کهن‌ترین نقش قالی

درباره تاریخچه "گستردنی" در ایران، بر اساس نوشته رودنکو (Rudenko) دانشمند شوروی و کاشف قالی‌های "پازیریک"، سده‌ها پیش از میلاد قالیهای زیبایی در بابل، آشور، پارس، و ماد بافته می …

درباره تاریخچه "گستردنی" در ایران، بر اساس نوشته رودنکو (Rudenko) دانشمند شوروی و کاشف قالی‌های "پازیریک"، سده‌ها پیش از میلاد قالیهای زیبایی در بابل، آشور، پارس، و ماد بافته می شد. کهن‌ترین نمونه نقش قالی را دانشمندان آشورشناس در نقشهای برجستهٔ "کاخ نینوا" (پایتخت آشور، سرزمین قدیمی در بخش میانی رود دجله) یافته‌اند که گل و حاشیه آن تقلیدی از گلدوزی‌های بابل به نظر می رسد. تاریخ این نقش‌ها را سده هفتم پیش از میلاد می دانند. بهترین نمونه این نقش متعلق به خورس آباد در موزه لوور نگهداری می‌شود. در وسط این تصویر طرح گل و گیاه چهار برگه‌ای تکرار شده است. و در حاشیهٔ آن تصویرهایی از نیلوفر آبی است. همانند آنچه که امروزه در برخی از قالیچه‌های کردی نقش می‌شود. در همین زمینه، دو مجسمه سفالین اسب در دست است که یکی در سال ۱۳۲۸ در شوش بوسیله دکتر "گیرشمن" (Roman Girsman) کشف شده است که تاریخ آن به قرن هشتم پیش از میلاد می‌رسد و محل کشف دیگری در ماکو است که تاریخ آن متعلق به هزاره دوم پیش از میلاد است. در هر دو اسب، قطعهٔ فرشی به جای زین است که به عقیدهٔ گیرشمن، نگاره‌های آن کهنترین نمونهٔ نقش فرش ایران، نقش نمدزین مجسمهٔ شوش در یک سو تصویر دو گراز در حال تاخت در نیزار را نشان می دهد و در سوی دیگر، دو گراز در دو طرف نگاره‌های مربع شکل را (که به نوشته گیرشمن، این مربع در گذشته برای نمودن آب کشیده می شده است)، افزون بر گرازها در هر دو سو نیز یک مرغ ماهیخوار در حال پرواز دیده می‌شود. نقش نمدزین اسب ماکور، حیوانی است مانند سگ شکاری با آهو و پرندگان و گل و بتونه .