۲۶ اسفند ۱۳۴۹ ـ آموزش و پرورش ایران منطقه ای شد

۲۶ اسفند ۱۳۴۹ اعلام شد که اجرای قانون تاسیس شورا های آموزش و پرورش منطقه ای که قبلا به تصویب دو مجلس رسیده بود در سراسر کشور به اجرا در آمده است. کار پیاده کردن تدریجی این قانون …

۲۶ اسفند ۱۳۴۹ اعلام شد که اجرای قانون تاسیس شورا های آموزش و پرورش منطقه ای که قبلا به تصویب دو مجلس رسیده بود در سراسر کشور به اجرا در آمده است. کار پیاده کردن تدریجی این قانون شش ماه طول کشیده بود.

با تشکیل این شورا ها که کار آموزش و پرورش هر شهررا برعهده گرفته بودند، دولت بودجه مصوب مجلس را در اختیار آنها می گذارد و دیگر کاری نداشت. این شوراها، اختیاراتی بیش از بوردهای آموزش و پرورش شهرستانهای آمریکا داشتند.

اعضای انتخابی شوراهای اموزش و پرورش ایران ـ به استثنای دوره یکم ـ همراه با اعضای شورای شهر در یک انتخابات عمومی بر گزیده می شدند و شرط نامزد شدنشان وقوف کامل بر امور آموزش و پرورش و فرهنگ بود. مدیرکل آموزش و پرورش شهرستان، دبیر شورای آن منطقه بود. انتصاب مدیران دبستانها و مدارس راهنمایی تحصیلی باید به تصویب این شوراها می رسید. شوراها می توانستند هر مقام آموزشی منطقه خود را جهت ادای توضیح و پاسخ به پرسشها احضار کنند.

وجود چند عضو انتصابی در این شوراها عیب بزرگ قانون این شورا ها تشخیص داده شده بود. اعزام نماینده از سوی شهرداری، اداره بهداشت و ... به عنوان عضو اصلی و صاحب رای در این شورا ها ایراد بزرگی بود. استفاده از نظر کارشناس فرضا بهداشت در مواقع ضروری لازم بود، ولی شرکت آنها به عنوان عضو اصلی و دائمی در کنار اعضای انتخابی منطقی به نظر نمی رسید و آراء آنها که تحت نفوذ مقامات اجرایی بودند مسئله ساز شده بود مخصوصا که انتصاب مدیران مدارس و صدور انواع پروانه از اختیارات این شوراها بود.

مدیران مدارس متوسطه و تعلیمات عمومی (ابتدایی و راهنمایی تحصیلی) به انتخاب خود دو نماینده به این شوراها می فرستادند. هر دوره شورا چهار سال و عضویت در آن و حضور در جلسات بدون دریافت دستمزد، و رایگان بود.