نظام پزشکی به سبک آمریکایی

نگاهی اجمالی به تاریخچه انجمن پزشکی آمریکا

این مقاله با هدف معرفی اجمالی تاریخچه مهم‌ترین انجمن پزشکی آمریکا (AMA) و روشن کردن سمت و سوی برخی حرکت‌ها و گوشه‌های تاریک فعالیت‌های علمی یا اجتماعی انجمن تدوین شده است...

طبق آخرین آمار، AMA در سال ۲۰۰۴ انجمن پزشکی آمریکا ۲۴۴۵۶۹ عضو داشته که این تعداد شامل پزشکان در حال کار یا بازنشسته و دانشجویان پزشکی است.

انجمن پزشکی آمریکا AMA در سال ۱۸۷۴ به وسیله پزشکان نخبه این کشور با هدف ارتقای مقام حرفه‌ای پزشک و دانش پزشکی تأسیس شد. این امر در آن سال‌های پرغوغا و آشفته بازار قرن نوزدهم که طبیبان هموپاتی و سایر طب‌های مکمل مدعی تولیت علم پزشکی بودند کار آسانی نبود، با وجود آنکه از بدو تأسیس رهبران انجمن مشتاقانه به هدف ارتقای استانداردهای آموزشی و عملی پزشکی، تنظیم روابط حرفه‌ای پزشکان و نمایندگی ارایه خدمات علمی به مردم می‌پرداختند. پنجاه سال پس از تاسیس AMA، این جمعیت از پشتیبانی قابل توجه پزشکان برخوردار نبود. در سال ۱۹۰۱ با ارایه طرح دکتر مک‌کورک، رییس وقت انجمن با ایجاد دفاتر نمایندگی محلی در ایالات متعدد که در واقع اجزای تشکیل‌دهنده ارگان مرکزی می‌شدند، AMA تجدید سازمان داده شد. نتیجه این تجدید سازمان افزایش چشمگیر عضویت انجمن از کمتر از ده هزار پزشک در سال ۱۹۰۰ در حدود هفتاد هزار در سال ۱۹۱۰ بود. در همان زمان و پس از آن حرکت‌ها جنبی به کمک این گسترش تشکیلات آمد.

به عنوان مثال شورای آموزش پزشکی که بر مدارس پزشکی و امکانات آن نظارت می‌کرد پس از مدتی عملا نقش حکم در سیاست‌گذاری‌های آموزش پزشکی را بر عهده گرفت. نشریه انجمن پزشکی آمریکا از برجسته‌ترین نشریات پزشکی این کشور شد و در کنار آن انجمن به چاپ دیگر نشریات تخصصی اقدام کرد. AMA انجمنی است کاملا مستقل از دولت که در یک نگاه کلی در تاریخچه خود همواره نسبت به آنچه گرایشات سوسیالیستی در نظام مراقبت‌های درمانی می‌خوانده مقاومت کرده است. در اواخر سال ۱۹۱۰ انجمن کمیته‌ای برای نظام اجباری بیمه تشکیل داد که به زودی منحل شد. در چندین دهه اول قرن بیستم AMA مخالف هر نوع سرمایه‌گذاری یا سیاستگذاری دولت در امر خدمات درمانی بود و آن را مداخله در روابط پزشک و بیمار تلقی می‌کرد. در دهه دوم قرن بیستم با طرح بیمه همگانی با پیشرفت جریان به یکی از مخالفان سرسخت این طرح بدل شد.

همچنین در طول سه دهه بعد انجمن در ارگان مرکزی خود به سردبیری موریس فیش‌بین همواره طرح‌های سلامت فدرال را که به نوعی برای بیمه‌های درمانی از طرف دولت حمایت می‌شدند و طرح‌های ابتکاری دیگر را محکوم و آن را خطری برای تخریب روابط سنتی پزشک و بیمار بر مبنای fee-for-service اعلام کرد. این اعتراضات با طرح بیمه سلامت ملی پرزیدنت ترومن در اواخر دهه چهل به اوج خود رسید. AMA قویا طرفدار نظام خصوصی خدمات درمانی بود. با وجود تمام مخالفت‌ها عاقبت رهبری و سیاستگذاران AMA در طی دهه ۶۰ و پس از آن با اکراه طرح‌های مدیکر (تامین خدمات رسانی سالمندان)، مدیکید (تامین خدمات درمانی نیازمندان) و سایر طرح‌هایی را که به نوعی راه نفوذ دولت در امر درمان را باز می‌کردند قبول کردند. در بیست و پنج سال آخر قرن بیستم با توجه به تغییر تمایلات فکری در اغلب پزشکان، نقش دولت فدرال، ایجاد بیمه‌های انتفاعی و انجام اصلاحات در ارایه خدمات درمانی انجمن به تدریج از مواضع محافظه‌کارانه قبلی خود فاصله گرفت. در هر صورت با توجه به تعداد زیاد اعضا و داشتن حمایت نیرومند سنتی AMA هنوز بازیگر اصلی در زمینه سیاستگذاری‌های خدمات درمانی ایالات متحده و بلندگوی حرفه پزشکی و پزشکان است.

● سایر فعالیت‌های انجمن

▪ سالانه در حدود یک میلیون دلار کمک‌ مالی به فارغ‌التحصیلانی اختصاص می‌دهد که به دلیل تحصیل پزشکی ده هزار دلار وام دارند.

▪ برخی پروژه‌های اطلا‌ع‌رسانی سلامت را از نظر مالی تامین می‌کند.

▪ از پروژه‌های تخصصی دانشجویان حمایت می‌کند.

▪ مبالغی به پروژه‌هایی که به نوعی خواهان تغییر سبک زندگی هستند مانند رژیم غذایی، ورزش، عادات خوب خواب اختصاص می‌دهد.

AMA که معتقد است قانون خطاهای پزشکی بیمار را در انتخاب یک نظام درمانی مناسب دچار مشکل می‌کند یکی از اولویت‌های فعالیت‌های خود را ایجاد تغییراتی در آرای جبران خسارت قرار داده است. در بسیاری از ایالت‌ها پزشکان متخصصی که تخصص آنها با ریسک بالاتری همراه است به ایالت‌هایی با قوانین میانه‌روتر نقل مکان کرده‌اند. به عنوان مثال در سال ۲۰۰۴ در نیمه جنوبی ایالت ایلی‌نویز حتی یک جراح مغز و اعصاب باقی نمانده بود. در ضمن انجمن در اعتراض به قانون دریافت خسارت در صورت درد یا آزار در طول درمان آن را وسیله‌ای در جهت افزایش بی‌مورد هزینه درمان و کاهش درآمد پزشکان می‌داند.

انجمن در یکی از تازه‌ترین فعالیت‌های خود از دیدگاه پزشکی به کمک گروه‌های نژادی یا عقیدتی می‌آید که معتقد است از خدمات درمانی برابر برخوردار نیستند. به عنوان مثال کمیته‌ای برای سلامت همجنس‌بازان (زن یا مرد)، دوجنسی‌ها و Transsexuals تشکیل داده است. در سال ۲۰۰۵ رییس AMA مطلبی برای کنفرانس سالانه انجمن پزشکی همجنس‌بازان فرستاد و از آن تاریخ این دو انجمن برای ارایه خدمات بهتر پزشکی به این افراد و انجام طرح‌های تحقیقاتی در ارتباط حرفه‌ای نزدیک بوده‌اند.

همه دولت‌ ایالات متحده اعلام کرده است حدود ۳۵ میلیون آمریکایی که بیشتر در مناطق روستایی هستند به خدمات درمانی دسترسی فوری ندارند. برای جبران این کمبود شانزده هزار پزشک باید در مناطق دورافتاده آمریکا مستقر شوند. یکی از مسوولان انجمن می‌گوید با اعمال محدودیت‌ها برای جذب پزشکان خارجی پس از حملات یازده سپتامبر ۲۰۰۱ و پس از آن، ژوئن ۲۰۰۷ در لندن که پلیس به نوعی پزشکان خارجی را مقصر دانست پر کردن جای خالی پزشکان در مناطق دورافتاده‌تر با اشکالاتی مواجه شده است که امکان دارد در آینده به بحران تبدیل شود.

انجمن با تایید بخشنامه‌ها و قطعنامه‌های دولتی حمایت خود از استفاده مناسب و غیربی‌رحمانه از حیوانات آزمایشگاهی در تحقیقات پزشکی را اعلام کرد. انجمن با نظر برخی گروه‌های حمایت از حیوانات یا قانونگذارانی که در پس منع استفاده از حیوانات آزمایشگاهی هستند مخالف است.

در مقاله‌ای که در ۱۱ جولای ۲۰۰۸ در نیویورک تایمز منتشر شد، انجمن پزشکان آمریکا رسما از سیاست‌های محدودکننده‌ای که در طول یک قرن در مورد پزشکان سیاهپوست اعمال کرد عذرخواهی کرد. تنها در دهه ۱۹۶۰ انجمن برعلیه طرز برخورد نژادپرستانه‌ای که از بدو تأسیس در سال ۱۸۷۴ بر آن سایه افکنده بود و براساس آن بدون موضع‌گیری رسمی برای عضویت پزشکان سیاهپوست در انجمن‌های محلی و ایالتی مانع وجود داشت موضع‌گیری کرد. در وب‌سایت رسمی AMA این خط‌مشی به این صورت تصریح شده است: «انجمن به دلیل سیاست‌های نژادپرستانه و ناعادلانه که در مورد پزشکان سیاهپوست اعمال می‌شده است عذرخواهی کرده و از تمام پزشکان جوامع اقلیت برای عضویت در انجمن و مشارکت در فعالیت‌های آن دعوت می‌کند.»

طبق آمار اعلام شده AMA کمتر از دو درصد اعضای انجمن و کمتر از سه درصد جمعیت یک میلیونی دانشجویان پزشکی آمریکا سیاهپوست هستند.

مترجم:‌ ابراهیم ابراهیمی

منبع: Encyclopedia