ترنم خلوص

وقتی ستاره ی ایل اسمان
می نشیند در سینه ام
انگار که کوه قیام می کند
در دل سنگ
گویی که دریا
می جوشد دردامن قطره
و گرمی برگ در شلوغی درخت
من خویش را بهتر از خویش می بینم
و این دست …

وقتی ستاره ی ایل اسمان

می نشیند در سینه ام

انگار که کوه قیام می کند

در دل سنگ

گویی که دریا

می جوشد دردامن قطره

و گرمی برگ در شلوغی درخت

من خویش را بهتر از خویش می بینم

و این دست که بر من می نویسد طلوع و غروب

بر او نیز می نویسند

امروز که به خاطر خلوص سجده

ایمان سرو

می رود به رکوع

فردا نیز می نشیند گل به دریا

فردا نیز می نشیند گل به دریا . شعر از پاپی

عابدین پاپی