موتورهای کرایه ای در گوشه و کنار دنیا

مسافرکشی با موتور سیکلت پدیده ای جهانی است, شاید چندان هم جهانی نباشد اما دست کم در ۹ کشور دیگر دنیا بجز ایران وجود داشته و خواهد بود در برخی کشورها این نوع مسافرکشی کاملا قانونی و مجاز بوده و حمل بیش از یک مسافر در پشت راننده مرسوم است

مسافرکشی با موتور‌سیکلت پدیده‌ای جهانی است، شاید چندان هم جهانی نباشد؛ ‌اما دست‌کم در ۹ کشور دیگر دنیا ‌بجز ایران وجود داشته و خواهد بود. در برخی کشورها این نوع مسافرکشی کاملا قانونی و مجاز بوده و حمل بیش از یک مسافر در پشت راننده مرسوم است.

کامبوج، هندوستان، اندونزی،‌ فیلیپین، سوئد، تایلند، بریتانیا، آمریکا و ویتنام از کشورهایی هستند که مسافرکشی موتوری در آنها رواج دارد.

در برخی از این کشورها تاکسی‌های موتوری شکلی غالب از مسافرکشی به شمار می‌روند و در برخی دیگر این شیوه از حمل و نقل از دور خارج شده‌ است.

در پنوم‌پن و دیگر شهر‌های کامبوج، تاکسی‌های موتوری اصلی‌ترین وسیله حمل و نقل به شمار می‌رود. این تاکسی‌ها موتوداپس نامیده می‌شود و معمولا می‌توان آنها را در خارج از جاذبه‌های توریستی، ساختمان‌های اداری، بازارها و دیگر بخش‌های شهر یافت. هزینه استفاده از این موتورها در پنوم‌پن حدود ۲۰۰۰ ریل (واحد پول کامبوج) است.

در گوای هندوستان نیز تاکسی‌ ـ‌ موتورسیکلت‌ها شکلی مجاز از وسایل حمل و نقل به شمار می‌رود و نسبت به تاکسی‌های معمولی ارزان‌‌قیمت‌تر است.

این موتورسیکلت‌ها در هندوستان از سوی راننده‌های مرد که خلبان نامیده می‌شوند،‌ هدایت ‌شده و کرایه این تاکسی‌ها نیز پیش از سوار‌شدن باید از سوی راننده و مسافر تعیین شود.

اوجک‌ها یکی از رایج‌ترین وسایل حمل و نقل عمومی در اندونزی است که می‌توان آنها را در همه جای کشور یافت.

معمولا مسافران سر کرایه ۵۰ سنتی تا یک دلاری این موتور‌سیکلت‌ها با راننده چانه می‌زنند. وفور مدل‌های ارزان‌قیمت موتورسیکلت در این کشور عاملی بر رشد بی‌حساب و کتاب این وسایل نقلیه عمومی غیر‌رسمی در اندونزی شده‌ است.

به دلیل بالا بودن ترافیک، اوجک‌ها، سریع‌ترین وسیله حمل و نقل در این کشور بویژه در جاکارتا محسوب می‌شود و بسیاری از مردم اندونزی ترجیح می‌دهند به جای تاکسی از اوجک استفاده کنند.

فیلیپینی‌ها نیز در حمل و نقل عمومی خود از موتورهایی با صندلی‌های بیشتر برای حمل و نقل استفاده می‌کنند.

در سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵ چند موتورسیکلت در استکهلم سوئد به عنوان تاکسی مشغول به کار بودند، اما به دلیل شرایط اقلیمی شمالی، مدت زمان فعالیت این تاکسی‌های دوچرخ زیاد نبود و از این رو، ایــن شیوه حمل و نقل گسترش چندانی نیافت.

تایلندی‌ها نیز از موتورسیکلت برای حمل و نقل عمومی خود بسیار ‌ بویژه در بانکوک و دیگر شهرهای بزرگ تایلند استفاده می‌کنند؛ البته مسافرکش‌های موتوری در روستاهای تایلند نیز فعالیت دارند.

صف‌های طولانی این تاکسی‌ها را همیشه می‌توان در خیابان‌های بانکوک دید و وظیفه کنترل نظم این صف‌ها نیز به عهده دولت است. راننده موتورهای مجاز باید لباس‌های نارنجی و کلاه‌ایمنی به تن داشته باشند.

صنعت حمل و نقل موتورسیکلتی در بریتانیا از سال ۱۹۹۰ آغاز به کار کرد و به شکل صنعتی خفته درآمد، زیرا هرگز تعداد موتورهای آن از ۱۵ دستگاه تجاوز نکرد.

موتورسیکلت‌های تاکسی در لندن نسبت به دیگر تاکسی‌های موتوری در کشورهای دیگر پیشرفته‌تر و مجهز‌ترند‌ به شکلی که موتور از مخزنی برای حمل بار مسافر برخوردار است و راننده و مسافر ملزم به استفاده از کلاه‌ایمنی هستند.

موتورسیکلت امروزه یکی از وسایل حمل و نقل رسمی لندن به ثبت رسیده و سه شرکت، حمل و نقل با استفاده از موتور را در این شهر خدمات می‌دهند.

در آمریکا نیز استفاده از خدمات حمل و نقل موتورسیکلتی از سال ۲۰۱۱ در کالیفرنیا و نیویورک آغاز شد.

استفاده از این خدمات برای همه ممکن نیست و تنها درصورت اشتراک سالانه از سوی افراد یا شرکت‌ها و پرداخت حق عضویت می‌توان از این خدمات استفاده کرد. مسافران این تاکسی‌ها مجهز به کلاه‌ایمنی، موبایل‌ و بلوتوث وجلیقه کیسه هوا هستند.

در پایان تایلند است که استفاده از موتورهای سبک‌وزن برای حمل و نقل یکی از محبوب‌ترین شیوه‌های سفرهای درونشهری به شمار می‌رود.

موتورها از نظر قابلیت حمل و نقل و سرعت از اتوبوس‌ها جلوتر است. مسافران با اشاره‌ای قادرند موتورسیکلتی را در اختیار بگیرند یا در غیر این صورت آنها را در مکان‌های عمومی از قبیل مدارس، ‌بازارها، بیمارستان‌ها و ایستگاه‌های اتوبوس و قطار بیابند.

سمیرا مصطفی‌نژاد