آزمایش های قبل از عمل جراحی

قبل از اینكه اقدام به عمل جراحی صرع نماییم, باید آزمایش های متعددی را انجام دهیم

قبل از اینكه اقدام به عمل جراحی صرع نماییم، باید آزمایش های متعددی را انجام دهیم كه عبارتند از:

عكس برداری از مغز: برای تشخیص و شناسایی هرگونه اختلالاتی كه در مغز وجود دارد و ممكن است باعث بروز صرع شده باشد، از ام آرآی (MRI) استفاده می شود. اگر در عكس ام آرآی، هیچگونه اختلالی در مغز مشاهده نشد، به معنی این نیست كه عمل جراحی را نتوان انجام داد، بلكه نشان دهنده این است كه احتمال موفقیت در عمل جراحی كم باشد و بهتر است از این كار صرف نظر نمود.

آزمایشهای روانپزشكی: این آزمایشها معمولاً شامل بررسی وضعیت حافظه، شناسایی اعداد و لغات و نیز نحوه نقاشی كشیدن و ساختن بعضی چیزها توسط بیمار می باشد. نتایج این آزمایشها، عملكرد قسمتهای مختلف مغز افراد را مشخص می نماید. این نوع از آزمایشها برای تعیین اینكه آیا مشكلات و اختلالات روانی كه در بیمار وجود دارد با قسمتی از آزمایشها برای تعیین اینكه آیا مشكلات و اختلالات روانی كه در بیمار وجود دارد با قسمتی از مغز كه تشنج از آنجا منشاء می گیرد ارتباط دارد یا خیر، انجام می گیرد.

نوار مغزی: اندازه گیری امواج مغز توسط دستگاه الكتروآنسفالوگرافی (EEG) همچنین دارای یك نقش مهم و اساسی می باشد. در نوار مغزی مشخص می گردد كه تشنجها از كجای مغز منشاء می گیرند. گرفتن نوار مغزی و مطابقت دادن آن با عكسهای ام آرآی و مشاهده اینكه آیا از همان قسمتی از مغز كه در ام آرآی دچار اختلال می باشد، امواج غیر طبیعی ایجاد می شود، بسیار اهمیت دارد.

آزمایش سدیم آمیتال: این آزمایش گاهی

اوقات انجام می شود. در این آزمایش یك ماده بی حس كننده همراه با سدیم آمتیال به نوبت به

یك طرف مغز تزریق می شود. تزریق از طریق لوله ای كه به یك رگ خونی اصلی بدن در كشاله ران قرار دارد انجام می شود كه این لوله سپس به سمت بالا و رگهای خونی كه مغز را تغذیه می كنند فرستاده می شود. گرچه به نظر می رسد كه این آزمایش برای بیمار ناراحت كننده و ناخوش آیند باشد، اما نسبتاً یك آزمایش بی درد و بی خطری می باشد. در نتیجه این آزمایش، هر نیمه مغزی به نوبت و به مدت چند دقیقه به خواب می رود. در طی این مدت، حافظه بیمار و توانایی او در نام بردن اشیاء مختلف آزمایش می شود. شكست در انجام این آزمایش، به این معنی خواهد بود كه آن قسمتی از مغز كه در خواب می باشد، كنترل زبان (تكلم) و حافظه را برعهده دارد.

در اكثر افراد، مركز كنترل زبان و تكلم در نیمرده چپ مغز و مركز حافطه در هردو نیمكرده مغز قرار دارد، اما در تعداد كمی از افراد، این الگو تفاوت می كند. شناسایی این وضعیت قبل از عمل جراحی مغز از اهمیت زیادی برخوردار است زیار اثرات عمل جراحی برروی تكلم، درك و حافظه از عوامل حیاتی در تصمیم گیری برای انجام عمل جراحی و چگونگی انجام آن می باشد.

ارزیابی روانی بیماران: برای تأیید این نكته كه هیچگونه بیماری روانی خاصی در بیمار وجود ندارد كه باعث جلوگیری از عمل جراحی مغز شود (مثل افسردگی شدید و افكار خودكشی)، ارزیابی بیمار از لحاظ روانی صورت می پذیرد. اگر یك مشكل روانی در بیمار كشف شد، باید قبل از عمل جراحی نسبت به درمان آن، اقدام نمود.

هنگامی كه تمام این آزمایشها انجام شد و اطلاعات آن بدست آمد، پزشكان با ارزیابی خطرات و مزایایی كه عمل جراحی ممكن است داشته باشد، اقدام به تصمیم گیری در مورد عمل جراحی خواهند نمود. سپس پزشك تصمیم خود را به اطلاع بیمار می رساند تا در نهایت، خود بیمار تصمیم نهایی را بگیرد.