درباره همپوشانی دستگاه های دیجیتالی

به نظر می رسد شما نیز موافق این نگرش هستید که بسیاری از دستگاه های دیجیتالی در آینده در یکدیگر ادغام خواهند شد و گسست کنونی میان انواع مدل ها کاهش خواهد یافت

به‌ نظر می‌رسد شما نیز موافق این نگرش هستید که بسیاری از دستگاه‌های دیجیتالی در آینده در یکدیگر ادغام خواهند شد و گسست کنونی میان انواع مدل‌ها کاهش خواهد یافت. در این نوشتار گذر و نظری کوتاه خواهیم داشت بر این ماجرا که طی سه چهار سال آینده کدام‌یک از دستگاه‌های مورد استفاده گرفتار داستان ادغام خواهند شد. مثال‌ها را به صورت موردی دنبال می‌کنیم.

● دوربین‌های دیجیتالی!

حتم دارم می‌دانید که دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای (DSLR) فقط برای عکاسی آن‌ هم از نوع حرفه‌ای طراحی و تولید می‌شود. در واقع قرار نیست یا بهتر است بگویم قرار نبود که این دسته از دوربین‌ها همانند مدل‌های آماتوری پا در کفش دوربین‌های فیلمبرداری کنند، اما شرکت Nikon در طراحی برخی از مدل‌های فاخر مانند Nikon D۹۰ سنت‌شکنی کرد و امکان فیلمبرداری با فرمت avi را به مشخصات قبلی افزود. اکنون دوربین دیگری با نام Nikon D۵۰۰۰ وارد بازار شده که امکان فیلمبرداری با کیفیت HD را فراهم ساخته و شرایط را به ‌گونه‌ای تعریف کرده است که اگر دیگر سازندگان دوربین‌های DSLR امکان فیلمبرداری آن‌ هم با کیفیت HD را فراهم نسازند، چیزی کم خواهند داشت!

راستش Nikon در این ماجرا مقصر اصلی نیست و اصل این ماجرا باز می‌گردد به دوربین‌های آماتوری که مصداق عینی "هر روز بهتر از دیروز" هستند و نمی‌شود که هفته‌ای تمام شود و مدلی با امکانی جدید ظاهر نشود!

عرضه کارت‌های پرظرفیت حافظه فلش SDHC که پا را از محدودیت ۴ گیگابایتی کارت‌های SD فراتر گذاشته بود، موجب شد که توسعه امکانات فنی دوربین‌های خوش‌کیفیت با سرعت بیشتری دنبال شود. شرایط به ‌کل تغییر یافته است که اگر باتری و کارت ۸ یا ۱۶ گیگابایتی SDHC دوربین مجال دهند، امکان فیلمبرداری با کیفیت HD برای مدتی قابل توجه مهیا خواهد شد. جالب اینکه بسیاری از دوربین‌های فیلمبرداری دیجیتالی نیز امکان عکسبرداری را مهیا ساخته‌اند. هرچند دوربین‌های فیلمبرداری حیای بیشتری به خرج داده و کمتر در حریم دوربین‌های عکاسی وارد شده‌اند. از این‌رو برای مصرف‌کننده نهایی خرید دوربین دیجیتالی آماتوری که امکان فیلمبرداری با کیفیت HD را پشت قباله‌اش انداخته با صرفه‌تر از خرید دوربین فیلمبرداری است که امکان عکسبرداری دارد. حتم دارم که در دو سه سال آینده گونه جدیدی از دوربین‌های دیجیتالی متولد خواهند شد که امکانات عکاسی و فیلمبرداری دیجیتالی قابل قبولی عرضه خواهند کرد. به ‌تصورم این مدل‌های همه‌کاره را صرفا دوربین دیجیتالی خطاب کنید!

● گوشی تلفن همراه!

قیمت گوشی که از ۱۵۰ هزار تومان فراتر می‌رود پای امکاناتی به دستگاه باز می‌شود که کمتر در مدل‌های ارزان‌تر قابل رویت است. حداقل قیمت گوشی‌هایی که همراه با سیستم‌عامل Symbian یا Windows Mobile عرضه می‌شوند کمتر از ۲۰۰ هزار تومان است. همچنین نوع امکاناتی که در گوشی‌های سطح بالا ارایه می‌شوند، اغلب هم‌تراز دستگاه‌های PDA هستند. واقعیت اینکه گوشی‌های تلفن همراه و دستگاه‌های PDA دو گونه متفاوت از دستگاه‌هایی هستند که قرار است به انسان کمک کنند. گوشی‌های اولیه روی امکانات ارتباطی متمرکز بودند و دستگاه‌های PDA در جایگاه دستیار دیجیتالی به بنی‌بشر خدمت می‌کردند. اندکی بعد امکانات اولیه ارتباطی به دستگاه‌های PDA افزوده شد و امکانات مدیریتی گوشی‌ها نیز به ‌طور متقابل توسعه پیدا کرد. در حال حاضر تشخیص برخی گوشی‌ها از مدل‌های PDA کار آسانی نیست. قیمت ارزان‌ترین مدل‌های PDA از ۴۰۰ هزار تومان در سه چهار سال پیش به کمتر از ۲۰۰ هزار تومان در بازار کنونی تنزل کرده است. طی یکی دو سال آینده مدل‌هایی عرضه خواهند شد که هم گوشی تلفن همراه هستند و هم دستگاه PDA و البته دستگاه جدیدی است که نمی‌دانم PDA نام خواهد داشت یا گوشی!

پیش‌بینی شده است که این گونه از دستگاه‌ها بین ۱۵۰ تا ۲۵۰ هزار تومان قیمت داشته باشند و از امکانات ارتباطی نسل سوم (۳G) و شبکه بی‌سیم Wi-Fi و امکانات موقعیت‌یابی (GPS) و کار با نرم‌افزارهای واژه‌پرداز و رویت فیلم و نیوشیدن موسیقی با کیفیت و غیره برخوردار خواهند بود!

● نمایشگرهای LCD

در حال حاضر از دو گونه مختلف نمایشگر در کنار کامپیوترهای دسکتاپ استفاده می‌شود. نمایشگرهای LCD محبوبیت بیشتری دارند. تلویزیون‌های LCD به لطف معرفی پورت‌های DisplayPort و HDMI وارد کارزار شده و نفس‌کش طلب می‌کنند. ویدیو پروژکتورهای نسل جدید نیز هستند که به مدد تکنولوژی‌های ۳LCD، DLP ۳Chip، Sony SXRD و JVC D-ILA جان تازه‌ای گرفته‌اند و از رابط‌های بی‌سیم Wi-Fi و پورت‌ HDMI پشتیبانی می‌کنند و می‌روند که قبای رقابت با تلویزیون‌های LCD را به تن کنند.

ابعاد نمایشگرهای LCD از ۲۲ اینچ فراتر رفته است. امکان دریافت کانال‌های تلویزیونی در بسیاری از این مدل‌ها ارایه شده است. در سوی دیگر، کیفیت بصری تلویزیون‌های LCD از استاندارد قدیمی ۸۵۴ ? ۴۸۰ پیکسل (WVGA) در مدل‌های مرسوم بازار تا ۱۲۸۰ ? ۷۲۰ پیکسل (HD ۷۲۰) و در مدل‌های جدید تا ۱۹۲۰ ? ۱۰۸۰ (HD ۱۰۸۰) ارتقا پیدا کرده است. جهت اطلاع عرض می‌کنم که بهترین نمایشگرهای LCD که کامپیوترهای دسکتاپ را همراهی می‌کنند از استاندارد ۱۶۸۰ ? ۱۰۵۰ پیکسل (WSGXA+) پیروی می‌کنند که مجموع پیکسل‌های کل نمایشگر حدود ۳۰۰ هزار پیکسل کمتر از تلویزیون‌هایی است که از استاندارد HD ۱۰۸۰ پشتیبانی می‌کنند. بسیاری از دستگاه‌های ویدیو پروژکتور جدید نیز از استاندارد HD ۱۰۸۰ که Full HD نیز خوانده می‌شوند، پشتیبانی می‌کنند. طی دو سه سال آینده تلویزیون‌هایی خواهیم داشت که به ‌عنوان نمایشگر استفاده می‌شود یا امکان پخش کانال‌های تلویزیونی را مهیا می‌کنند. بازنگری در طراحی تلویزیون‌های ۳۲ اینچی LCD می‌تواند تکلیف این پرسش را تا یکی دو سال دیگر مشخص کند!

● کارت‌های حافظه فلش!

از میان هفت استاندارد مختلف کارت‌‌های حافظه تنها سه چهار گونه آن باقی مانده‌اند و پیش‌بینی شده است که گونه MMC در سال‌های آتی از گردونه خارج خواهد شد و گونه‌های Secure Digital، CompactFlash و Memory Stick‌ باقی خواهند ماند. تفاوت اصلی این گونه‌ها اغلب در ظرفیت، سرعت تبادل داده‌ها و سازگاری دستگاه‌های دیجیتال خلاصه می‌شد. با معرفی گونه جدید SDXC از زیرمجموعه SD به نظر می‌رسد کار فرمت‌های دیگر تمام خواهد شد. در این میان شاید گونه CompactFlash به دلیل نسبت قیمت به ظرفیت و البته سرعت تبادل فوق‌العاده همچنان در صحنه بماند، اما ادامه مسیر برای Memory Stick بسیار دشوار خواهد شد. اولین کارت حافظه SDXC با ظرفیت ۶۴ گیگابایت توسط Toshiba تولید شد و ادعا می‌شود که تا ۲ ترابایت قابلیت توسعه دارد. بدون شک خانواده SD محبوبیت بالاتر و سازگاری بیشتری با انواع و اقسام دستگاه‌های دیجیتالی دارد. طی چهار پنج سال آتی تکلیف گونه‌های سه‌گانه SDXC، CF و MS مشخص خواهد شد. به نظر می‌رسد که در اواسط دهه آینده میلادی یک غالب (SDXC) و یک فرمت اجباری (MS) در جهان عرضه شود!

● چه باید کرد؟

این پرسش مطرح می‌شود که آیا باید دست از خریدن شست و انتظار کشید تا گونه‌های جدید زاده شوند، یا هر چه می‌خواهد دل تنگمان بخریم، کدام‌یک؟

پاسخ به این پرسش هم ساده است و هم سخت، زیرا اختیار نزد سازنده است و بس و مصرف‌کننده هر چند در فرایند طراحی گونه‌های جدید ناآگاهانه نقش دارد، اما زمان را سازنده تعیین می‌کند. از این‌رو توصیه می‌کنم در انتخاب و خرید محصولاتی که هزینه بیشتری تحمیل می‌کنند تامل بیشتری داشته باشید و شرایط آینده را بیشتر لحاظ کنید. خوبی قطعات ارزان‌قیمت این است که به سرعت جایگزین می‌شوند.

از این‌رو و تا اطلاع بعدی حکم می‌کنیم که خرید دوربین دیجیتال عکاسی که امکانات فاخر فیلمبرداری دارد دارای صرفه اقتصادی و کاربرد بیشتری است.

خرید گوشی تلفن همراهی که دارای امکاناتی شبیه دستگاه‌های PDA است ارحجیت دارد، به شرطی که قیمتش کمتر از ۲۵۰ هزار تومان باشد.

خرید نمایشگری که امکانات تلویزیون دارد ارجح است به شرطی که قیمتش کمتر از ۳۵۰ هزار تومان و ابعادش بین ۲۲ تا ۲۴ اینچ باشد.

خرید کارت حافظه SDHC بر دیگر گونه‌ها ارجحیت دارد، مگر اینکه چاره‌ای نباشد. بیش از ۷۰ درصد دستگاه‌های دیجیتالی دنیا با این گونه سازگاری کامل دارند!