پرهیز از افراط و تفریط

مهم ترین نیاز تاریخی ایرانیان, اعتدال در اندیشه و تعامل در عمل است حضرت امیر ع در موجزترین سخنان خود چپ روی و راست روی و افراط را نشانه مذلت و گمراهی و اعتدال و راه وسط را نشانه اصلا ح می دانست

روزگاری یکی از نویسندگان برجسته ایرانی نوشته بود، ایرانیان ملتی هستند در دوراهه افراط و تفریط، گاه از این سوی بام می‌افتند و گاه از آن سوی.

مهم‌ترین نیاز تاریخی ایرانیان، اعتدال در اندیشه و تعامل در عمل است. حضرت امیر(ع) در موجزترین سخنان خود چپ‌روی و راست‌روی و افراط را نشانه مذلت و گمراهی و اعتدال و راه وسط را نشانه اصلا‌ح می‌دانست.

اصلا‌ح‌طلبی نیز طریق میانه‌روی است. اصلا‌حات همواره مابین سیر دو جریان رادیکالیسم و انقلا‌بی‌گری و ارتجاع و محافظه‌کاری می‌ایستد. نیروی اصلا‌ح‌طلب همواره در میان دو گروه فشار که از دو سوی بر او وارد می‌شود، قرار می‌گیرد. بدون عنایت به این حقیقت و فضیلت تاریخی و سیاسی و البته از سویی اخلا‌قی نمی‌توان به مقصود رسید.

اینک نیروهای سیاسی اصلا‌ح‌طلب مجددا در دوراهی انتخابی از همان جنس قرار دارند؛ افراط و تفریط، رادیکالیسم و ارتجاع. به راستی به کدام سو باید غلتید؟ کدام گزینه را باید برگزید؟عملکرد ناصواب هیات‌های اجرایی بسیاری از اصلا‌ح‌طلبان را بر آن داشته که از خود بپرسند در شرایط فعلی باید از چه الگویی سود ببرند.در زمانه‌ای که دوگانه اسلا‌میت و جمهوریت برای برخی تنها گزینه است، در سالگرد بیست‌ونهمین سال پیروزی انقلا‌ب اسلا‌می ایران ما همواره بر آن <جمهوری اسلا‌می> تاکید ورزیده‌ایم. مدافعان اسلا‌م محض، بدون لحاظ نقش جمهور به رویای حکومت یا خلا‌فت اسلا‌می می‌اندیشند که مالا‌ً نمی‌تواند از حکومت امویان و عباسیان متمایز باشد.

از سوی دیگر طرفداران سکولا‌ریسم و جمهوریت ناب، به راهی می‌روند که نزدیک به دو سده در ایران تعدادی ناآشنا با مواریث فرهنگی و دینی به‌دنبال سراب تحقق آن بودند. فارغ از آنکه به تعبیر مولف کتاب <خاطرات و خطرات> مهدیقلی‌خان هدایت که نوشته بود <اینجا که فرانسه نیست، اینجا ایران است نفس جمهوری محض، جنگ را به جو‌باره می‌کشاند.

لذا مهم‌ترین مدلی که در سال‌های اخیر مورد پذیرش مصلحان اجتماعی و سیاسی و دینی در ایران بوده، تحقق تئوری <جمهوری اسلا‌می> است. این مدل سیاسی از طریق احترام به آرا و اندیشه‌های مردم صورت می‌پذیرد. انتخابات آزادترین، شناخته‌شده‌ترین و دموکراتیک‌ترین روشی است که مردم ایران در سال‌های اخیر برای اظهارنظر خود بدان تمسک جسته‌اند، ‌ ضمن آنکه همه نیروهای اصلا‌ح‌طلب در زیر یک پرچم واحد جمع شدهاند تا با ائتلا‌ف حداکثری به حداقل خواسته‌ها دست یابند.

این انقلا‌ب و نظام به فرد، جریان و عناصر خاصی تعلق ندارد. این انقلا‌ب و نظام اسلا‌می از آن همه فرزندان ایران است.

هرگونه عدول از مسیر انتخابات ما را در دوراهی مجدد افراط و تفریط قرار می‌دهد. نه می‌توان علیه نظام مردمی دست به حرکتی رادیکال زد و نه می‌توان با کناره‌گیری امکان قبضه کامل قدرت را به از راه‌رسیدگان داد. ‌

خیل وسعی از نیروهای نظام و انقلا‌ب و فرزندان امام خمینی(ره) رد صلا‌حیت شده‌اند. آیا این سبب می‌شود که همگی دست روی دست گذاشته و خواست منتقدان و مخالفان دیروز امام(ره) و ریاکاران امروزی را فراهم آوریم. یا باید با بسیج همه امکانات به تعبیر منتجب‌نیا قائم‌مقام حزب اعتماد ملی مانند مادری مهربان نگران فرزند خود باشیم. ‌ اما در این میان آنچه ضرورت دارد استمرار بر خواسته‌ها و پیگیر‌ی‌های این مطالبات و شرکت در انتخابات است، چنانچه مهدی کروبی دبیرکل حزب اعتماد ملی اصرار دارند نمی‌توان عرصه را خالی و فرصت را به تازه به دوران رسیده‌ها داد. ضمن آنکه همه نیروهای اصلا‌ح‌طلب در زیر یک پرچم واحد جمع شده و با ائتلا‌ف حداکثری به حداقل خواسته‌ها دست یافت، این انقلا‌ب و نظام به فرد، جریان و عناصر خاصی تعلق ندارد. این انقلا‌ب و نظام اسلا‌می همه