برگی از دفتر خاطرات

باد می وزد. موهایم را نوازش می دهد. گوشواره هایم از گوش هایم آویزان است. نور آفتاب بر سرم می کوبد. بدنم گرمایش را با تمام وجود حس می کند. سایه ای ندارم. دیدگانم از تابش خورشید سیاهی …

باد می وزد. موهایم را نوازش می دهد. گوشواره هایم از گوش هایم آویزان است. نور آفتاب بر سرم می کوبد. بدنم گرمایش را با تمام وجود حس می کند. سایه ای ندارم. دیدگانم از تابش خورشید سیاهی می رفت. کم کم باد شدید می شود. موهای زرد شده ام را می ریزد. گوشواره های اناری من را به زمین می اندازد. تنه قهوه ای ام دیگه گرمای شدید را حس نمی کند. هوا چقدر خنک شده است. آه مثل این پاییز از راه رسیده است.

فاطمه مهدوی یگانه. اول دبیرستان. آبیک قزوین