زندگی نامه نیل آرمسترانگ

آرمسترانگ در ۵ اوت ۱۹۳۰ در «واپاکونیتا»، ایالت اوهایو در ایالات متحده آمریکا متولد می شود. برای اولین بار در شش سالگی سوار هواپیما می شود. در نوجوانی اصول پرواز را فرا می گیرد …

آرمسترانگ در ۵ اوت ۱۹۳۰ در «واپاکونیتا»، ایالت اوهایو در ایالات متحده آمریکا متولد می شود. برای اولین بار در شش سالگی سوار هواپیما می شود. در نوجوانی اصول پرواز را فرا می گیرد و گواهینامه خلبانی را قبل از سن قانونی و اخذ گواهینامه رانندگی دریافت می کند.

۱۹۴۷

برای تحصیل در رشته مهندسی فضانوردی وارد دانشگاه «پوردو» در لافیاته، ایالت ایندیانا، می شود، و به عنوان دانشجوی دانشکده افسری هوا دریا کار خود را شروع می کند.

۱۹۵۰

در این سال در ۷۸ ماموریت جنگی در کره شرکت می کند. یک بار هواپیمایش سقوط می کند. ۳ بار نیز موفق به دریافت مدال نیروی هوایی می شود.

۱۹۵۵

به عنوان خلبان غیر نظامی هواپیماهای بسیار سریع به ناسا ملحق می شود. (او یکی از ۱۲ نفری بود که هواپیمای ۱۵ ـ X را هدایت می کرد. هواپیمای تحقیقاتی پیشرفته ای که در ارتفاعات بلند و با سرعت مافوق صوت پرواز می کرد. هشت نفر از این ۱۲نفر از جمله آرمسترانگ بالای ارتفاع ۸۰ کیلومتری (۵۰ مایلی) پرواز می کردند. این رکورد برای کسی که در آینده می خواست فضانورد بشود ضروی بود.)

۱۹۶۲

در ۱۷ سپتامبر در گروه دوم مردان به عنوان یکی از ۹ خلبانی که قرار بود برای فضانوردی تعلیم داده می شوند انتخاب می شود. او اولین فضانورد غیر نظامی آمریکا بود.

۱۹۶۵

آرمسترانگ به عنوان کمک خلبان فرماندهی برای جمینی ۵ انتخاب می شود.

۱۹۶۶

آرمسترانگ اولین پرواز فضایی خود را در ۱۶ مارس به عنوان خلبان فرمانده جمینی ۸ انجام می دهد. این پرواز ۱۰ ساعت و ۴۱ دقیقه و ۲۶ ثانیه بطول می انجامد. در این پرواز اولین الحاق فضایی با یک سفینه فضایی بی سرنشین که بدور موشک اجنا در حال گردش بود صورت می گیرد. الحاق وقتی خاتمه می یابد که جمینی ۸ به شکل غیر قابل کنترلی شروع به چرخش بدور خود می کند. آرمسترانگ موفق می شود به گونه ای شگفت انگیز سفینه اش را از موشک اجنا جدا کند و با موفقیت تمام آن را بر آبهای اقیانوس آرام فرود آورد. این اولین فرود اضطراری یک سفینه فضایی ایالات متحده به شمار می رود. بعدها در همین سال وی به عنوان کمک خلبان فرمانده جمینی ۱۱انتخاب می شود.

۱۹۶۸

به عنوان کمک خلبان آپولو ۸ انتخاب میشود.

۱۹۶۹

در ۱۶ ژوئیه به عنوان خلبان فرمانده آپولو ۱۱ انتخاب می شود و با همراهی مایکل کالینز (ـ۱۹۳۰) و ادوین آلدرین (ـ۱۹۳۰) حرکت به سوی ماه را رهبری می کند. در شرف رسیدن به ماه، کالینز در مدار ماه باقی می ماند، و آرمسترانگ خاک نشین «ایگل» را در سطح ماه فرود می آورد. برای این کار خاک نشین را بر روی سنگهای سائیده شده سطح ماه قرار می دهد تا فرودی آرام را در دریای ترنکوئیلیتی (آرامش) انجام دهد. آرمسترانگ و آلدرین ۵/۲ ساعت را بر روی سطح ماه راهپیمایی می کنند، و پس از انجام دادن چند آزمایش علمی، جمع آوری نمونه های خاکی و سنگی و جاگذاشتن ابزارهای علمی برای آزمایشهای بعدی بعلاوه یک پلاک به نشانه یادبود فرودشان در ماه در ۲۱ ژوئیه ماه را ترک گفته، و در ۲۴ ژوئیه به زمین بر می گردند.

۱۹۷۰

دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، درجه فوق لیسانس در مهندسی جو زمین را به وی اهداء می کند. وی کتابی تحت عنوان «اولین نفر بر روی ماه» را منتشر می کند. در ژوئیه همین سال به عنوان نائب رئیس انجمن علوم هوانوردی در ناسا منصوب می شود.

۱۹۷۱

به عنوان استاد مهندسی هوانوردی کار خود را در دانشگاه سینسیناتی در ایالت اوهایو شروع می کند.

۱۹۷۹

از دانشگاه سینسیناتی بازنشست می شود.

دهه ۱۹۸۰

به عنوان رئیس هیئت فن آوریهای رایانهای در شرکت هوانوردی منصوب می شود.

۱۹۸۶

به عضویت کمیسیون ملی فضا در می آید.