دلم برای خودم تنگ شده

▪ تا به حال به جملاتی مثل این برخورد کرده اید؟
من که هیچ علاقه ای به ازدواج کردن ندارم. خودم خواستم ترکش کنم، مطمئنم این روزها هرگز نمی توان رابطه عاطفی خوبی داشت.
▪ شما در جواب …

تا به حال به جملاتی مثل این برخورد کرده اید؟

من که هیچ علاقه ای به ازدواج کردن ندارم. خودم خواستم ترکش کنم، مطمئنم این روزها هرگز نمی توان رابطه عاطفی خوبی داشت.

شما در جواب این جملات چه گفته اید؟

خوب اگر دوست نداری، بهتر است ازدواج نکنی. اگر در زندگی مجردی خوشبخت تری، همین طوری به زندگی ادامه بده.

فکر می کنید اگر کسی تصمیم قطعی گرفته باشد تا آخر عمر مجرد بماند مرتب این موضوع را به دیگران گوشزد می کند و از دیگران نظر می خواهد؟

آیا می دانید در حالی که آن جوان این جمله را می گوید کودک درونش فریاد می زند که چقدر تنهاست و از اینکه کسی را نیافته که حرفش را بفهمد در رنج است.

همه ما در فیلم ها افرادی را دیده ایم که دیگران را تهدید می کنند، خودکشی خواهند کرد. دیده اید وقتی دیگران به کودک درون آن فرد توجه می کنند و آن را نوازش می کنند، شخص که برای گرفتن توجه این کار را انجام داده به تهدیدهای خود ادامه می دهد در حالیکه کودک درونش از خوشحالی در حال جیغ کشیدن است. اما اگر دیگران به او توجه نکنند چه می شود؟ شخص که به هدف خود نرسیده زود از خودکشی کردن انصراف می دهد. چون او از اول چنین هدفی نداشته است. فکر می کنید اگر کسی تصمیم گرفته باشد خودکشی کند در ملأ عام و در خیابان، در حالیکه دیگران مزاحمش هستند به این کار اقدام می کند؟

می دانید کودکی که در بدو خروج مادرش از خانه یک ظرف را به زمین می اندازد و می شکند، نوجوانی که مرتب بهانه های بی مورد می گیرد، جوانی که لباس های عجیب و غریب می پوشد و خانواده اش را به اعتراض وامی دارد و از طرفی به نظر پدر و مادرش اهمیتی نمی دهد و دائماً با آن ها در قهر است می خواهد با این رفتارها چه بگوید؟

«به من توجه کن!»

همه ما نیازمند توجه هستیم. کودک درون همه ما نیاز به نوازش دارد. همه ما تظاهر می کنیم که قوانین جامعه شهری را می فهمیم. اما واقعیت این است که کودک درون ما نمی تواند بفهمد چرا باید در مقابل رفتارهای توهین آمیز بی دلیل استادش سکوت کند و چون استاد است فقط به او احترام بگذارد. چرا باید برای دوست داشته شدن تا گرفتن فوق لیسانس صبر کند. چرا باید به خاطر خواسته دل رئیسش بدون هیچ اعتراضی از مهمانی اش بگذرد و فقط چشم بگوید و چند ساعت اضافه سرکار بایستد؟ ما هر قدر هم ماسک آدم بزرگ ها را روی صورتمان بکشیم و تظاهر کنیم که این چیزها را می فهمیم، خودمان را گول زده ایم. چون این مسائل قابل فهم نیستند.

وقتی می بینید شخصی مایوس، عصبی، بهانه گیر و... شده سعی کنید ماسک «آدم بزرگ »ها را از روی چهره خود بردارید، خود واقعی تان بشوید و با کودک درون طرف مقابل به گفت وگو بنشینید. در این صورت عکس العمل های شگفت انگیزی از او خواهید دید. می بینید که او به یکباره تغییر چهره می دهد، با صدای بلند شروع به گریه می کند یا حرف ها و احساساتش را پشت سر هم بیرون می ریزد.

همه ما نیازمند توجه هستیم، اگر وقت کردیم گاهی هم سری به خودمان بزنیم!

ملیکا بهزادی