۱۳ اکتبر ۱۹۴۵ ـ ... و به این سان در ایتالیا مسئله «تشابه فکر» حل شد - صاحب عقیده «حکمرانی نوابغ و نخبگان»

«هاگارد پوند» اندیشمند، خطیب، نویسنده و شاعر معروف قرن ۲۰ ایتالیا که به حکومت نخبگان و نوابغ یک جامعه بر آن و محدود بودن مرزهای آزادی فردی معتقد بود ۱۳ اکتبر سال ۱۹۴۵ پس از این …

«هاگارد پوند» اندیشمند، خطیب، نویسنده و شاعر معروف قرن ۲۰ ایتالیا که به حکومت نخبگان و نوابغ یک جامعه بر آن و محدود بودن مرزهای آزادی فردی معتقد بود ۱۳ اکتبر سال ۱۹۴۵ پس از این که شنید دولت پس از جنگ در ایتالیا می خواهد بر اثر اصرار دولتهای فاتح اورا دستگیر و به جرم حمایت از حزب فاشیسم محاکمه کند و در جوّ آن زمان محکومیت او قطعی خواهد بود از وطن خود گریخت. وی ۱۳ سال از کشوری به کشور دیگر رفت و با برپاکردن مصاحبه های مطبوعاتی و ایراد نطق و دادن مقاله به روزنامه ها تلاش کرد تا ثابت کند که اگر نظرات فلسفی او با عقاید حزب فاشیسم حاکم بر ایتالیای آن زمان مطابقت داشته، گناه از او نبوده است. وی با دولت این حزب همکاری عملی نداشته بلکه مشابهت فکری بوده و داشتن یک فکر بخصوص و طرح آن نباید جرم محسوب شود. اگر کسی و یا دولتی مخالف یک فکر است باید آن را رد کند نه این که صاحب فکر را پیش از دست زدن به عمل بگیرد و مجازات کند.

این تلاشها، به علاوه ارسال چند نامه از سوی «هاگارد» به پارلمان ایتالیا سبب شد که کمیسیون امور قضایی این پارلمان بر یک لایحه قضایی که در جریان رسیدگی بود تبصره ای اضافه کند که عمل به یک فکر غیر قابل قبول جرم است، نه فکر و صاحب آن و با قانون شدن این تبصره، «هاگارد» به وطن بازگشت. وی در لحظه بازگشت به وطن پس از آن که خود را در حلقه محاصره خبرنگاران دید باز به دفاع از عقیده اش که آزادی فردی باید محدود باشد و اگر نوابغ و نخبگان حکومت کنند مشکلات از میان برداشته خواهد شد پرداخت و زدن این حرفها را تا پایان عمر، برغم این که بعضی ها عقاید وی را به عقاید هیتلر تشبیه می کردند و پاره ای از کشورها او را به خاک خود ممنوع الورود کرده بودند ادامه داد.

هاگارد در آخرین میز گردی که شرکت کرده بود گفت: اگر نوابغ و نخبگان بد هستند چرا مردم این همه تلاش می کنند که بهترین جرّاح شهر را برای عمل خود بیابند؟. سرنوشت فرد و کشور با هم فرق ندار؛ باید بهترین های جامعه برای نمایندگی انتخاب شوند و ....