دوست دارم در جام جهانی قضاوت کنم

گفت وگو با نخستین داور زن ایرانی بازی های آسیایی

«نادره درودیان» نخستین بانوی ایرانی است که توانسته در بازی‌های آسیایی فوتبال زنان نقش داوری و قاضی میدان‌های ورزشی را داشته باشد.

وی ۸ سال است که فعالیت‌هایش را در فدراسیون فوتبال بانوان آغاز کرده، تاکنون در چند بازی آسیایی نقش داور داشته است.درودیان در حال حاضر مسوول دفتر نایب‌رئیس فدراسیون بانوان است و از افتخارات ورزشی و داوری کشور ما به حساب می‌آید.درودیان یکی از دلایل موفقیتش را استفاده از تجربیات پدرش که بیش از ۳۰ سال داوری میادین فوتبال را برعهده داشته می‌داند، او معتقد است: «وجدان راحت بهترین بالش دنیاست» زیرا با اتکا به آن می‌تواند بسیار خوب داوری و قضاوت کند و هیچ تاثیری در برد و باخت یک تیم در مسابقه نداشته باشد.

□□□

▪ چه شد وارد فوتبال شدی؟

از کودکی به این کار علاقه‌مند بودم اولین کلاس توجیهی‌ام را با «محمد صالحی» در تهران گذراندم و فوتسال را شروع کردم. کمی بعد اولین کلاس داوری‌ام را با صدرالدین موسوی گذراندم و ۸ ماه با خانم دانایی‌فر، مربی فوتسال به ادامه فعالیت‌های ورزشی‌ام مشغول شدم.

▪ برای چه داوری را انتخاب کردی؟

کار داوری خیلی برای من جالب است، داور باید قاضی باشد و قضاوت برای یک لحظه داشته باشد لحظه‌ای که دیگر تکرار نمی‌شود پس داوری بسیار دقیق است و من نیز این کار را بسیار دوست دارم.

▪ اولین داوری و قضاوتی که در بازی فوتبال کردی کجا بود؟

سال ۸۴ در مسابقاتی که در استان کرمانشاه برگزار شده بود داوری کردم.

▪ در اولین تجربه چه حسی داشتی؟

چون من قبل از آن به داوری در فوتسال مشغول بودم بنابر این داوری کردن برایم در زمین چمن کمی سخت بود. به لحاظ جایگیری کمک داورها و دویدن در زمین کمی مشکل داشتم ولی این زمان سخت بیشتر از ۱۰ دقیقه طول نکشید و من توانستم با شرایط زمین فوتبال وفق پیدا کنم و داوری‌ام را به پایان برسانم.

▪ چند سال است داوری می‌کنید؟

من از سال ۷۸ کارم را شروع کردم. گروهی که من با آنان کار را شروع کردم جزو نخستین شرکت‌کنندگان در کلاس‌های فوتبال بودند که از سراسر کشور شرکت کرده بودند از این تعداد تنها ۶ نفر به فوتبال و فعالیت ورزشی ادامه دادند که من در میان آنها از همه جوان‌تر بودم.

▪ تاکنون داوری چه مسابقاتی را برعهده داشته‌اید؟

من در سومین و چهارمین دوره مسابقات فوتسال کشورهای اسلامی به عنوان داور فعالیت داشتم، در مسابقات پایتخت‌ها نیز سرپرستی فنی مسابقات را برعهده داشتم و به عنوان مدرس داوری به فعالیت‌های خود ادامه دادم و دست آخر نیز در مسابقات غرب آسیا به عنوان داور محجبه به همراه یک کمک داور زن و ۲ کمک داور مرد سوت زدم.

▪ از قضاوت‌تان راضی هستید؟

بله، از قضاوتم در زمین راضی هستم و کسانی هم که با من کار می‌کنند و سایر مسوولان و شرکت‌کنندگان در مسابقات نیز از داوری من راضی‌اند من در کل دیدم نسبت به تمام مسائل زمین خوب است زیرا سعی نمی‌کنم در زمین تنش ایجاد کرده و آرامش را از بازیکنان سلب کنم همچنین سعی می‌کنم تا جایی که برایم امکان داشته باشد دقیق قضاوت کنم.

▪ در قضاوت به خود چه نمره‌ای می‌دهی؟

نمره برای من چندان اهمیتی ندارد آنچه برایم مهم است این است که در پایان بازی در برد و باخت هیچ تیمی تاثیر نداشته باشم و تیم با تلاش و زحمت و کوشش خودش به نتیجه رسیده باشد بنابراین احساس می‌کنم که در اکثر داوری‌هایم با دقت شرایط را سنجیده و در برد و باخت تیم‌ها تاثیر نداشتم.

پدرم وقتی متوجه شد در این میدان قدم گذاشته‌ام به من گفت: «وجدان راحت بهترین بالش دنیاست» بنابراین من تمام سعی‌ام را به کار می‌برم تا به حق هیچ کس اجحاف نکنم.

▪ آیا در داوری‌تان لحظه‌ای بوده که از سوت زدن خود پشیمان شوید؟

بله، من در یک بازی که می‌توانستم به بازیکن آوانتاژ بدهم زود تصمیم گرفتم و سوت را شتابزده به صدا درآوردم که منجر به گل شد.

یک لحظه تصمیم‌گیری داور گاهی حقی را از تیمی ضایع می‌کند.

▪ فرق داوری فوتبال با داوری در فوتسال چیست؟

فرق زیادی با هم ندارند و خیلی به هم نزدیک هستند. کسی که داوری فوتسال را کرده باشد کارکرد خطاها را خوب می‌شناسد و البته کسی که به‌طور دائم قضاوت کرده باشد در فوتبال نیز با مشکل خاصی مواجه نخواهد شد. تنها فرق بین فوتبال و فوتسال آن است که هم بازیکنان و هم داور و کمک داور همگی باید به لحاظ جسمی تربیت شده و قوای لازم برای دویدن در زمین را داشته باشند تا با مشکل خاصی روبه‌رو نشوند خصوصاً داوران باید آمادگی جسمانی خود را تا حدی بالا ببرند که بتوانند قضاوت دقیقی داشته باشند.

▪ به‌نظر شما مشکلات تیم فوتبال زنان ایران در چیست؟ و مشکل را شما چگونه ارزیابی می‌کنید؟

به‌طور کلی باید گفت تیم فوتبال ما نسبت به ۲ سال پیش خیلی پیشرفت کرده، تیم ما تاکنون ۶ اردو گذرانده و مسابقات تدارکاتی داخلی و خارجی فراوانی داشته است مربی که از کشور چین در حال حاضر سرپرستی تیم را برعهده دارد بسیار با قدرت تیم را هدایت می‌کند و مربی داخلی‌مان نیز با تخصص ویژه خود به سمت رشد دادن مهارت‌های فردی و تاکتیکی بازیکنان حرکت می‌کند.

ولی به‌طور کلی باید بگویم که ما باید تمرین بیشتری بکنیم، اردوها و مسابقات بیشتری را برگزار کنیم و به قدرت و آمادگی جسمانی بازیکنان خود را بالا ببریم تا بتوانیم به سطح جهانی برسیم. البته ناگفته نماند که مربی بدنسازی که در حال حاضر با تیم فوتبال ما در حال تمرین است خیلی بر قوای جسمانی تیم تاثیر مثبت گذاشته است.

▪ جایگاه تیم ایران در مسابقات آسیایی در کدام رده قرار دارد؟

امسال دومین سالی است که ما در دور مقدماتی بازی‌های آسیایی بازی می‌کنیم، ما یک بازی با هند داشتیم که به موفقیت تیم‌مان منجر شد و توانستیم به دور دوم مسابقات راه پیدا کنیم.

▪ شما در این مسابقات تیم ایران را به لحاظ روحی و انگیزه در چه سطحی دیدید؟

تیم ما در وضعیت روحی و روانی خیلی خوبی است و آمادگی شرکت در مسابقات را دارد و به لحاظ انگیزه نیز خیلی توانمند است.

▪ بهترین گلزن تیم ما کیست؟

گل بین افراد تقسیم شده بود ما در بازی‌های غرب آسیا کسی با عنوان «خانم گل» نداشتیم. همه با همکاری هم تیم را به پیروزی نزدیک کردند.

▪ خط دفاعی تیم ما بهتر است یا حمله؟

بیشتر حرکت ما به سمت جلو بود البته دفاع هم خوب عمل کرد ولی در کل حمله بسیار قوی‌تر است.

▪ وضعیت فوتسال در کشور ما چگونه است؟

از سال ۷۹ فوتسال در کشور ما آغاز به کار کرد و در سومین و چهارمین دوره مسابقات کشورهای آسیایی مقام اول را به دست آورد تاکنون ۷ اردو برای فوتسال کشورمان برگزار شده و در حال آمادگی برای شرکت در مسابقات فوتسال ماکو است که در آبا‌ن‌ماه برگزار می‌شود.

▪ چه فاکتورهایی برای فوتبالیست شدن باید در نظر داشت تا کسانی می‌خواهند وارد این عرصه شوند راه را به بیراهه نروند؟

مهم‌ترین فاکتور عشق و علاقه است وقتی پای علاقه در میان باشد فرد تمام توان خود را می‌گذارد. البته نکته خیلی مهم‌تر توانایی و استعداد هر فرد نیز بسیار مهم است، هر فردی باید مطابق با استعدادهای درونی‌اش از بچگی این کار را آغاز کند.

▪ اگر دختر بچه‌ای بخواهد فوتبال را آغاز کند از چند سالگی باید شروع کند؟

بستگی به شرایط فرد دارد نمی‌توان گفت سن مشخصی برای آغاز این کار وجود دارد یا خیر. ولی ورزشگاه‌ها و مجتمع‌های ورزشی از مقطع راهنمایی و دبیرستان به تربیت فوتبالیست می‌پردازند. تمام مناطق ما و ورزشگاه‌ها در حال حاضر خودشان وضعیت و توانمندی افراد را می‌سنجند و آنها را برای فعالیت در فوتبال برمی‌گزینند که در چه خطی با هم کار کنند، آیا در دفاع باشند یا در حمله.

ولی به‌طور کلی نباید از استعداد خود بچه‌ها غافل شد زیرا آنان گاهی می‌توانند در یک بخش به خوبی بازی کنند ولی با تشخیص نادرست یک مربی یا سرپرست آموزشگاه این استعداد او نادیده گرفته می شود.

▪ آیا لحظه‌ای بوده که شما از برد یا باخت تیمی که در آن بازی داور بودید، ناراحت و یا خوشحال شوید؟

بله، ناراحت شدم ولی کمتر این اتفاق می‌افتد. من به یاد دارم در یک بازی که داورش بودم، در دقایق اول یک تیم قوی ۴ گل به حریف خود زد. در نیمه دوم در ۷ دقیقه اول تیم حریف ۴ گل به این تیم زد ولی در دقایق آخر تیم اول که مساوی شده بود، یک گل زد و بازی را برد، احساسات شکست‌خورده تیم دوم واقعاً هر کسی را تحت تاثیر قرار می‌داد.

▪ بزرگ‌ترین هدفتان در زندگی چیست؟

روزی به جایی در داوری‌ام برسم که بتوانم در جام جهانی به عنوان یک داور ایرانی در مسابقات سوت بزنم.

▪ چقدر به شانس در بازی‌ها اعتقاد دارید؟

نتیجه بازی را تا آخرین لحظه نمی‌توان پیش‌بینی کرد. گاهی اوقات می‌بینید که در یک مسابقه ۵ بار شوت بهترین بازیکن به دیرک دروازه برخورد می‌کند. بله، من قبول دارم که برخی مربیان و بازیکنان بسیار خوش‌شانس هستند.

▪ از نظر شما قدیمی‌ترین تیم فوتبال زنان جهان کدام‌ها هستند؟

تیم فوتبال انگلیس و بعد هم آمریکا.

▪ آرزویتان چیست؟

دوست دارم تمام زنان جوان و علاقه‌مند فوتبال به سمت آن بیایند.

▪ بازی در یک تیم پرگل خوشایند است یا در یک تیم سراسر حمله!

مهم نیست که بازی پرگل باشد. من بازی‌های سراسر حمله را دوست دارم زیرا هیجان در این بازی‌ها به شدت بالاست. بازیکنان تلاش فراوانی برای رسیدن به هدفشان می‌کنند و من از داوری در این بازی‌ها احساس رضایت می‌کنم.

▪ تاکنون چقدر از محیط خود برای ادامه کار انگیزه گرفته‌ای؟

من بخش اعظمی از رشد و پیشرفت در کارم را مدیون پدرم هستم زیرا او در ادامه کار و راهنمایی و هدایت من در بازی‌ها نقش زیاد و موثری داشته است.

▪ آیا رفتارهایی در زمین بازی و از سوی تماشاگران رخ داده که شما را به‌شدت ناراحت کند؟

خیر، البته هر راهی، سختی خاص خود را دارد. هر کس که می‌خواهد به قله پیروزی برسد، باید موانع را از سر راه خود برداشته و به جلو برود.

گاهی اوقات پیش می‌آید که از جایگاه تماشاچیان و تیمی که به ضررشان کارت صادر شده یا خطا گرفته شده، پرخاشگری‌ها و ‌اهانتی‌هایی می‌شنوم که احتمال دارد در شرایطی غیر از زمین بازی مرا ناراحت کند اما من بنا بر توصیه پدرم در بازی از تماشاچی هیچ چیز نمی‌شنوم و فقط به روند ادامه آن فکر می‌کنم.

▪ نقش مادرتان در موفقیت شما تا چه حدی بوده است؟

هر مادری آرزوی موفقیت فرزندش را دارد. او وقتی می‌دید من با چه شوق و ذوقی به کارم مشغولم، مرا به ادامه دادن تشویق می‌کند.

▪ از اینکه اخبار ورزشی زنان و بازی‌هایشان در تلویزیون ملی پخش نمی‌شود و یا پیروزی آنان و شما در رسانه‌های ملی چندان انعکاس خبری و تصویری ندارد، چقدر ناراحت می‌شوید؟

خب هر بازیکن و مربی تمایل به انعکاس کارها و فعالیت‌ها و پیروزی‌اش دارد. ما نیز دوست داریم فعالیت‌هایمان به صورت عکس و تصویر انتشار پیدا کند ولی فعلاً مقدور نیست. البته در فوتسال چون زنان مثل بازیکنان مرد پوشش بر تن دارند، نمی‌توان خبر تصویری از آنها تهیه کرد اما بازی فوتبال در زمین است و همه بازیکنان با لباس‌های پوشیده فعالیت‌ خود را ادامه می‌دهند. چندان مشکلی ندارد. ما نیز امیدواریم که روزی انعکاس این گزارش‌ها در سطح جامعه ما گسترده‌تر شود.

▪ در یک بازی بیشترین فشار روانی را چه کسی تحمل می‌کند؟

من فکر می‌کنم که این فشار روانی را بیشتر مربی متحمل می‌شود چون برای یک مدت طولانی و با تمام توان خودش با تیم کار کرده و دوست دارد که به نتیجه برسد و بعد از آن داوران، چون باید در یک لحظه تصمیم بگیرند و یک لحظه را نمی‌توان در لحظه دیگر جبران کرد.

▪ تاکنون چند کارت قرمز صادر کرده‌اید؟

خیلی اهل کارت قرمز و کارت دادن نیستم. مگر خطای بازیکن به حدی آشکار باشد که من آن را هم برای خودش و هم سایر بازیکنان خطرناک بیابم و برایش کارت صادر کنم، مثل بازی با اردن که به بازیکن اردنی یک کارت قرمز دادم.

▪ خوشمزه‌ترین غذایی که می‌پزید کدام است؟

قورمه‌سبزی.

▪ اگر قرار باشد شغل دیگری به غیر از داوری داشته باشید، چه شغلی را انتخاب می‌کنید؟

من دوست دارم یک روانشناس باشم.

▪ اگر پرنده بودید، دوست داشتید به کجا پر بکشید؟

دوست داشتم به اوج آسمان بروم.

نسرین شایگان