آب زمزم، جام طاعت

آب زمزم آبی است که به برکت دودمان ابراهیم خلیل جوشید و هنوز هم بعد از چند هزار سال می‌جوشد، با آن که مکه معظمه، سرزمین برف و باران فراوان نیست. گر چه چاهها و قنات‌های دیگری افزوده …

آب زمزم آبی است که به برکت دودمان ابراهیم خلیل جوشید و هنوز هم بعد از چند هزار سال می‌جوشد، با آن که مکه معظمه، سرزمین برف و باران فراوان نیست. گر چه چاهها و قنات‌های دیگری افزوده شده، لیکن آب زمزم بعد از چند هزار سال همچنان می‌جوشد و شایسته است که زائر خانه خدا بعد از طواف و نماز طواف مُشرِف بر زمزم شود و مقداری از آب آن را بنوشد.

مستحب است انسان بعد از طواف و نماز آن، کنار چاه زمزم برود و مقداری از آب آن بنوشد، مقداری هم بر سر و روی خود بریزد و به آن تبرّک جوید.(۱)

امام سجاد (علیه السلام) از شبلی پرسید: «آیا اشراف بر آب زمزم پیدا کردی و مقداری از آب زمزم نوشیدی؟ در هنگام اِشراف و نوشیدن و هنگامی که بالای آن چاه آمدی به این قصد بودی که خدایا هر چه طاعت تو است پذیرفتم و هر چه معصیت است ترک کردم؟

شبلی جواب داد: نه.

حضرت فرمود: پس تو اشراف پیدا نکرده‌ای.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) زمانی که در مکّه بودند، شخصاً از آب زمزم استفاده می‌کردند و وقتی هم که در مدینه حضور داشتند زائرانی که از مکه برمی‌گشتند، آب زمزم را برای آن حضرت هدیه می‌آوردند و وجود مبارک رسول خدا آن را به عنوان هدیه قبول می‌کردند.(۲)

امام سجاد (علیه السلام) از شبلی پرسید: «آیا اشراف بر آب زمزم پیدا کردی و مقداری از آب زمزم نوشیدی؟ در هنگام اِشراف و نوشیدن و هنگامی که بالای آن چاه آمدی به این قصد بودی که خدایا هر چه طاعت تو است پذیرفتم و هر چه معصیت است ترک کردم؟

شبلی جواب داد: نه.

حضرت فرمود: پس تو اشراف پیدا نکرده‌ای.

زائر بیت الله که به اسرار حجّ آگاه است وقتی آب زمزم را بر سر و سینه یا در کام خود می‌ریزد، درک می‌کند که «خدایا! من جام طاعت نوشیدم و جام معصیت را ترک کردم.»

پی‌نوشت‌ها:

۱ـ شهید اول، لمعه، کتاب الحج، القول فی السعی و التقصیر.

۲ـ وسائل الشیعه، ج۹، ص ۵۱۲ ـ ۴۸۰/ وافی، ج۱۲، ص۷۹ .

منبع:

برگرفته از کتاب عرفان حج،‌آیهٔ‌الله جوادی آملی .