فیلم ضعیف آقای خاص

"زنان ونوسی، مردان مریخی" داستان مردی است که به دلیل گردش های دوستانه همسرش، مجبور به انجام کارهای خانه است. زن در یکی از گردش های خود و به هنگام اسکی، از یک بلندی، سقوط کرده …

"زنان ونوسی، مردان مریخی" داستان مردی است که به دلیل گردش های دوستانه همسرش، مجبور به انجام کارهای خانه است. زن در یکی از گردش های خود و به هنگام اسکی، از یک بلندی، سقوط کرده و زیر برف ها مدفون می شود. بعد از مدتی، همسر او که امین حیایی نقشش را بازی می کند، به سراغ زن مطلقه ای رفته و با او ازدواج می کند فارغ از اینکه نمی داند همسر اولش زنده است و روزی باز می گردد و حال او مجبور است با دو همسر قانونی خود در زیر یک سقف زندگی کند. "زنان ونوسی، مردان مریخی" علیرغم اینکه قصد نشان دادن فضاهایی کمیک را دارد اما نتوانسته از ابزارهای مناسبی که در اختیار دارد، استفاده بهینه ای را به عمل آورد و در اینجاست که ضعف شدید فیلمنامه خود را به شکل واضحی نشان می دهد. فیلمنامه این کار، با وجودی که آن فضاسازی های خوب را برای رخ دادن حوادث آماده می کند اما نمی تواند برای کاراکترهای خود مسئولیت های کمدی خاصی را تعریف نماید. ضمن اینکه هم سوژه داستان و هم روایت خطی آن کلیشه ای و تکراری است. فارغ از این مشکل، فیلمنامه با نوعی بی منطقی حاد مواجه است. آسمان و ریسمان بافتن های نویسندگان کار توجیهی جز جلو رفتن داستان ندارد و بر این مبنا، هیچ توجهی به جایگاه درک مخاطب نمی شود.

بعنوان مثال نقش اول زن فیلم، در اثر اسکی زیر برف ها مدفون می ماند و پس از چند هفته سالم و زنده از زیر آن همه برف خلاصی یافته و به سراغ همسرش می رود. حوادثی این چنینی در فیلم، نمی تواند نوید یک کمدی موفق و سرگرم کننده را به ما بدهد. ضمن اینکه ما در این فیلم با تحلیل دقیقی از کاراکترهای داستان مواجه نمی شویم. سعید (امین حیایی) را در قسمت ابتدایی فیلم، فردی دست پاچه می بینیم که برای ساده ترین کارهایش نیز شلنگ و تخته می اندازد اما همین فرد، بدون هیچ پیش زمینه ای،چشم در چشم همسر اولش می ایستد و تحکمی نشان می دهد که نه در هیبت اوست و نه می تواند تعریف مناسبی از شخصیت او داشته باشد.نقش اول زن نیز با چنین مشکلی روبروست در حالی که نقش "شیلا خداداد" نیز به شدت از این نقصان رنج می برد. "زنان ونوسی،مردان مریخی" آن فیلمی نبود که ما از سینمای "کاظم راست گفتار" انتظار داشتیم.سینمای او همواره با سوژه هایی تازه و روایتی یکدست و سلیس همراه بود اما آنچه ما در این فیلم می بینیم، شوخی های کم رنگ و سخیفی است که هیچگاه ذهن ما را به سمت سینمای راست گفتار متمایل نمی کند.

نویسنده : مجتبی اردشیری