نوای وحی

محمد (ص)دیباچه زرین کتابی بود که کلماتش جوشیده از«وحی» وفرودآمده از«عرش» ونازل شده از«ملکوت» بود. محمد(ص)مبعوث شد تابر کویر تشنه جانها آبی رساند، وبا مهر وعطوفت آشتی دهد.آمد، تاپیام …

محمد (ص)دیباچه زرین کتابی بود که کلماتش جوشیده از«وحی» وفرودآمده از«عرش» ونازل شده از«ملکوت» بود. محمد(ص)مبعوث شد تابر کویر تشنه جانها آبی رساند، وبا مهر وعطوفت آشتی دهد.آمد، تاپیام آسمانی خود رابرتمامی زمینیان نمایان کند. وجهل و نادانی را از محیط زندگی مردم بزداید.

محمد (ص)برفراز غار حرا به رسالت مبعوث شد ، وبار تعالی بر جان او«اقرا»را روان ساخت. پیامش را رستگاری، سلاحش را اسوه حسنه ، امیدش یاری حق ونگاهش به آینده روشن نمود.

درآن زمان که محیط غم زده عربستان پراز تاریکی بود ،نور وجود رسول خدا مهرگستر برتمامی جزیره العرب شد ،محمد(ص) به همراه علی(ع) راه دشوار هدایت راآغاز کرد. و جانها ی خسته را امید بخشید. نور وجود محمد(ص)در چهل سالگی به بعثت رسید. وجه زیبا علی(ع) یاری دهنده اوشد.فضای پرزهیاهوی جزیره العرب احتیاج به نسیم جانفزای داشت تا ابرهای مادیگرایی را بشوید وعطر دل انگیز معنویت را به مشام برساند.درزیباترین توصیف در مورد بعثت نبی مکرم اسلام سخنان مولا علی(ع) بیش از هرمطلب دیگری گویاتر وشفاف تر است که فرموده اند: « خداوند رسولش محمد(ص) را در زمانه ای فرستاد، که فاصله قطع رسالت های آسمانی ووحی الهی به درازا کشیده بود، امت ها به خواب غفلت و بی خبری فرورفته بودند، فتنه ها کمر به فسادپراکنی وتباهی آفرینی بسته بودند، نظام کارها از هم گسسته بود، آتش جنگ ها شعله می کشید، دنیا تیره بود، فریبکار، خزان زده بودویاس آفرین وبی برگ وبار! خشکسالی معنویت بود وقحطی حقیقت. نشانه های هدایت فرسوده وپرچم های گمراهی افراشته بود. چهره دنیا ، بر مردم عبوس گشته بود.حتی دنیا طالبان نیز از سیمای روزگار ، بر می آشفتند.

روزگاری بود، میوه اش « فتنه» خوراکش مردار وکسب وکارش آلوده، در دل ها هراس بودودر کف شمشیر۰۰۰که خداوند ، پیامبرش را برانگیخت۰۰۰»

اینک که سال۱۳۸۵ را با عطر وجود پیامبر اعظم عطرآگین کرده ایم چه خوب است که دریای وجودمان را آکنده ازیاد اسوه حسنه( پیامبر خاتم (صلی ا۰۰۰) نمائیم.

نام بلندش بر بام جهان بلند باد.

فاطمه چراغعلی