هفت رهنمود برای بالا بردن کارایی افراد در سازمان

۱ – علاقه به شغل: نوع حرفۀ اکثر کارمندان به مدرک تحصیلی و تخصص آنها هیچ ارتباطی ندارد، در نتیجه باعث عدم علاقه کارکنان به حرفه و سازمان می شود. فرد خود را با سازمان یکی نمی داند …

۱ – علاقه به شغل: نوع حرفۀ اکثر کارمندان به مدرک تحصیلی و تخصص آنها هیچ ارتباطی ندارد، در نتیجه باعث عدم علاقه کارکنان به حرفه و سازمان می شود. فرد خود را با سازمان یکی نمی داند و یا ممکن است به خاطر فرار از بیکاری به ناچار در این سازمان مشغول به کار شده باشد.

۲ – عدم فشار و تحمیل از طرف مدیران و سرپرستان: ایجاد روابط انسانی در سازمان ها یکی از مشوق های اصلی می باشد که در مطالعات مختلف، این مسأله به اثبات رسیده است. این در حالی است که ما در سازمان ها شاهد تحمیل و اجبار از طرف فرادستان هستیم. مدیران مایل هستند که بر زیردستان خود تسلط داشته باشند در صورتی که وظیفه اصلی هر مدیر نه نفوذ بر زیردستان بلکه رهبری است تا بتواند بر دیگران تأثیر بگذارد.

۳ – دخالت کارکنان در تصمیم گیری های سازمان : کارکنان یک سازمان باید احساس کنند که مفید هستند و سازمان به آنها احتیاج دارد. خود و سازمان را یک واحد در نظر بگیرند و اهداف سازمان را از آن خود بدانند. در این صورت با مشارکت در تصمیم گیری می توانند به مدیران عالی کمک کنند.

۴ – تخصص در زمینه شغلی : مشکل بیشتر کارمندان این است که در سمتی غیر از آنچه که تخصص دارند مشغول به فعالیت هستند، مخصوصا" در رشته های فنی که تخصص حرف اول را می زند. به عنوان مثال یک لیسانس ریاضی نمی تواند کار یک مهندس کامپیوتر را انجام دهد.

۵ – امکانات ، وسایل و شرایط اولیه برای کار: در رشته های آزمایشگاهی و فنی نیاز به یک سری امکانات اولیه برای توسعه کاری می باشد که نقش اساسی در کارایی افراد دارد.

۶ – ساعات متناسب با نوع کار: طولانی بودن ساعت کار باعث ایجاد خستگی، کم کاری و پرخاشگری در افراد می شود. در صورت طولانی بودن ساعت کار و خستگی مفرط، افراد هیچ علاقه ای برای انجام دادن کار ندارند و از زیر کار شانه خالی می کنند یا وقت خود را هدر می دهند.

۷ – هر فرد باید دارای یک شغل باشد: مشکل عمده کشور ما، بخصوص در چند سال اخیر چند شغله بودن افراد اعم از کارمند، معلم، دانشجو و ... است. به همین دلیل، مردم ما تمام انرژی خود را صرف یک کار مشخص نمی کنند و به کارهای مختلفی مشغولند. در نتیجه دیر سرکار می آیند و زودتر می روند و توجه و دقت کافی به حرفه خود ندارند.

بطور کلی می توان گفت مدیران نقش حیاتی در رهبری، هدایت و کارآمدی در سازمان دارند و می توانند با ایجاد یک محیط دوستانه، ایجاد علاقه در کارکنان و توجه به نیازهای مادی و معنوی آنها، رضایت شغلی آنها را جلب نمایند تا اهداف سازمان بهتر تأمین شود و سازمانی پویا با حداکثر کارایی مطلوب داشته باشند.