اسکیت برد

اسکیت‌بُرد یا تخته اسکیت وسیله ورزشی کوتاهی‌است که از یک کفی و چهار قرقره تشکیل می‌شود؛ اطلاعات دقیقی از چگونگی اختراع تخته اسکیت در دست نیست؛ هر چند شواهد کافی وجود دارد …

اسکیت‌بُرد یا تخته اسکیت وسیله ورزشی کوتاهی‌است که از یک کفی و چهار قرقره تشکیل می‌شود؛ اطلاعات دقیقی از چگونگی اختراع تخته اسکیت در دست نیست؛ هر چند شواهد کافی وجود دارد که نشان دهد نخستین تخته اسکیت در سال‌های بین ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۸ ساخته شده است. در گذشته تخته‌های اسکیت به شیوه‌ تخته‌های موج‌سواری و از چوب و فلز ساخته می‌شد، و در شکل آن هیچ‌گونه فرورفتگی‌ای وجود نداشت. چرخ‌ها در گذشته از فولاد و با ترکیب خاک رس ساخته می‌شدند و قرقره‌ها از استحکام کمتری برخوردار بودند. هر تخته اسکیت از چندین قسمت تشکیل شده است.

کفه:

کفه تخته اسکیت چنین ساخته می‌شود که چوب افرا را می‌آورد و به شیوه‌ای متورقانه روی‌هم قرار می‌دهند تا ورقه ورقه و طبقه‌طبقه دیده شود و حالتی مدور و هفت‌لا بگیرد. البته در ساخت کفه از پشم‌شیشه، خیزران، انگرتیانه، کولار و حتی پشم الماس بی‌فروغ نیز استفاده شده است؛ علت استفاده از چنین موادی در ساخت کفه البته افزایش قوت و سخت‌پایی یا همان استحکام و سختی تخته اسکیت است. پهنای کفه‌ها در تخته‌های اسکیت امروزینه، ۷ تا ۹ اینچ انگلیسی است که معادل با ۸۷/۱۷ تا ۸۶/۲۲ سانتی‌متر است. درازای کفه‌های تخته اسکیت بر اساس نمونه‌های پذیرفته شده فدراسیون اسکیت، بین ۲۸ تا ۳۳ اینچ معادل ۱۲/۷۱ تا ۸۲/۸۳ سانتی‌متر است. البته انتخاب نوع اسکیت بر اساس درازا و پهنای کفه آن به ترجیح کسی بستگی دارد که می‌خواهد از آن اسکیت استفاده کند؛ مثلا اسکیت‌سواران خیابانی بیشتر ترجیح می‌دهند که سوار بر اسکیتی شوند که ۵/۷ تا ۸ اینچ(تقریبا معادل ۱۹ تا ۲۰/۳۲ سانتی‌متر) پهنا دارد؛ و عموما اسکیت‌‌سواران کفه پهن را ترجیح می‌دهند زیرا که دوام و پایداری آن بیشتر است. گروهی از اسکیت‌سواران ممکن است از درازتخته[لانگ‌بورد] استفاده کنند؛ در درازتخته، کفه طویل‌تر است. تخته‌های اسکیتی که پیشینیان در بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ می‌ساخته‌اند، عموما پهن‌تر بوده است. پیش از سال ۱۹۷۰، تقعر در کفه اسکیت وجود نداشت، اما از سال ۱۹۸۰ به بعد تقعر در کفه اسکیت به وجود آمد که به معنی همان فرورفتگی است.

قرقره‌ها:

دو قرقره عموما به کفه تخته اسکیت متصل شده‌اند. جنس این قرقره‌ها از آلیاژ فلزهای گرانبهاست. قرقره‌ها چرخ‌ها را به کفه‌ اصلی متصل می‌کنند. قرقره‌ها از دو بخش تشکیل شده‌اند؛ قسمت زیرین قرقره‌ها به کفه اصلی پیچ شده‌اند؛ و در حقیقت پایه فولادی پیش‌ساخته شده چدنی است که در زیر آن یک چنگک آویخته است. محور انتقال از طریق چنگگ به کار انداخته می‌شود. بین قرقره زیربنایی و چنگگ، غلاف حیله‌گردان واقع است؛ در آنجا همچنین ابریشم‌های ساینده و پولک‌های رزین و نیز حلقه ضامن وجود دارد؛ بدینسان است که ساز و کار تشک‌گونه‌ای برقرار می‌گردد. هر قدر که عایق برنجی یا فلزی، نرم‌تر باشد، گرداندن آن آسان‌تر است. زبانه قبل‌پیچی مشابه میله بازی بولینگ وجود دارد، که وظیفه‌اش ایصال این اجزاء به هم است.

چرخ‌ها:

در انواع اندازه‌ها و شکل‌ها وجود دارند تا برای سبک‌ها و سیاق‌های تخته‌های اسکیت متناسب باشند. اندازه‌های بزرگ‌تر چرخ‌ها که از ۶۵ تا ۹۰ میلی‌متر هستند، سریع‌تر می‌چرخند، و آسان‌تر در پریدگی‌های پیاده‌رو حرکت می‌کنند. اندازه‌های کوچک‌تر مثل ۴۸ تا ۵۴ میلی‌متر تخته را به زمین نزدیک‌تر می‌دارند و باعث می‌شوند که نیروی کمتری برای شتابانیدن تخته نیاز باشد. چرخ‌ها از حیث سختی هم متفاوت هستند. یکای اندازه‌گیری سختی چرخ‌ها در تخته اسکیت، دورومتر است. بعضی اسکیت‌بردها ریل هم دارد.