ملاقات در رستوران

این روزها تنها از طریق یک کارت دعوت به فلان رستوران در فلان تاریخ است که از شادی و غم یکدیگر خبردار می‌شویم.
قرارها و ملاقات‌ها به مناسبت‌های خاص با بهانه‌های معلوم و در مکانی …

این روزها تنها از طریق یک کارت دعوت به فلان رستوران در فلان تاریخ است که از شادی و غم یکدیگر خبردار می‌شویم.

قرارها و ملاقات‌ها به مناسبت‌های خاص با بهانه‌های معلوم و در مکانی غیر از خانه محدود شده است.

رستوران‌ها و سالن‌های پذیرایی و کافی‌شاپ‌ها محل ملاقات دوستان و فامیل در دنیای پرمشغله امروز شده‌ است. تولد، عزا، ولیمه زیارت و سورهای خانوادگی همه و همه از خانه به رستوران‌ها منتقل شده‌اند.

انگار کسی حوصله ندارد تدارک شام حتی برای یک مهمانی کوچک ۱۰ - ۱۵ نفره خانوادگی را ببیند. فهرست مهمان‌ها مشخص می‌شود و همه تنها برای چند ساعت در رستوران دور هم جمع می‌شوند.

در نهایت هم با یک تشکر خشک و خالی از میزبان خداحافظی می‌کنند و دنبال زندگی خودشان می‌روند. آنجا هم انگار هر کس فقط دایره محدود خانواده خود را می‌شناسد و بس.

کل مدتی که در یک مکان حضور دارند ممکن است کوچک‌ترین خوش و بشی با هم نکنند. فقط با تعجب به بچه‌ها و نوه‌های همدیگر نگاه می‌کنند که مثلا چقدر قد کشیده‌اند و عوض شده‌اند.

بچه‎‎‌‌ها حتی ممکن است نوه عمو و خاله و دایی خود را هم نشناسند. مراسم هم که تمام می‌شود دوباره هر کس دنبال زندگی و مشکلات خودش می‌رود.

هیچ کس از مشکل و شادی دیگری خبر ندارد مگر این که خودش به بهانه‌ای دیگران را باخبر کند. آنهایی هم که توانایی مالی آنچنانی ندارند کلا این برنامه‌ها و ملاقات‌های خشک و کوتاه‌مدت هم به طور کل از زندگی‌شان حذف شده است.