احساس پدرانه همپای حس مادرانه

شانه های بزرگش شروع کرد به لرزیدن همه هاج و واج مانده بودند که او که تا این لحظه خم به ابرو نیاورده بود و تا این سن, کسی گریه اش را ندیده بود او که یک مرد بود و عادت داشت به سنگ زیرین آسیا بودن چطور جلوی چشم همه, صورتش را دانه های اشک پر می کرد

شانه‌های بزرگش شروع کرد به لرزیدن؛ همه ‌هاج و واج مانده بودند که او که تا این لحظه خم به ابرو نیاورده بود و تا این سن، کسی گریه‌اش را ندیده بود؛ او که یک مرد بود و عادت داشت به سنگ زیرین آسیا بودن؛ چطور جلوی چشم همه، صورتش را دانه‌های اشک پر می‌کرد؟!

او قرار بود همین امروز و فردا از آستانه مرد بودن و شوهر بودن بگذرد و کسی به نام «بابا» صدایش کند اما یک حادثه دیگر باز او را در آستانه این در نگه داشت. روزها گذشت تا خودش از آن روزها گفت - البته با چشمان خیس و شانه‌هایی که می‌شد لرزش را در آنها دید- از آن روزها که همه در فکر دلداری دادن به مادری بودند که کودکش از دست رفته بود، اما کسی او را نمی‌دید؛ غافل از آنکه او هم پدری بود که از این غصه درد می‌کشید...

این قصه، بهانه‌ای شد تا با شما از «فراموشی» بگوییم؛ از «فراموشی احساس پدرانه»، احساسی که هم‌پا و هم‌سنگ احساس مادرانه وجود دارد و می‌تواند وجود داشته باشد اما گاهی فراموش می‌شود و گاهی نادیده گرفته می‌شود.

● آغاز احساس پدری

این تصوری اشتباه است که مردها با تولد نوزاد احساس پدری‌شان متولد می‌شود؛ در حالی که یک مرد همچون یک زن –البته با در نظر گرفتن تفاوت جنس احساس‌هایی که دارند– احساس پدری را قبل از تولد نوزاد در خود دارد و او هم همچون مادر «نه ماه» سخت را می‌گذراند که اگر غیر از این باشد، غیرطبیعی است و خود نشانه‌هایی از وجود مشکل در روابط زن و شوهر قبل از تولد فرزند و مشکلاتی احساسی با فرزند در راه است. با همه اینها بعضی از تحقیقات هم نشان داده مردها با دیدن فرزندشان هیجان‌زده و عاشق می‌شوند، برای بعضی‌ها این حس فوری حتی با شنیدن خبر پدر شدن پدیدار می‌شود. برای برخی دیگر به آغوش کشیدن فرزندشان چنین حسی را در پی خواهد داشت.

● کمک برای پدر شدن

مردان برای پدر شدن احتیاج به کمک اطرافیان و حتی متخصصان دارند تا جایی که در بعضی نقاط دنیا گروه‌هایی به نام «گروه پدران» وجود دارد که در آن افرادی که قرار است به زودی پدر شوند ثبت‌نام کرده و با مسایل علمی در رابطه با نوع رفتار با همسر قبل و پس از فارغ‌ شدن و تربیت فرزند خود آشنا می‌شوند. حتی هرگاه پزشک جلسه‌ای برای توضیح آمادگی‌های لازم برای فارغ شدن و روزهای پس از آن برای خانم‌ها برگزار می‌کند، همسر باید حضور داشته باشد. واقعیت این است که همه این موارد کمک می‌کند تا هم پای احساس مادرانه احساس پدری هم شروع به رشد کند. وقتی پدر نقش فعالی را در طول بارداری همسرش بر عهده گیرد، احساس نزدیکی عاطفی بیشتری با همسر داشته و مسوولیت روانی بیشتری در در زندگی کودک در حال رشد خود حس می‌کنند.

● پدرهایی که می‌ترسند

جالب است بدانید در بعضی موارد بین مردان و بچه‌هایشان احساس حسادتی پیش می‌آید که از قبل تولد آنها را درگیر می‌کند و موجب ایجاد ترس و دلهره در آنها می‌شود. آنها نمی‌دانند کودکی که به دنیا خواهد آمد چه جایگاهی را در روابط زناشویی آنها اشغال خواهد کرد؟ درک این موضوع که همسر آنها، مادر فرزندی در آینده نزدیک می‌شود که ممکن است عضو جدید را به او ترجیح دهد این مساله را بغرنج‌تر می‌کند چرا که آنها این حس را به‌طور غیرمستقیم بروز می‌دهند؛ مثلا با بی‌توجهی به همسر یا کودک در راه. هرچند ریشه این مشکل در بسیاری از اوقات در کودکی و نوجوانی پدر‌ها وجود دارد و از کمبود محبت و یا از دست دادن والدین سرچشمه می‌گیرد اما می‌توان با مراجعه به مشاوران خانواده، گفتگوی شفاف درباره مشکلی که وجود دارد آن را قبل از رسیدن به جاهای باریک حل کرد.

● اجتماعی متفاوت - پدری متفاوت

یکی از عوامل اساسی در اینکه آدم‌ها چه نگاهی به نقش همدیگر داشته باشند جامعه است. جامعه است که به ما می‌آموزد یک پدر چه وظایفی دارد و یک مادر، چه وظایفی. وقتی در جامعه‌ای به ما تفهیم ‌شود که پدر صرفا نقش تامین‌کننده احتیاجات مادی را بر عهده دارد و بر صدر خانه می‌نشیند و حرف او تنها حرف گفته شده در خانواده است و بیشترین زمان را در خارج از خانواده می‌گذراند دیگر چگونه می‌توان انتظار داشت رابطه‌ای گرم و صمیمی بین او و اعضای خانواده برقرار شود؟ و یا وقتی جامعه به زنان و مردان این گونه تلقین می‌کند که تمام دردها و حتی شادی‌های دوران بارداری تنها برای زن است جز پدید آمدن شکاف بین زن و مرد و بعدش بین پدر و فرزند چه انتظاری می‌توان داشت؟ همین موارد است که امروزه باعث شده در کشورهای پیشرفته، مردان قدم به قدم با زنان در دوران بارداری همراه شوند و حتی بریدن بند ناف کودک را به دست پدر می‌سپارند تا از یک طرف او همراه مادر فرزندش باشد و نقش حامی را در سخت‌ترین لحظه هم ایفا کند و از طرف دیگر، خودش به تدریج وارد دنیای پرپیچ و خم پدری ‌شود.

در این بین تلویزیون و رسانه‌های جمعی نقش به‌سزایی در ساخت تصویر ذهنی که بعدها شکل عملی به خود می‌گیرد، دارد. چنانچه در سال‌های اخیر، شاهد فیلم‌های خارجی بسیاری بوده‌ایم که تلاش کرده‌اند این نقش را در جنبه مثبت خود به تصویر بکشند و این در حالی است که در رسانه‌های داخلی و پر اهمیتی چون تلویزیون نه تنها از این نقش غفلت شده که حتی در فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی بسیاری مردان و پدران به گونه‌ای منفی به تصویر کشیده شده‌اند.

مردانی که خیانت به خانواده، بی‌توجهی به فرزندان و همسر را جایگزین وظیفه اصلی خود کرده‌اند درحالی که واقعیت چیز دیگری است.