رانندگی روی تاریخ

چندی است ‌چهارمین دوره مسابقات اتومبیلرانی داکار - که پیش از این از پاریس فرانسه آغاز و در شهر داکار سنگال پایان می‌یافت- در آمریکای جنوبی در حال برگزاری است و هزاران شرکت‌کننده …

چندی است ‌چهارمین دوره مسابقات اتومبیلرانی داکار - که پیش از این از پاریس فرانسه آغاز و در شهر داکار سنگال پایان می‌یافت- در آمریکای جنوبی در حال برگزاری است و هزاران شرکت‌کننده در آن به رقابت می‌پردازند.

این رویداد ورزشی که بنا به دلایل امنیتی از آفریقا به آمریکای جنوبی کشانده شده و تنها نام قبلی را یدک می‌کشد، به رویدادی گردشگری نیز تبدیل شده و کشورهای میزبان را - که پرو، شیلی و آرژانتین هستند- به جذب گردشگران بی‌شماری امیدوار کرده است.

مسابقه‌ای که در آن ۳۰۰۰ شرکت‌کننده از ۵۳ کشور جهان حضور دارند و با ۱۸۹ موتور، ۱۵۵ اتومبیل، ۷۵ کامیون و ۴۰ موتور چهار چرخ به رقابت می‌پردازند، بیش از دو هفته این سه کشور آمریکای جنوبی را کانون توجه ورزش‌دوستان و همچنین گردشگران قرار می‌دهد.‌ اما نکته مورد بحث درخصوص این مسابقات، نه اهمیت ورزشی، اجتماعی، اقتصادی و نه حتی اهمیت احتمالا سیاسی آن است بلکه ضرر و زیانی است که این رقابت‌ها بر بناها و اماکن تاریخی کشورهای میزبان وارد کرده است که در درازمدت به کاهش گردشگر ختم می‌شود.

شاید این نگرانی‌ها پیش از برگزاری نخستین دوره رالی داکار در آمریکای جنوبی مطرح شده بود، اما هشدارهایی که باستان‌شناسان و کارشناسان محیط زیست در چند ماه اخیر نسبت به بحران‌های این رقابت داده‌اند، مساله‌ای بسیار جدی است که در صورت نادیده گرفته شدن، لطمه‌ای سخت بر تاریخ و تمدن یک سرزمین وارد می‌کند.

طبق آمار ارائه شده، تاکنون بخش بزرگی از تاریخ ۲۰ هزار ساله شیلی که در صخره‌ها و دشت‌های شمال این کشور وجود داشت در چهار سال گذشته تقریبا نابود شده و فسیل‌های ۲۰ میلیون ساله نهنگ‌ها در پرو نیز در معرض تهدید قرار دارند.

این آمار نشان می‌دهد برای مقامات دولتی این کشورها و دیگر سردمداران توسعه ورزش در جهان، تنها برپایی یک مسابقه و صرف هزینه‌های میلیاردی در آن مهم است و هیچ دلسوزی نسبت به تاریخ و تمدن یک کشور وجود ندارد. این آمارها نشان می‌دهد برخلاف قوانین و معاهده‌های بین‌المللی درخصوص محافظت و مراقبت از مواریث تاریخی، هیچ هم و غمی نسبت به آن وجود ندارد و جایی که پای منافع به میان آید، تمام‌ این نادیده گرفته می‌شود. ‌معلوم نیست داد دلسوزانه کارشناسان چه زمانی نتیجه دهد هرچند شاید هیچ‌گاه به نتیجه نینجامد، اما آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار است، محو شدن ذره ذره تمدن و تاریخ است که تنها به واسطه زنده نگهداشتن یک مسابقه به هر دلیل، صورت می‌گیرد.

سیدمحمد برازنده