اهمیت برنامه ریزی برای اوقات فراغت جوانان‏

موضوع برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت نوجوانان و جوانان جامعه از مواردی است که مغفول ‌مانده است.عدم تدبیر کارشناسی در خصوص مسئله غنی‌سازی اوقات فراغت، ‌آسیب‌هایی به رشد و …

موضوع برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت نوجوانان و جوانان جامعه از مواردی است که مغفول ‌مانده است.عدم تدبیر کارشناسی در خصوص مسئله غنی‌سازی اوقات فراغت، ‌آسیب‌هایی به رشد و پویایی نسل جوان وارد می‌کند. با رسیدن فصل تابستان باید بررسی کرد که در این خصوص چه تدابیری به کار گرفته‌ شده است و آیا تدابیر به کارگرفته شده متناسب با ذائقه‌های مختلف جوانان جامعه است یا خیر؟ ‏

اوقات فراغت به معنای بهره‌برداری بهینه از فرصت‌های اشخاص است همچنین به معنای زمان‌هایی است که در آن برنامه‌های رسمی جامعه کاهش پیدا می‌کند و باید این ساعات مازاد به طریقی شایسته توسط برنامه‌های مسئولان پر شود.مسئله اوقات فراغت جوانان نمی‌تواند یک متولی داشته باشد بلکه نیازمند چندین متولی برای رسیدن به یک برنامه جامع است. اگر متولیان مسائل مربوط به اوقات فراغت جوانان از یک سامانه‌ واحد برخوردار باشند و هر یک قسمتی از این برنامه را با لحاظ دیگر برنامه‌ها عهده‌دار باشند، قطعاً موفق‌تر پیش خواهند رفت.

بررسی و تدبیر مسئله اوقات فراغت جوانان به یک سازمان یا تشکیلات خاص مربوط نمی‌شود و نباید دستگاه متولی این موضوع را تنها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش یا وزارت جوانان و ورزش بدانیم چرا که اگر چنین ارگان‌هایی نتوانند همه با هم برنامه ریزی جامع، کامل و مناسبی را در این زمینه ارائه دهند و هر یک به تنهایی از زاویه خود برنامه‌ریزی‌هایی را انجام دهند، به دلیل عدم هم‌ پوششی که در زمان اجرای برنامه به وجود خواهد آمد، طیف‌های وسیعی از نسل جوان در برنامه‌ها لحاظ نخواهند شد.

متأسفانه بارها شاهد بوده‌ایم برخی ارگان‌ها به میزان قابل توجهی برنامه‌‌های متفاوت در مورد اوقات فراغت را متقبل می‌شوند اما به جهت عدم انطباق با نیازهای این قشر از جامعه، رغبت بهره‌برداری از این برنامه‌ها به طور عموم به وجود نمی‌آید و گاهی نیز تصور رفع تکلیف در برخی برنامه‌های دیگر مشاهده می‌شود؛ به همین دلیل انتظار می‌رود در تابستان امسال یک نگاه جامع‌تر و متناسب با جامعه و انتظارات آن به این موضوع وجود داشته باشد تا آنچه که به مرحله اجرا در می‌آید، علاوه بر رشد معنوی، دینی و فرهنگی بتواند جوانان را در پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی در سنین بالاتر آماده کند.امروزه دیده می‌شود دستگاه‌هایی که در موضوعات فرهنگی، اجتماعی یا ورزشی متولی هستند دارای نام‌‌های متعددی از جمله بسیج، هلال‌احمر، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش و بخش‌‌ها و واحد‌هایی از آموزش عالی و دیگر ارگان‌هایی که به صورت غیر مستقیم یا در قالب سازمان های مردم نهاد متولی امور جوانان و نوجوانان هستند، تعدد و کثرت قابل توجهی دارند و هر یک منابع مالی خاصی نیز در اختیار می‌گیرند.

مهم‌ترین اشکال‌ این است که گاهی دستگاه‌ها و ارگان‌های مختلف برای آنکه خدمات خود را به صورت آمار تهیه کنند، از کیفیت بخشیدن به برنامه‌ها و گره زدن آنها با دیگر برنامه‌های ارگان‌ها پرهیز می‌کنند و این عاملی می‌شود تا آنچه که در بدنه‌ جامعه مشاهده می‌کنیم، رضایت عمومی را در بر نداشته باشد.در صورتی که در اجرای برنامه‌ریزی‌ها، موفقیت وجود نداشته باشد جوانان به سوی مجموعه‌هایی که تقابل بنیادین با تعالی جوانان نظام اسلامی خواهند داشت مانند ماهواره‌ها، تشکل‌هایی که به دنبال بهره‌ها و سودهای غیر اخلاقی و حتی اعتیاد هستندخواهند رفت. ‏

محسن احمدی