به خداوند اعتماد کنیم

هر چه از رحمت و کرم خدا بگوییم کم گفته ایم, اگر بگوییم می بخشد, بخشش واژه ای است که یارای ادای تمام مطلب را ندارد اگر بگوییم از مادر مهربان تر است, مهر خدا کجا و مهر مادری کجا

هر چه از رحمت و کرم خدا بگوییم کم گفته ایم، اگر بگوییم می‌بخشد، بخشش واژه‌ای است که یارای ادای تمام مطلب را ندارد! اگر بگوییم از مادر مهربان‌تر است، مهر خدا کجا و مهر مادری کجا؟ آفریدگاری است که از سر مهر و عطوفت و بخشش، بندگانش را آفریده تا آنان را کامل کند، نقصی در او راه ندارد تا بخواهد از کسی کینه به دل بگیرد!یک کلام مخلص کلام، خودش در آیه‌ای از قرآن شریف می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاء؛ خداوند (هرگز) شرک را نمی‏بخشد! و پایین‏تر از آن را برای هر کس (بخواهد و شایسته بداند) می‏بخشد.(۱) مشرک آن کسی است که دل را به غیر او امیدوار می‌کند، ما که امیدی جز او نداریم، قطعاً‌ این آیه شریفه شامل حالمان می‌شود. قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ//زمر ۵۳.بگو ای بندگان من که بر خویشتن زیاده‏‌روی روا داشته‏‌اید از رحمت‏ خدا نومید مشوید در حقیقت‏ خدا همه گناهان را می‏ آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است .

● چرا این همه مشکل

اما مسائل و مشکلاتی را که در زندگی هر کسی پیش می‌آید، نباید تماماً به حساب گناهانی گذاشت که از آن توبه کرده‌ایم؛ چراکه خودش می‌فرماید: وَ هُوَ الَّذی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُون؛ او کسی است که توبه را از بندگانش می‏پذیرد و بدی‌ها را می‏بخشد و آنچه را انجام می‏دهید می‏داند.(۲) خدایی که از تمام جزئیات اعمال بندگانش مطلع است، وقتی بنده‌ای با خلوص نیّت از کرده خود پشیمان می‌شود و تصمیم به جبران گذشته می‌گیرد، مورد مهر و رحمت خود قرار می‌دهد.قرآن در جواب می‌فرماید: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرین؛ قطعاً همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی و کاهش در مال‌ها و جان‌ها و میوه‏ها، آزمایش می‏کنیم و بشارت ده به استقامت‏کنندگان(۳). قطعا نارسایی‌هایی در زندگی همه وجود دارد، این نارسایی‌ها علت‌های مختلفی دارند؛ بعضی وقت‌ها برای این است که ما راه را اشتباه می‌رویم! توکّل و تکیه کردن به خدا و دعا کردن اصل قضیه و مقدم بر هر چیزی است، اما برای رسیدن به موفقیت باید تلاش کرد باید دل قوی داشت به تکیه گاه محکمی‌چون خدا که هیچ چیز در این عالم نیست که یارای تقابل با او را داشته باشد.

● اعتماد به خدا

تنها بازمانده یک کشتی شکسته به جزیره کوچک خالی از سکنه‌ای افتاد. او با دلی لرزان دعا کرد که خدا نجاتش دهد. اگر چه روزها افق را به دنبال یاری رسانی از نظر می‌گذراند کسی نمی‌آمد. سر انجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره‌ها کلبه‌ای بسازد تا خود را از عوامل زیان بار محافظت کند و دارایی‌های اندکش را در آن نگه دارد.اما روزی که برای جست‌وجوی غذا بیرون رفته بود هنگام برگشتن دید که کلبه‌اش در حال سوختن است و دودی از آن به سوی آسمان می‌رود. متاَسفانه بدترین اتفاق ممکن افتاده و همه چیز از دست رفته بود.از شدت خشم و اندوه در جا خشکش زد.فریاد زد: خدایا تو چطور راضی شدی با من چنین کاری بکنی؟صبح روز بعد با بوق کشتی‌ای که به ساحل نزدیک می‌شد از خواب پرید. کشتی‌ای آمده بود تا نجاتش دهد.

مرد خسته از نجات دهندگانش پرسید: شما‌ها از کجا فهمیدید من در اینجا هستم؟آنها جواب دادند: ‌ ما متوجه علائمی‌که با دود می‌دادی شدیم. وقتی اوضاع خراب می‌شود ناامید شدن آسان است. ولی ما نباید دلمان را ببازیم چون حتی در میان درد و رنج دست خدا در کار زندگی مان است. پس به یاد داشته باش: دفعه دیگر اگر کلبه‌ات سوخت و خاکستر شد ممکن است دود‌های برخاسته از آن علائمی‌باشد که عظمت و بزرگی خدا را به کمک می‌خواند.غرض اینکه به کار خود بیندیشیم که کجای کار ایراد دارد، اگرمشکلی در کار وجود دارد با توکل به خدا بر طرف کنیم و مقیاس کار را قرآن و فرمایشات اهل‌بیت «علیهم‌السلام» قرار دهیم که کارگشاست.