مردم از شهردار آینده تهران چه انتظاراتی دارند شورای شهر باید در انتخاب شهردار به چه ویژگی هایی توجه کند

نخستین ویژگی مورد انتظار از شهردار آینده, استراتژیست بودن اوست شهر بیش از اینکه به مدیر اجرائی نیاز داشته باشد به شهرداری استراتژیست نیاز دارد که بتواند برای عبور از گردنه های سخت مالی به ارائه نقشه راه مشخصی بپردازد شهردار منتخب شورای پنجم باید درک عمیقی از مسائل داشته باشد, راهبردها و سیاست های گذار از وضعیت بحرانی را بشناسد و با اتکا به این نقشه راه, در مسیر نجات حرکت کند

نخستین ویژگی مورد انتظار از شهردار آینده، «استراتژیست» بودن اوست. شهر بیش از اینکه به «مدیر اجرائی» نیاز داشته باشد به شهرداری استراتژیست نیاز دارد که بتواند برای عبور از گردنه های سخت مالی به ارائه نقشه راه مشخصی بپردازد. شهردار منتخب شورای پنجم باید درک عمیقی از مسائل داشته باشد، راهبردها و سیاست های گذار از وضعیت بحرانی را بشناسد و با اتکا به این نقشه راه، در مسیر نجات حرکت کند.

٢) معروف است که نهنگ را نمی توان در حوض نقره ای حیاط پرورش داد. نگاهی دیگر به این مسئله نیز صادق است. دیگر نمی توان انتظار داشت که مدیریت اقیانوس توفانی مسائل را به فرماندهی ماهی قرمز خوش خط وخال سپرد. مدیران کم تجربه که شهرداری را سکوی پرتاب خود بدانند به کار نمی آیند. ازاین روست که شهردار باید از مناصبی بالاتر به ساختمان شهرداری پای گذارده باشد و با تقوای مدیریتی که در پیش می گیرد در کوتاه مدت سودای کرسی های بالاتر را در سر نداشته باشد.

٣) شهردار آینده باید شخصیتی ملی بوده و توان هماهنگی (Coordination)، همکاری (Cooperation) و تشریک مساعی (Collaboration) گسترده ای با سطوح مختلف ملی و فراملی، برای تحول اساسی و برون رفت از مسائل توسعه شهری داشته باشد.

٤) شهردار آینده باید عمیقا از طیف حامیان اصلاحات نهادی و ساختاری باشد، مفهوم اصلاحات در مدیریت شهری را درک کند، به درک روشنی از ضرورت ها و راهکارهای بازسازی ساختاری نظام مدیریت شهری و نیز اصلاحات نهادی و قانونی مورد نیاز این حوزه دست یافته باشد.

٥) شهردار باید به خرد جمعی، گردش مدیران و فسادزدایی از بستر فعالیت مدیریت شهری معتقد باشد. چنین شهرداری خود را مستقل از کنش مدنی و نظرات شهروندان نمی بیند. در این صورت شهرداری از یک سو به واسطه نظرات مشورتی و تخصصی شورای اسلامی شهر، مراکز علمی و دانشگاهی، سازمان های مردم نهاد (NGO’s) و اتاق های فکر مشورتی مدیریت شهری اداره خواهد شد.

٦) شهردار باید معتقد به برنامه ریزی باشد و مسیر را برای برنامه محورکردن تمامی اجزای مدیریت شهری هموار کند. پایبندی به طرح جامع و تفصیلی، پیگیری اصلاح انحرافات اجرائی این طرح ها، مدنظر قراردادن برنامه های بازآفرینی شهری و نهایتا مبنا قراردادن برنامه های پنج ساله و عملیاتی شهر، برخی از این موضوعات است. روشن است که سامانه های نظارتی و کنترلی این برنامه ها باید در مشاوره و هماهنگی با شورای اسلامی شهر شکل گیرد و خاطره خودمحوری «شهرداران مخالف برنامه ریزی» برای همیشه زدوده شود.

٧) شهردار باید به ساختمان شیشه ای مدیریت شهری معتقد باشد و دفتر کار او اتاقی شیشه ای باشد که در تعامل گسترده با جامعه مدنی شکل می گیرد. ازاین روست که درهای ساختمان شهرداری باید روی یکایک شهروندان گشوده باشد. به این سان شهردار با درک عمیق در حوزه اقتصاد سیاسی فضا، تنها خود را وابسته به یکایک شهروندان می بیند و در گذار از مفهوم شهرداری رانتی، از وابستگی نهاد تابعه خود به صاحبان سرمایه می کاهد.

٨) شهردار باید حوزه سیاست شهری (Urban Politics) را به خوبی برای ارتقا از مدیر شهر به جایگاه هدایت شهری داشته باشد؛ مدیری که نه فقط کلیددار شهر، بلکه نماینده منافع عامه در عرصه های تصمیم سازی و مدیریتی است.

٩) شهردار آینده باید درک کاملی از ضرورت توسعه دیپلماسی شهری و ارتقای جایگاه فراملی شهر در شبکه بین المللی شهرها داشته باشد. از این طریق است که شهردار آینده یک دیپلمات شهری موفق و سفیر شهروندان خواهد بود و می تواند به محرومیت ها و تحریم های خودخواسته مدیریت شهری که ناشی از ضعف دانش و ناتوانی در حضور و نقش آفرینی در سطح ملی و جهانی است پایان دهد.

١٠) سرانجام شهردار نباید خود را در قامت مدیری عمرانی تصور کند. شهردار آینده باید تصویر جدیدی ارائه دهد که شهر به جای یک کارگاه بزرگ ساختمانی، پهنه شهری فعال و سرزنده ای باشد که برخوردار از شهروندانی سالم و اجتماعاتی پرشور، شکوفا و پررونق است. شهردار آینده به این سان، مسئول مدیریت حوزه های اجتماعی، زیست محیطی و اقتصاد شهری نیز خواهد بود و این موضوعات را باید به عنوان مأموریت های اصلی خود منظور کند.

احمد تنوری . فعال سیاسی