطا، زمانی که اکثر مردم بی سواد بودند، برای آموزش داستانهای مذهبی به آنان از نمایش استفاده میکردند. یکی از این نمایشها، نمایش بهشت بود که درباره پیدایش آدم و حوا و داستان رانده شدن آنها از بهشت صحبت میکرد و همه ساله در ۲۴ دسامبر اجرا میشد.

اجرای نمایش در زمستان، یک مشکل کوچک داشت و آن نیاز به یک درخت سیب بود اما درختان سیب در زمستان باری نداشتند، با یک تغییر کوچک، مشکل حل شد و آن آویختن سیب به شاخه های درخت همیشه سبزی چون صنوبر، بود. درختهای مزین به گویهای رنگین، درواقع نوادگان این درختهای نمایشی هستند.

▪ تزیین درخت کریسمس

این روزها، با ورود به هر مغازه ای، با انواع تزیینات درخت کریسمس، با جنسها، قیمتها و شکلهای مختلف روبرو میشویم. چیزی که زمانی یک رسم ساده خانوادگی بوده، اکنون به صنعتی چندین میلیارد دلاری تبدبل شده است.

مانند اکثر آداب و رسوم کریسمس، این رسم هم از درهم آمیختن رومیان باستان و مذهب فراگیر مسیحیت به وجود آمده است. مسیحیان اولیه اعتقاد داشتند که درختان خاصی خارج از فصل خود و در شب کریسمس، به خاطر تولد مسیح، گل میدهند.

این اعتقاد با یک رسم رومی که عبارت از آراستن خانه با شاخه های سبز در شب سال نو بود، درهم آمیخت و رسم آراستن یک درخت همیشه سبز را به طوری که تداعی کننده گل دادن آن باشد، به وجود آورد.

طبیعی است که درختان کریسمس در ابتدا به شکل دیگری و گاهی کاملا متفاوت از انواع امروزی آن تزیین میشده اند و تزیینات اولیه تقریبا به طور کلی دست ساز یا خوردنی بوده اند.

انواع آجیل، میوه، شیرینی و کاغذهای رنگی معمول ترین لوازم آرایش درخت بوده اند، در حالی که اکنون، یک درخت معمولی با ترکیبی از مواد تزیینی خریداری شده و خانگی تزیین میشود و رشته چراغهای کوچک و رنگین جای شمع را گرفته است.اما شیوه تزیین شدن درخت اهمیت ندارد، مهم این است که این درخت هنوز هم نماد یک رسم ریشه دار برای گردهمایی خانوادگی، رد و بدل کردن هدایای مختلف و ابراز محبت خالصانه ای است که شاید در طول سال زمانی برای ابراز آن وجود نداشته باشد.