جودو به شرط سلامت

جودكار باید بدن خود را برای انجام مهارت های جودو آماده كند گرم كردن مناسب بدن, بهترین راه برای جلوگیری از صدمه در هنگام تمرین هر ورزشی است مخصوصا ورزشی مانند جودو كه شامل مهارت های رزمی و جنگیدن است

جودو به شما یاد می‌دهد كه چگونه هر مشكلی را با لیاقت و كارآیی و بدون استفاده از تمام انرژی خود، حل كنید.

ورزش جودو از ورزش باستانی سامورایی ریشه گرفته است و در آن، از گلاویز شدن و گرفتن یقه استفاده می‌شود. در سال ۱۸۸۲ یك استاد جوان به نام جیگارو كانو، سبك خودش را ابداع كرد و آن را <كودوكان> نامید. كانو بعدها ترجیح داد كه به هنر رزمی كه ابداع كرده بود، جودو بگوید.

جودو به معنی <روش آرام یا نرم> است. كانو این نام را انتخاب كرد چون می‌خواست شاگردانش نه تنها در هنرهای رزمی مهارت پیدا كنند بلكه راه و روش زندگی كردن آرام را نیز بیاموزند. در ورزش جودو از تكنیك‌های پرت كردن، گیر انداختن، به حال خفگی انداختن، قفل كردن مفاصل و تسلیم كردن حریف استفاده می‌شود. در ورزش جودو، هیچ ضربه مشت یا لگدی زده نمی‌شود، به همین دلیل این ورزش با ورزش‌های رزمی دیگر فرق می‌كند. جودو روش بسیار جالبی برای دفاع كردن از خود است. جودو به ورزشكار می‌آموزد كه از درگیری اجتناب كند و دنبال راه حل دوستانه برای حل اختلافات باشد. جودو به شما یاد می‌دهد كه چگونه هر مشكلی را با لیاقت و كارآیی و بدون استفاده از تمام انرژی خود، حل كنید.

وقتی كانو این ورزش را ابداع كرد،‌ می‌خواست شاگردانش از آن در همه موارد زندگی بهره ببرند. اول اینكه جودو یك ورزش فیزیكی برای كسانی است كه می‌خواهند بدنی ورزیده داشته باشند. با تمرین كردن، شخص می‌تواند هم نیرو و هم قابلیت انعطاف خود را افزایش دهد. در حین تمرین مهارت‌های جودو بدن قوی‌تر و همچنین موجب تقویت قلب و عروق می‌شود. جودوكاران می‌توانند سریع‌تر از دیگران تمركز حواس پیدا كنند و سطح تمركز خود را بالا ببرند. این قابلیت‌ها فقط هنگام تمرین جودو استفاده نمی‌شود بلكه در محل كار نیز، باعث كارآیی بهتر جودوكار می‌شوند. در خلال تمرین جودو جودوكار یاد می‌گیرد كه چگونه زیر فشار خود را آرام نگه‌دارد. این قابلیت می‌تواند روی هر چیز در زندگی مانند آرامش دادن به شخص در هنگام مواجهه با مشكلات زندگی تاثیر بگذارد و مفید باشد.

آموزش تقویت ذهن در جودو، قابلیت انعطاف تفكر را به دانشجو می‌آموزد تا جودوكار روشنفكرانه‌تر در برابر مسائل زندگی عمل كند. این طور فكر كردن، جودوكار را از فشارهای عصبی دور می‌كند، به او آرامش می‌دهد و فشارخونش را در سطح پایین نگه می‌دارد. هنگام تمرین جودو خیلی از افراد خجالتی توانایی پیدا می‌كنند تا با مردم دیگر ملاقات كنند و هدف‌هایی برای خود در نظر بگیرند و كارهای بزرگ‌تری به انجام برسانند. بالاخره، یكی از مفیدترین ارزش‌های یادگیری جودو، كسب توانایی برای دفاع از خود است. یادگرفتن جودو این قابلیت را به اشخاص ضعیف و كوچك می‌دهد تا از خود در برابر حریف‌های بزرگ‌تر و قوی‌تر دفاع كنند. جودو درشكل دفاع از خود، تكنیك‌های مشت، لگد و بلوك كردن را نیز یاد می‌دهد.

● سیستم درجه‌بندی جودو

جیگاروكانو یك سیستم درجه‌بندی كمربند مدرن را برای ورزش جودو انتخاب كرد. كانو درجات كمربند را به دو سطح تقسیم كرد: <كیو> و <دان>

▪ <كیو> معمولا به كلاس كمربند اطلاق می‌شود و مربوط به آموزش‌های اولیه است. كسانی كه دارای درجه كیو هستند به نام <مودانشا> شناخته می‌شوند كه معنی آن شخصی بدون درجه است.

▪ <دان> معمولا به درجه كمربند اطلاق می‌شود و به درجه آموزش مربوط است. دان ۱۰، بالاترین درجه در جودو است. در جودو كسانی كه دارای درجه دان هستند به نام <یودانشا> شناخته شده‌اند كه معنی آن شخص دارای درجه است..

● تجهیزات

یكی از تجهیزات لازم آموزش جودو، تشك مخصوص جودو است. تشك باید دارای ضخامت كافی باشد تا وقتی كه جودوكار به زمین پرتاب می‌شود، دچار صدمه نشود. تمام مهارت‌های جودو می‌تواند روی تشك تمرین شوند. لوازم دیگر جودو، لباس مخصوص تمرین جودو است كه به آن جودوگی گفته می‌شود. قسمت بالای یونیفورم از پارچه كتانی دولا دوخته شده تا به هنگام كشیدن حریف پاره نشود. شلوار جودو هم معمولا محكم و در قسمت زانو دارای وصله است تا زود ساییده نشود. بالاخره قسمت آخر لباس جودو، كمربند مخصوص است كه روی یونیفورم بسته می‌شود و از پارچه كتانی كه چند بار تا شده تا استحكام آن زیاد شود و به راحتی پاره نشود، دوخته شده است.

● افتادن‌ها

افتادن‌ به روش امن و بی‌خطر از ضروریات تمرینات جودو است. فراگیران اگر قادر به افتادن به روش امن نباشند، نمی‌توانند جودو را به طور صحیح یاد بگیرند.

دو روش اصلی ضربه زدن به تشك و غلتیدن در هنگام اتفادن در جودو مورد استفاده قرار می‌گیرد: وقتی جودوكار پرتاب می‌شود، از تكنیك ضربه زدن به تشك استفاده می‌كند. منظور از ضربه زدن به تشك در هنگام افتادن، جذب بیشتر نیرو به وسیله پخش كردن آن در سطح وسیع‌تر است. وقتی كه افراد تعلیم ندیده به زمین می‌افتند معمولا دست‌های خود را برای نگه‌داشتن خودشان دراز می‌كنند. وقتی این كار را انجام می‌دهند تمام وزن بدنشان روی‌ دست‌ها متمركز و فشار زیادی روی آنها وارد می‌شود كه این فشار مسبب ایجاد صدمات و شكستگی است. استفاده از تكنیك صحیح افتادن باعث افتادن امن و درد كمتر می‌شود.

یكی دیگر از قسمت‌های مهم افتادن صحیح، بردن سر به طرف داخل بدن است.

بیشترین صدمات جدی كه در هنگام افتادن رخ می‌دهد، صدمات وارد به سر است. در جودو مانند موارد دیگر زندگی روزانه مهم‌ترین هدف در هنگام افتادن محافظت كردن از سر است.

● گرم كردن بدن

جودكار باید بدن خود را برای انجام مهارت‌های جودو آماده كند. گرم كردن مناسب بدن، بهترین راه برای جلوگیری از صدمه در هنگام تمرین هر ورزشی است مخصوصا ورزشی مانند جودو كه شامل مهارت‌های رزمی و جنگیدن است. تمرینات جودو شامل سه جنبه است: اول، كشش عضلات و تاندون‌ها است. این جنبه مهم‌ترین جنبه تمرینات است، چون عضلات گرم می‌شوند و كشش پیدا می‌كنند و جلوی صدمات را می‌گیرند. دومین جنبه تمرینات جودو ساختن و افزایش قدرت بدنی است. تمرینات قدرتی سبب افزایش قدرت جودوكار می‌شود. هماهنگی بدن نیز با تمرینات گرم كردن، افزایش می‌یابد. هماهنگی همیشه مهم‌ترین جنبه در تمرینات هنرهای رزمی بوده است.‌

محمد نیكونژاد